مسافر جمشید در مقاله "هفته گلریزان" اینگونه نوشت

فلسفه جشن گلریزان در کنگره ۶۰
جمعیت احیای انسانی کنگره ۶۰ علاوه بر درمان و احیای مصرف کنندگان انواع افیون، مشروبات الکلی، قرص، سیگار و ... برخی از سنتها و آداب و رسوم تاریخی را احیاء و زنده می‌کنند و با مطرح کردن این آداب، جانی دوباره به رسومی منطبق بر خرد جهانی و ارزش های والای انسانی می‌دهند. حتی ماهیت احیاگری کنگره ۶۰ اینقدر توسعه یافته که برخی از عناوین فرهنگ‌های مختلف، همچون پهلوانی، دنوری و ترویج لغات و ضرب المثل های کهن نیز از این قاعده مستثنی نیست.
از جمله این آداب و رسوم کهن و مفید می توان به ترویج و برگزاری  درخت کاری، ورزش باستانی و جشن گلریزان اشاره نمود.
ورزش انحصاری باستانی توسط ایرانیان ابداع شده و هدف آن تقویت قوای جسمی(صور ظاهر) و اخلاق جوانمردی، عیاری و پهلوانی است(صور پنهان).
در بعد جسمی با میل، کباده، ضرب و زنگ و تمرین در گود زورخانه سلامت و تقویت جسم محقق می‌شود و در صور پنهان تبعیت از امیرالمومنین علی علیه السلام، دستگیری از ضعفا و گره‌گشایی از مشکلات مستمندان و دردمندان توام با تزکیه و پالایش نفس میسر می گردد و یکی از آداب آن جشن گلریزان است، که هر ورزشکار و عیاری به فراخور توان مالی که دارد در امور خیریه و مردم نهاد مشارکت می‌کند. همانطور که ورزشکاران متناسب با قدرت جسمی به انتخاب وزن میل، و تعداد و تنوع تمرینات ورزشی می‌پردازند، در مراسم گلریزان نیز میزان مشارکت باید متناسب توان مالی افراد باشد و اِلا نه تنها نتیجه مطلوب حاصل نخواهد شد، بلکه در برخی از مواقع ممکن است فرد دچار آسیب گردد.

در کنگره ۶۰ نیز دقیقا این آداب احیاء شده و تجلی یافته و اگر یک تازه وارد بخواهد در جشن گلریزان اعلام پهلوانی کند یا یک سفر دومی بخواهد تعهدی بسیار بیشتر از توانش اعلام کند، با او مخالفت می‌شود، چون مثل ورزشکار مبتدی است که بخواهد بیش از ظرفیت جسمی میل گردانی یا کباده کشی کند یا چرخ بزند و قطعا از تعادل خارج شده و دچار آسیب خواهد شد.
بر عکس اگر یک پهلوان تنومند و ورزشکار حرفه ای با میل سبک بچه گانه، تمرین کند جز اتلاف وقت هیچ عایدی از ورزش نداشته و عضلاتش تقویت نخواهد شد. بنابراین بدیهی است اگر فرد مُتمکن و ثروتمندی که در بستر کنگره ۶۰ به رهایی رسیده و موقع گلریزان خساست به خرج دهد و مشارکت نکند و یا مبلغ ناچیزی پرداخت کند، هیچ اثربخشی و پیشرفتی در صور پنهان و تزکیه و پالایش نفسش بوجود نمی‌آید.
همانطور که واقف هستید ورزش باستانی مثل سایر رشته ها قوانین و آدابی دارد، من هم آموختم که شرکت در جشن گلریزان کنگره ۶۰ نیز ملزومات و قواعدی دارد که باید رعایت کنم. از آموزش و تجربه خود می توانم به موارد زیر اشاره نمایم :
♦️ ابتدا در خصوص انگیزه مشارکت تفکر نمایم
♦️دنبال تایید این و آن و تفاخر نباشم و مخلصانه انفاق کنم
♦️ منتظر و چشم براه دریافت و جبران مادی یا معنوی کار خیرم نباشم
♦️ این اقدام پسندیده را ذیل وادی هشتم و جبران خسارت از جامعه تلقی کنم
♦️ مبلغی را تعهد کنم که توان پرداخت آن را دارم و اندکی تحت فشار مالی قرار بگیرم ولی فشار طاقت فرسایی به خود و خانواده
تحمیل نکم
در وادی نهم جناب مهندس به چیستی "فرمان" اشاره می‌کند و می‌فرماید: در انسان ویژگیهایی وجود دارد که او را از سایر حیوانات متمایز می‌کند، مثل:
_ کمک به همنوع
_ از خود گذشتی
_ محبت
_ معرفت
_ شرافت
_ انسانیت
_ جوانمردی
به نظر من تمام این صفات پسندیده در جشن گلریزان وجود دارد. بویژه جوانمردی و مقابله با نفس زیاده خواه که همواره در امور مادی به دنبال تکاثر و تجمیع اموال است و بر همین اساس مهندس جوانمردی را به دژ مستحکم (قلعه نفوذ ناپذیر) تشبیه می‌کند و به عبارتی ما با مشارکت صحیح در جشن گلریزان وارد این قلعه میشویم و فرمان عقل را اجابت نموده و نفس اماره را مغلوب می‌کنیم. بر این اساس مقارن با جشن گلریزان همزمان با اینکه لُنگ پر از گل در گود زورخانه توسط پهلوان به گردش در می آید، این رباعی رودکی توسط  مرشد خوانده می شود:
گر بر سر نفس خود امیری، مردی🌹
بر کور و کر ار نکته نگیری، مردی🌹
مردی نبود فتاده را پای زدن🌹
گر دست فتاده‌ای بگیری، مردی🌹
همانطور که من جمشید، توسط غول اعتیاد مغلوب و عاجز بودم و دیگران با اختصاص وقت، انتشار علم و انفاق مال از من دستگیری کردند، من نیز به سهم خود می‌بایست در عرصه ترویج علم و دانش، تقویت منابع مالی تلاش کنم. همانطور که نهایت  سفر اولم منجر به رهایی از بند مواد مخدر شد، امیدوارم تداوم تزکیه و پالایش و شرکت در گلریزان باعث "ابدال" جمشید و ترخیص و تکاملم گردد تا در نهایت بتوانم با تربیت خودم ضلع سوم ساختار کنگره ۶۰ یعنی منابع انسانی را نیز تقویت کنم.
مقاله: مسافر جمشید از لژیون نهم شعبه صالحی تهرانپارس
تنظیم و بارگذاری خبر: مسافر هادی لژیون نهم
آبان ماه ۱۴۰۳                 شعبه صالحی تهرانپارس