ارتقاء یافتن با جهانبینی در ورزش

همسفر زهرا ایجنت گروه خانواده
همه ما در کنگره۶۰ حضور داریم به‌جهت این‌که جهانبینی را نسبت به خیلی از مسائل ارتقاء بدهیم و یکی از این موارد، ورزش است. امروز درباره جهانبینی در ورزش صحبت می‌کنیم؛ چراکه نکته بسیار حائز اهمیتی است.
همان‌طور که می‌دانید جناب آقای مهندس از هر دری وارد می‌شوند تا اعضای کنگره۶۰، جسم و روان سالمی داشته باشند؛ ایشان آن‌قدر به ورزش به‌خصوص ورزش همسفران اهمیت می‌دهند و برای سلامتی ما ارزش قائل هستند که خودمان تا این حد به فکر سلامتی خود نیستیم. جناب آقای مهندس بستر را از هر نظر برای ما فراهم می‌کنند تا در زمینه ورزش قرار بگیریم و یادمان بیاید که قبل از آمدن به کنگره چه وضعیتی داشتیم؛ خودم را مثال می‌زنم، یک جمعه خیلی کسل‌کننده‌ای داشتم، به‌جهت این‌که در ذهنم این بود که روز جمعه است، باید بیرون بروم و روز شادى داشته باشم ولى هیچ‌کدام از آن‌ها محقق نمی‌شد؛ بی‌حال و بی‌جان تا ظهر در رختخواب بودم و مسافرم نیز به‌دنبال مصرف مواد و ضدارزش‌های دوران مصرف بود. بعدازظهر که می‌شد، شروع به غرزدن و نق‌زدن به مسافرم بودم، او هم یا مواد مصرف کرده، حالش خوب و سرخوش بود و اصلاً به من توجهی نمی‌کرد یا خمار بود و این‌گونه روز جمعه‌ خودمان را تباه می‌کردیم و هیچی از آن متوجه نمی‌شدیم.

خدا را شکر با آمدن به کنگره، در بستر کنگره و آموزش‌های آن، الان جمعه‌های ما به‌گونه دیگری شده است؛ صبح زود که می‌شود حالا یا با بچه‌ها یا بدون بچه‌ها، هرطوری باشد خودم را به پارک می‌رسانم. در پارک بانوان شعبه خواجو و بانوان پیروزی، کنار دوستانم ورزش می‌کنم. هر جمعه سعی می‌کنم به آن‌جا بروم؛ چراکه لذت صبحانه خوردن در کنار آن‌ها را در هیچ‌جای دیگری تجربه نکرده‌ام. جناب آقای مهندس می‌گویند: همین‌که صبح زود بلند می‌شویم و اصلاً سرد و گرم بودن هوا برای ما مهم نیست و به زمین ورزش می‌رویم، کفایت می‌کند. بیشتر مواقع خیلی از قشنگی‌های طبیعت را در مسیر پارک می‌بینم؛ مثلاً زردشدن برگ درختان و برف روی قله کوه‌ها که قبل از این اصلاً این زیبایی‌ها را نمی‌دیدم.

زمانی‌که در زمین ورزش قرار می‌گیریم خیلی باید جهانبینی ما بالا رفته باشد؛ چون فضای پارک، فضای عمل است و باید جهانبینی‌ خود را در آن‌جا به نمایش بگذاریم. زمانی‌که در پارک هستیم و مسئول پارک به ما می‌گوید وقت صبحانه تمام شده، باید بلند شویم، به صحبت‌های آن‌ها احترام بگذاریم و با اینجت، مرزبان و مسئول پارک همکاری لازم را داشته باشیم. یکی دیگر از کارهایی که می‌توانیم انجام دهیم، نگهداری از وسایل ورزشی است که باید در حفظ، نگهداری و مراقبت از آن‌ها کوشا باشیم تا آسیبی به آن‌ها وارد نکنیم. در زمین ورزش فضا باز است و باید حواس‌مان به یک‌دیگر باشد، به هم مشاوره ندهیم و تنها هدف‌مان ورزش‌ کردن باشد. همان‌طور که ورزش‌ کردن می‌تواند به ما انرژی بدهد، می‌تواند از ما انرژی هم بگیرد و اگر در زمین ورزش حواس‌ ما به خیلی از مسائل نباشد، ممکن است وارد حاشیه بشویم. با توجه به شعار کنگره که «یا می‌بریم یا می‌آموزیم» به‌نظر من شکستی در کار نیست؛ شکست آن موقع است که به زمین ورزش نروم و حضور نداشته باشم، وگرنه حضور در زمین ورزش و مسابقات چه ببرم و چه بیاموزم، همه آن برای من آموزش است.

