جلسه ششم از دور چهارم کارگاههای آموزشی خصوصی همسفران لژیون سردار نمایندگی بیستون کرمانشاه به استادی همسفر سهیلا، نگهبانی همسفر الهام و دبیری همسفر گلاره با دستورجلسه «جهانبینی در ورزش» روز دوشنبه ۱۲ آذرماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۴:۱۵ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
ورزش یکی از ارکان بسیار مهم در کنگره است و اینکه جهانبینی در ورزش، حرف اول را میزند. قبل از اینکه وارد کنگره شوم یا هر جایی که در مورد ورزش صحبت میشد، تیمهایی بودند که میگفتند: افراد باید نظم داشته باشند و با بچهها با احترام برخورد شود. آنجا ما این کلمه را نمیشناختیم، فقط کلمات را ردوبدل میکردیم میگفتیم: طوری باشیم که بتوانیم بیشتر افراد را جذب کنیم و موفق بشویم. جهانبینی در ورزش خیلی مهم است، اگر نباشد بهنظر من خیلی از اتفاقات نمیافتد. تیمهای ورزشی احتیاج به افرادی دارند که هم از نظر اخلاقی خوب باشند و هم از نظر اینکه با بچهها چگونه رفتار و برخورد میکنند. کسانیکه بهصورت انفرادی ورزش میکنند، مثل تیروکمان یا تیراندازی هم وقتی دقت کنیم تحت حمایت یک تیم بزرگ کار میکنند. گروه بدنسازی، مربی و بقیه دوستان اگر جهانبینی را نداشته باشند اصلاً کنار هم دوام نمیآورند.
برای اولین بار که به تهران رفتم وارد پارک طالقانی شدم و بعد از مدتها که از آن روز میگذرد هنوز انرژی که از آنجا کسب کردم از بین نرفته و با تمام وجود، وقتیکه اسم پارک طالقانی میآید آرزو میکنم یکبار دیگر به آنجا بروم و در بین آن عزیزان باشم. کسانیکه بهصورت تیم در پارک کنار هم قرار میگیرند، اگر جهانبینی آنها خوب نباشد از نظر اخلاقی، رفتاری، منش و احترام به دیگران گذاشتن، حتی بچههای کوچک که با خانوادهها به پارک میآیند، اگر جهانبینی در ورزش را نداشته باشیم بچهها دلزده میشوند و دوست ندارند بار دیگر با خانوادههایشان به پارک بیایند؛ پس ورزش به من میگوید: «اخلاق ما باید طوری باشد که همدیگر را جذب کنیم.» مسافرهایی که سفر اولی هستند با چه حال خوبی در کنار همدیگر ورزش میکنند، بدون اینکه مشکلی برای همدیگر ایجاد کنند و این بالاترین درس جهانبینی را به من میدهد که دقت کنم همان سه ضلع جهانبینی ورزش، آموزش، تفکر و تجربه اینجا مطرح میشود.
در ورزش پارک خودم قانون دارت را بلد نبودم و پرسیدم، امکان دارد که جایی هم اشتباه کرده باشم؛ ولی وقتی راهنمایی گرفتم نباید من بهشخصه ناراحت بشوم، حتی اگر وسط بازی هم از سرگروه تذکر خوردم، باید قبول کنم. من بهعنوان ورزشبان؛ باید طوری با بچهها رفتار کنم که بیشتر جذب شوند نه اینکه پسزده بشوند و اگر دقت کنید با بچههای کوچک ارتباط برقرار میکنم، چون احساس میکنم مثل آهنربایی هستند که خانوادهها را به پارک میآورند. سعی کنیم که جهانبینی را اینجا پیاده کنیم جهانبینی بیربط به بخشش نیست؛ یعنی یکی از اصولی که ورزشکارها باید دقت داشته باشند و بخشش، کرم و منشی است که باید داشته باشند، اگر نداشته باشند واقعاً بهعنوان ورزشکار محسوب نمیشوند. ما میبینیم بعضی از ورزشکاران مقام میآورند و در المپیک شرکت میکنند، حتی کشوری و استانی جایزه میگیرند و بعضیها این جایزهها را جاهایی مثل خیریه یا خانوادهای که محتاج است هزینه میکنند و به سمتی این جایزه را میبرند، تقسیم میکنند و این بخشش را دارند.
کسیکه در مسابقه حریفش مشکل پیدا کرده یا آسیب جسمانی دیده، با او مدارا میکند و به فکر مسابقه خودش هم است؛ ولی دوست ندارد حریفش آسیب بیشتر ببیند و مدارا میکند تا مسابقه تمام شود، اما بعضیها متأسفانه هنوز به آن درجه از آموزش نرسیدهاند و از مشکل حریفشان سوءاستفاده میکنند. در جزئیات زندگی اگر جهانبینی نباشد افراد دچار مشکل میشوند. پهلوانی لقبی بوده که به ورزشکاران دادهاند که واقعاً واژه انسانیت را به تمام معنا اجرا کردند، یعنی در جامعه افراد مفیدی هستند و بوده افرادی که شاید مثلاً از خط خارج بودند اینها آمدند و آنها را هدایت کردند و راهنمایی کردند به مادرها و خانوادهها کمک کردند و پهلوانی را به این افراد نسبت دادند. پهلوانی واژهای بوده که آقای مهندس با درایت خودش به پهلوانان داده و جهانبینی اینجا معنی پیدا میکند. ورزش سیستمی است که به جهانبینی خیلی احتیاج دارد بهخاطر اینکه بچهها بتوانند کنار همدیگر دوام بیاورند و در یک رشتهای موفق بشوند. امیدوارم من بتوانم آن قدرت را داشته باشم و جهانبینی را در ورزش پارک در کنار دوستانی که هستند پیاده کنم. اگر خارج از کنگره، هر کدام از ما در یک رشتهای فعالیت کردیم، بتوانیم جهانبینی، دید و درسی که از کنگره گرفتیم را بیشتر پس بدهیم.
تایپ و ویرایش: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون پنجم)
عکس: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون پنجم)
ارسال: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون پنجم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی بیستون کرمانشاه
- تعداد بازدید از این مطلب :
117