راه ذره ذره نمایان می‌شود

پنجمین جلسه از دوره دوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی دلیجان با استادی راهنما همسفر زینب، نگهبانی همسفر صدیقه و دبیری موقت همسفر پریسا بادستور جلسه « وادی هشتم و تأثیر آن بر روی من (با حرکت راه نمایان می‌شود) » روز چهارشنبه ۱۱ مهرماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خداوند را شاکر و سپاسگزارم که امروز در این جایگاه قرار گرفتم که آموزش بگیرم و خدمت کنم‌. از نگهبان جلسه خانم صدیقه، ایجنت محترم و همچنین مرزبانان عزیز کمال تشکر را دارم که این اجازه را به من دادند که در این جایگاه قرار بگیرم. دستورجلسه امروز وادی هشتم و تاثیر آن بر روی من است، تیتر وادی هشتم می‌گوید؛ با حرکت راه نمایان می‌شود. اگر ما به هستی نگاه کنیم، متوجه می‌شویم دائما همه چیز در حال حرکت است، فصل‌ها را نگاه کنیم، هوا گرم می‌شود، دوباره سرد می‌شود و دائما رنگ‌ها در حال تغییر هستند. من از این دستورجلسه باید یاد بگیرم که دائما در حال حرکت باشم.

وادی هشتم به من می‌گوید؛ سکون بر هیچ موجودی جایز نیست؛ اگر چیزی ساکن باشد، قطعا به‌دنبالش سقوط و نابودی در پی خواهد بود، پس باید حرکت کنیم. در مسیر حرکت باید به سه نکته مهم توجه داشته باشیم، مبداء، مقصد و هدف خیلی مهم هست، اینکه که کجای کار قرار داریم و هدف و خواسته‌مان چه هست. وادی هشتم پس از وادی هفتم که درمورد پیدا کردن راه بود، آمده؛ اگر من راه را پیدا نکنم، قطعا در هر مسیری که بروم، به مشکل برمی‌خورم، پس اول باید راه کاملا مشخص باشد و بعد حرکتی انجام بدهم. هر کاری که می‌خواهیم انجام بدهیم، باید برایش تلاش کنیم. گاهی اوقات پیش می‌آید که من تلاش می‌کنم ولی چرا به نتیجه نمی‌رسم؟ در اینجا باید تلاشم مداوم باشد و هیچ وقت دست از کوشش برندارم و آموزش بگیرم. آموزش مقوله بسیار مهمی است، ما در کنگره دائما در حال آموزش گرفتن هستیم و باید به این نکته توجه کنیم که چرا به کنگره می‌آییم؟ آیا فقط برای رفع تکلیف می‌آییم؟
انسان خلق شده که به تکامل برسد، من که به این جهان آمده‌ام برای هدفی آمده‌ام و باید این تفکر را داشته باشم و مدام در حال آموزش گرفتن باشم. تلاش باید همیشه ادامه‌دار باشد. وقتی یک مورچه را نگاه می‌کنیم، دانه‌ای را برمی‌دارد، چندین بار آن را می‌اندازد و دوباره برمی‌دارد، همین کار را ادامه می‌دهد تا به نتیجه برسد. من باید از هستی آموزش بگیرم و تلاشم ادامه‌دار باشد تا به هدفم برسم. در دعای کنگره ما می‌گوییم: فقط یک دعا یا یک خواسته، برای چه؟ برای اینکه متوجه آن خواسته‌ام بشوم که چیست و روی آن خواسته متمرکز بشوم و در پی آن برایش تلاش کنم تا به آن برسم.

آقای مهندس در یکی از سی‌دی‌ها می‌گفتند؛ هوش انسان‌ها تعیین‌کننده نیست، این نیست که بگوییم خداوند به یک نفر هوش بسیار زیادی داده و به فرد دیگری چیزی نداده، نه اینگونه نیست، همه ما تقریبا در یک رده قرار داریم ولی در ادامه تلاش انسان‌ها هست که تعیین‌کننده هست که در کدام نقطه قرار می‌گیرند. مشکلات همیشه هست، زندگی بالا و پایین دارد، پستی و بلندی دارد، مشکلات همیشه سر راه قرار می‌گیرند ولی من باید طوری خودم را قوی کنم که از پس آن‌ها بربیایم و این را بدانم که مشکلات لعنت خداوند نیستند، مشکلات رحمت خداوند هست، برای چه؟ برای اینکه وقتی مشکلی پیش آمد، سعی در حل آن مشکل داشته باشم که این موضوع باعث ارتقای من بشود.
پس راه خیلی مهم هست، انتخاب مسیر درست بسیار اهمیت دارد و این را بدانم که یک نیروی برتری هست که به من کمک می‌کند، هیچ وقت ما تنها نیستیم ولی مشروط بر اینکه راه‌مان درست باشد تا به نتیجه برسیم، چون بار کج هیچ وقت به مقصد نمی‌رسد، شاید در ظاهر ببینیم که همه چیز خوب به‌نظر برسد و فرد خیال کند از کوتاه‌ترین راه سریع به مقصد می‌رسد ولی اینطور نیست، باید همیشه راه درست را انتخاب کنیم، هرچند زمان طولانی‌تری در مسیر باشیم و به‌دنبال آن با حرکت است که راه نمایان می‌شود. من آمدم و راه کنگره را پیدا کردم، این نیست که بگویم تمام جزئیات راه و مسیر را باید از همان ابتدا بلد باشم، نه، راه ذره‌ذره خودش را به من نشان می‌دهد و نمایان می‌شود که در ادامه چه کار کنم که به نتیجه برسم.

تایپ و ویرایش: راهنما همسفر پریسا لژیون (اول)
ارسال: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی دلیجان