همیشه راه نجات و گمراهی باز است

جلسه دوازدهم از دوره پنجم کارگاه‌های آموزشی مجازی همسفران کنگره60 نمایندگی گوجان به استادی راهنمای تازه واردین همسفر سمانه با دستور جلسه «وادی دهم (صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ چون جاری است) و تأثیر آن روی من» روز شنبه ۳ آذرماه ۱۴۰۳ برگزار شد.

سخنان استاد:

دستور جلسه این هفته وادی دهم (صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ چون جاری است.) قبل از هر چیز باید بدانیم، صفت چیست؟ تعریفی که از صفت در فرهنگ لغت‌ها آمده این‌ است که صفت واژه‌ای است که اسم را توصیف می‌کند در این وادی گفته‌شده صفت گذشته، یعنی صفتی که قبلاً به انسان داده‌شده؛ مانند زشت، زیبا، راست‌گو، دروغ‌گو و ...؛ اگر انسان درگذشته خلاف‌کار بوده می‌تواند، خودش را تغییر دهد و حتی انسانی که سالم بوده می‌تواند به خلاف‌کارترین انسان‌ها تبدیل شود، همیشه این‌طور نیست که انسان بد به انسان خوب تغییر کند، گاهی ممکن است انسان خوب به انسان بد تبدیل شود؛ به دلیل این است که انسان همیشگی است و نابود نمی‌شود، فقط از یک بعد به بعد دیگری می‌رود یا می‌توان گفت؛ قدرت مطلق همه صفت‌ها را به من داده است، اعم از خوبی، بدی و از همه مهم‌تر، قدرت عظیم اختیار تا کدام‌یک از این صفت‌ها را مهار و کوچک و کدام‌ها را بزرگ و رها کنم و این، بدون یادگیری و آموزش، بدون تفکر و تعقل و بدون عمل صورت نمی‌پذیرد. به کار بستن آموزش‌های حاصل از تفکر، تعقل و عمل نشان می‌دهد که درست انتخاب کرده‌ام یا غلط، راه را خوب رفته‌ام یا اشتباه و باز این انتخابی که می‌کنم در طی مسیر به من می‌گوید از این مسیر برو یا نرو. در هرکجای مسیر می‌توانم، راه را عوض کنم از راه درست به راه اشتباه یا بالعکس.

می‌دانم پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگر است و این یعنی در هرکجای مسیر می‌توانم انتخاب کنم؛ حتی در بدترین حالت و در بدترین نقطه جهنم هم که قرار داشته باشم، باز می‌توانم جایگاه خود را عوض کنم و با انتخاب درست خود را از جهنم خارج یا اگر در بهترین جای بهشت باشم با انتخاب غلط می‌توانم خود را روانه جهنم کنم. هیچ‌چیزی دائمی نیست، همیشه راه نجات یا گمراهی باز است؛ پس صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ چون جاری است و این ادامه دارد تا کجا؟ تا ناکجاآباد، برای چه؟ برای بودن، برای حیات وزندگی در کل برای تکامل یافتن انسان؛ زیرا بزرگ‌ترین معجزه حیات خود حیات است. می‌توان خوبی‌ها را با تزکیه و پالایش نفس تقویت کرد؛ ولی صفت بعضی از ما تغییر کرده و حس منفی و مخرب ما نیرومند شده و در جهل و نادانی که خودمان برای خودمان مهیا کرده‌ایم، غوطه‌ور هستیم و به‌جای احساس نمودن زیبایی‌ها خود را در کینه، نفرت، دروغ و منیت و ... فروبرده‌ایم و در این باتلاقی که خود درست کرده‌ایم، افسوس می‌خوریم که برای چه خلق‌شده‌ایم و برای چه زندگی می‌کنیم. در انسان دیدن، جایگاه نور، شنیدن، جایگاه صوت و قلب یا دل جایگاه حس مرکزی است، نور و صوت به ما راه‌ را نشان می‌دهند، خوب یا بد، مثبت یا منفی. همان‌گونه که انوار زیبا و اصوات گوش‌نواز مرا هدایت می‌کنند، اصوات و انوار ناخالص و ضد ارزش نیز به‌شدت در وجود ما فعال‌ هستند. ما باید با تفکر و گام برداشتن درراه درست، مراقب مسیرمان باشیم تا از ظلمت به‌طرف روشنایی، از نفرت به‌طرف عشق و از کفر به‌طرف ایمان حرکت کنیم. از خداوند مهربان می‌خواهم یادگیری را به من بیاموزد تا بیاموزم آنچه را نمی‌دانم.

نویسنده: راهنمای تازه واردین همسفر سمانه
رابط خبری: راهنمای تازه واردین همسفر شهناز
عکاس: مرزبان خبری همسفر سمیه
ویراستاری و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی همسفر فرزانه (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی گوجان