این دستور جلسه نشاندهنده این است که، هرگاه یک قسمت در درون ما شروع به کار کند و فعال شود قسمت دیگر به صورت اتوماتیک از کار میافتد؛ مانند تعادل و بیتعادلی، یادگیری و معرکهگیری.
خداوند انسان را برای دو هدف اصلی آفریده است: یکی آموزش دیدن و دیگری خدمت کردن. پایه و اصول یادگیری در انسان و تمام موجودات بنا شده است، خداوند تمامی علوم و زبانها را در انسان تعبیه کرده است و انسانها میتوانند با آموزش دیدن خود را در تمامی سطوح علمی، مادی و معنوی به ارتقا برسانند.
کنگره۶۰ مکان آموزش و یادگیری است و هر کس با شرکت کردن در کارگاههای آموزشی، حضور در لژیونها و نوشتن سیدیها علم و دانش خود را بهروزرسانی میکند.
ما باید بدانیم برای یادگیری هر موضوعی باید آموزش بگیریم. زمانیکه ما وارد کنگره شدیم باید قبول کنیم که آموزش لازم را ندیدهایم و برای کسب علم و دانش فرمانبردار کنگره۶۰ و راهنمای خود باشیم و اما در مقابل یادگیری واژه معرکهگیری قرار میگیرد. معرکهگیری در اثر کمبود دانش، حسادت و خودخواهی بهوجود میآید و اگر به سمت یادگیری حرکت کنیم از جهل و نادانی فاصله میگیریم و بالعکس هر چه به سمت معرکهگیری حرکت کنیم از آموزشها دور میشویم.
در کنگره مثلثی به نام دانایی داریم که اضلاع آن تفکر، تجربه و آموزش میباشد که در مقابل آن مثلث جهالت قرار میگیرد. ترس، ناامیدی و منیت اضلاع آن مثلث هستند که در فرد معرکهگیر این خصوصیات به خوبی دیده میشود.
در کنگره۶۰ اگر کسی در حال خدمت نباشد، از مسیر خارج میشود و به مسائل منفی و حاشیهای وارد میشود و مدام در حال نقزدن و حاشیه درست کردن میباشد. وقتی شرایط زندگی انسان به میل او نیست شروع به معرکهگیری میکند و همیشه از زمین و زمان شاکی است.
شروع معرکهگیری چند عنصر اساسی دارد حسادت، منیت، حقارت، قضاوت و احساس شکست، همه اینها دست به دست هم میدهند و باعث میشود ما شکستهای پیدرپی را تجربه کنیم. به طور مثال: دو نفر که با هم وارد کنگره میشوند یکی مدام در حال خدمت کردن و سیدی نوشتن میباشد و آموزشهای کنگره را به خوبی فرامیگیرد و فرمانبردار راهنمای خود میباشد او قطعاً به حال خوش میرسد و اما فرد دوم همیشه در حال نق زدن و حاشیه درست کردن میباشد، برای انجام خدمتها و نوشتن سیدیها شانه خالی میکند و همیشه دنبال بهانه میباشد و هیچگاه فرمانبردار راهنمای خود نیست، حال او همیشه خراب خواهد ماند و این دقیقا در بیرون از کنگره هم صدق میکند فردی که برای تمام کارها و وظایف خود برنامهریزی لازم را دارد مطمئناً هیچگاه دچار حاشیه درست کردن نمیشود، او میداند هر کسی در هر جایگاه و مقامی که میباشد برای آن جایگاه زحمت کشیده است و هیچگاه خود را با او مقایسه نمیکند و شروع به قضاوت کردن نمیکند؛ زیرا آموزش لازم را فراگرفته است و میداند انسان چیزی نیست مگر سعی و تلاش خود.
نویسنده: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر اکرم (لژیون چهارم)
ویراستاری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر گلثومه (لژیون اول)
ارسال: همسفر شهربانو رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی رضا مشهد
- تعداد بازدید از این مطلب :
268