وادی دهم بسان شمشیری برنده است

«صفت گذشته در انسان صادق نیست چون جاری است.»
صفت، ویژگی یا خاصیت هر چیز است، مثلاً در تخته سیاه، سیاه صفت تخته است، و در زغال، سیاه، صفت زغال است. صفت گذشته در جامدات و بعضی چیزها صادق است و تغییر نمی‌کند مثل سیاهی شب. انسان می‌تواند خاصیت و ویژگی خود را تغییر دهد، مثل آدم وابسته و وزود رنج می‌تواند صفت خود را تغییر دهد. انسان جاری است، چون هستی جاری است. منظور از شهر در این  وادی، شهر وجودی انسان و جسم انسان است. همه‌چیز در کائنات با رحمت الهی سیراب می‌شوند. کسانی به ارتقاء می‌رسند که مجذوب قدرت الهی شدند‌ یعنی آن‌هایی که راستی، درستی و   حقیقت را می‌بینند و صادق هستند به ارتقاء می‌رسند. ایمان یعنی تجلی نور خداوند در انسان.

چهارده وادی عشق کنگره۶۰  قانون است و وادی دهم بسان شمشیری برنده است که هم هشدار و هم امید به بازگشت می‌دهد. هرکدام از ما ترسیم کننده زندگی خودمان هستیم. وادی دهم به انسان می‌آموزد که پایان هر نقطه، سرآغاز خطی دیگر است و هیچ انسانی مجبور نیست تا ابد صفات خود را حفظ کند و یا در جهنم بماند، هرکس، در هر نقطه‌ای  می‌تواند صفات خود را تغییر دهد. شیطان به زیباترین شکل وارد افکار و اندیشه انسان می‌شود تا گوهر وجودی انسان را برباید.

بزرگ‌ترین معجزه حیات، خود حیات است. غوطه‌ور بودن در حیات، یعنی در حال، زندگی کردن. اندوه و غم، جزء حیات است، شادی و عشق همه جزء زندگی هستند. نور،صوت و حس سه مؤلفه اصلی هستند که ساختار جهان را تشکیل می‌دهند. نور در هستی فرمان می‌دهد.ای از خود رمیده، یعنی از خود دور شده، نار وجودی‌ات را با تزکیه تبدیل به نور کن. نار در صورپنهان است. هنگامی که پنجره وجود آدمی بسته باشد، نور خورشید به درون آن نمی‌تابد. وقتی از درون تسلیم شد، بُعد جدیدی از آگاهی به روی او گشوده می‌شود و هر عملی که انجام می‌دهد، با کل همسو شده و شعوری خلاق و شعفی در درون، که توصیف‌ناپذیر است انسان را فرامی‌گیرد . از لوازم به‌وجود آمدن چنین حالتی، درک این قانون است که صفت گذشته در انسان صادق نیست چون جاری‌ است.

انسانی که تا دیروز نامهربان بوده است، می‌تواند امروز مهربان باشد، تا دیروز کینه‌توز بوده است، امروز مهرورز باشد، تا دیروز نفرت داشته است می‌تواند امروز کاملاً برعکس باشد. انسانی که نخواهد در جهت مثبت تغییر کند؛ انسانی که نخواهد تبدیل شود؛ ترخیص نخواهد شد و از جایی که انشعاب یافته است فاصله بسیاری خواهد داشت. فاصله‌ای که از بُعد زمان و مکان خارج است و در دورترین فاصله ها است. تا مادامی که بودن، زندگی، حیات، محبت و عشق را لمس نکند، بازگشت به‌سوی او محال است. آن‌چه که می‌تواند ما را با ماوراء آشنا سازد. سه مؤلفه نور، صوت و حس است. این وادی یا این قانون و یا این راه، هم هشدار می‌دهد و هم امید به بازگشت، هم صعود است و هم سقوط، هم مرگ است و هم زندگی.

همه انسان‌ها می‌توانند در هرنقطه‌ای که قرار دارند و هر صفتی را که با خود حمل می‌کنند آن را عوض نمایند. همه‌چیز در هستی، جاری و ساری می‌باشد و هیچ‌چیز را در هستی نمی‌توانیم بیابیم که ثابت باشد و تغییر نکند. این نکته بسیار مهم است، الهی بودن فقط این نیست که یک‌سری مراسم عبادی انجام دهند. هرکس الهی است باید مردم او را دوست داشته باشند بدخلق نباشد و خوش‌رو باشد و همین‌طور که در وادی سیزدهم می‌گوید:« پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری است.»  یعنی انسان‌ها در نقطه‌ای که هستند می‌توانند مورد لطف خداوند قرار بگیرند و تلاش کنند تا در جایگاه‌ها‌ی بهتر خوش بدرخشند.

نویسنده و رابط خبری: همسفر حمیده رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی ارگ کرمان