راهنما همسفر راضیه
ابتدا از همسفر سبا مسئول ورزش پارک و ورزشبانان پارک همسفر سمیه، همسفر دلارام و راهنمای تازه‌واردین همسفر سمیه تشکر می‌کنم. ما در ظاهر می‌بینیم و فکر می‌کنیم کار سختی نیست؛ ولی همین‌که حضور داشتند و تیم را آماده کردند، به آن‌ها خداقوت می‌گویم.

فکر می‌کنم ورزش به تغییر نگرش و دیدگاه نیاز دارد؛ آقای مهندس همیشه می‌فرمایند: بیرون از کنگره بیشتر به صور آشکار نگاه می‌کنند و به ظاهرشان توجه دارند؛ درصورتی‌که به درون‌شان توجهی ندارند. در سی‌دی نامه ۱۰ آقای مهندس فرمودند: معمار بزرگ، جسم یا شهری پر از تجهیزات را به ما داده است و به مهمات نیاز دارد و مهمات آن فقط فشنگ نیست؛ بلکه هواپیما و چیزهای دیگر نیز لازم دارد؛ مهمات شهر وجودی من هم اول تغذیه خوب، استفاده از مایعات، سبزیجات و غذای مناسب است، دوم تحرک و ورزش است. در ادامه فرمودند: ورزش از نان شب هم واجب‌تر است و من می‌دانم ورزش برای جسمم خوب است ولی آیا به آن عمل می‌کنم یا نه؟
آقای مهندس در سی‌دی علم و عمل فرمودند «باوری که به آن عمل نشود بی‌ارزش است.» من به خودم برمی‌گردم و می‌بینم، ورزشی که در مورد آن صحبت شده است چه تغییری در من به‌وجود آورده است.

در سه دوره‌ای که ما در مسابقات شرکت کرده‌ایم، ورزش ما ثابت مانده است و فقط رشته‌های بدمینتون، والیبال و دارت وجود دارد و هیچ ورزشی به آن اضافه نشده است و این یعنی راکد بودن و پیشرفت نکردن. من می‌توانم با تلاش خود و با هدفمند آمدن به پارک، استارت شروع یک ورزش جدید را بزنم؛ به‌جای این‌که در یک جا بنشینیم، می‌توانیم تنیس، شطرنج، ایروبیک و آمادگی‌جسمانی داشته باشیم. باید ببینم در برابر تلاش عزیزانی که در صور پنهان دارند کار می‌کنند، من برای پیشرفت پارک شعبه و نمایندگی وکیلی چه کاری می‌توانم انجام بدهم؟
شاید فکر می‌کنم پارک آسان به‌دست می‌آید که قدر آن را نمی‌دانم و این‌که پشت سر پارک و مسابقاتی که می‌روم، چقدر تلاش و زحمت‌ کشیده شده است. من شاهد و نظاره‌گر بودم که هنوز مسابقات دوره قبل تمام نشده بود که داشتند برای مسابقات جدید برنامه‌ریزی می‌کردند. زمانی می‌توانم قدردان زحمات عزیزانی باشم که در پشت‌ صحنه تلاش می‌کنند که قدر پارک، ورزش کردن و جسم خود را بدانم و برای خوب نگه‌داشتن آن تلاش نمایم.

راهنما همسفر زینب
من ورزش را خیلی دوست دارم و از کودکی به والیبال علاقه زیادی داشتم. همیشه دوست داشتم در یک مسابقه واقعی شرکت کنم. خدا را سپاس‌گزارم که کنگره این بستر را برای ما فراهم کرد و ما توانستیم در یک مسابقه واقعی و دوستانه شرکت کنیم. در کنار هم و با رفتن به پارک، خود را در رشته والیبال ارتقاء دهیم، قوانین این رشته را فرا بگیریم؛ درنتیجه بیشتر یاد بگیریم و بیاموزیم که همه این‌ها باعث به‌وجود آمدن انرژی بیشتری در ما برای انجام کارهای روزمره می‌شود.

همیشه در باشگاه والیبال به دلیل سن بالا نمی‌توانستم در مسابقات تیم والیبال شرکت کنم. یک روز به مربی تیم گفتم اگر امکان دارد در باشگاه، تیم پیش‌کسوتان تشکیل بدهید تا ما هم بتوانیم در مسابقات شرکت کنیم. خدا را شکر در کنگره سن مطرح نیست و تنها علاقه، شاد بودن و حس خوبی که به انسان القاء می‌شود، بسیار مورد توجه قرار گرفته است و من توانستم این مسابقات را تجربه کنم.
خدا را بابت جایگاهی که در آن حضور دارم و وجود مسافری که مرا به کنگره هدایت کرد، هزاران بار شکر می‌کنم.

تایپ و ویرایش: رابط خبری همسفر باران و همسفر فائزه، رهجویان راهنما همسفر زینب (لژیون دوم)
ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی وکیلی یزد