وادی‌ها قوانین درست زندگی کردن را به ما می‌آموزند

دوازدهمین جلسه از دوره هفتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران نمایندگی ایران، با استادی همسفر رقیه، نگهبانی همسفر زهرا و دبیری همسفر پروانه با دستور جلسه  «وادی هشتم (با حرکت راه نمایان می‌شود.) و تأثیر آن روی من» در روز دوشنبه 9 مهرماه ۱۴۰۳ ساعت 15:00 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خدای خود را شاکر و سپاسگزارم به خاطر وجود پربرکت آقای مهندس دژاکام و تک‌تک شما عزیزان. همیشه شاکر خداوند و دعاگوی آقای مهندس دژاکام هستم که مسیر کنگره را مشخص کردند؛ اما در مورد دستور جلسه‌ی این هفته که وادی هشتم با عنوان (با حرکت راه نمایان می‌شود) است، طبق دستور جلسه‌ی هفته پیش اگر بخواهیم مرور کنیم آقای مهندس آمدند این وادی را روی خودشان کاربردی کردند؛ حرکت کردند و راه را برای تک‌تک ما نمایان کردند و این راه را در اختیار همه گذاشتند.

امروزه در کنگره تنها اعتیاد درمان نمی‌شود. خیلی از بیماری‌هایی که تا امروز بشر از درمان آن‌ها عاجز بوده؛ مانند درمانِ سیگار، چاقی و خیلی از بیماری‌ها که تا امروز همه لاعلاج بودند و آقای مهندس آمدند این راه نمایان کردند و در اختیار ما قراردادند. خوشبختانه افراد با این راه، با کمترین هزینه درمان می‌شوند و بهترین نتیجه را هم در کنگره می‌گیرند. منِ همسفر اگر هیچ تلاشی نکنم، ساکن باشم و در همان نقطه‌ای که هستم باقی بمانم هیچ پیشرفتی هم نخواهم کرد. همان‌طور که در کتاب آسمانی آمده: انسان چیزی نیست جز سعی و تلاش خودش، وقتی‌که تلاش کنیم به نتیجه می‌رسیم.

وادی‌ها قوانینی هستند که درست زندگی کردن را به ما یاد می‌دهند و به زندگی ما آرامش می‌دهند. اگر این آموزش‌ها را درست یاد گرفته باشیم و آن‌ها را در زندگی کاربردی کنیم، در بازی زندگی بازیکن خوبی خواهیم بود؛ طوری که هم خودمان و هم دیگران به وجودِ ما افتخار می‌کنند و لذت می‌برند.

همان‌طوری که می‌دانیم سکون بر هیچ موجودی جایز نیست؛ چون اگر سکون داشته باشیم و مثل آب چشمه راکد باشیم تبدیل به گنداب می‌شویم. پس باید حرکت کنیم؛ برای اینکه حالمان خوب باشد باید این حرکت در ما باشد. باید بدانیم که می‌خواهیم به کجا برویم، چه‌کاری می‌خواهیم انجام دهیم و برای حرکت هدف داشته باشیم.

در این وادی گفته‌شده: نام دیگر نیروهای شیطانی، نیروهای بازدارنده است. این نیروها مانع حرکت ما می‌شوند. پس اگر ساکن باشیم سقوط خواهیم کرد و حالمان بد می‌شود. باید حرکت و جوشش داشته باشیم که به آرامش برسیم. مسیر زندگی مسیری است که باید حرکت باشد و جای سکون و توقف نیست. اگر جایی توقف کردیم دیگر مسیر نیست؛ بنابراین انسان در طول زندگی دائماً در حال حرکت است و هیچ نقطه‌ای وجود ندارد که انسان بگوید مسیر زندگی من تمام شد و زندگی به پایان رسید. نه، این‌طور نیست، زندگی همچنان ادامه دارد. اگر کسی بخواهد خودکشی کند تا بگوید تمام شد و راحت شدم، این غیرممکن است؛ چون زندگی در بُعدهای دیگر هم ادامه دارد. اتفاقاً اگر بخواهد خودکشی کند در آن دنیا با مشکلات بیشتری مواجه خواهد شد.

در کتاب عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر آقای مهندس به این نکته اشاره کردند که مربوط به وادی هشتم است و می‌گوید: لحظه دشواری در آن لحظه احساس نمی‌شود؛ آن‌چنان‌که یادآوری آن دشواری، دشوار است. در ابتدا این‌گونه است، زمانی که حرکت می‌کنیم دیگر آن دشواری را احساس نمی‌کنیم؛ چون تفکر می‌کنیم، برنامه‌ریزی می‌کنیم و حرکت می‌کنیم. وقتی‌که حرکت می‌کنیم و کاری را انجام می‌دهیم برای ما راحت است، شاید اول سخت باشد ولی به‌مرور راحت می‌شود. برای عبور از تاریکی‌ها به کنگره می‌آییم. برای رسیدن به حال خوش و درمان اعتیاد، آرامش و سعادت حرکت و درنهایت تغییر می‌کنیم. اگر تغییر نکنیم در ما تخریب ایجاد می‌شود و صد در صد باعث سقوط ما می‌گردد و حالمان بد خواهد شد.

در این وادی اشاره‌کرده که اگر بخواهیم حالمان خوب باشد و هدف داشته باشیم و به صلح و آرامش برسیم، باید روی خودمان کارکنیم، جبران خسارت کنیم و خسارتمان را به صفر نزدیک کنیم؛ جبران خسارت از خودمان، خانواده و جامعه.

جبران خسارت از خودمان یعنی باید خودمان را دوست داشته باشیم؛ چون اگر خودمان را دوست نداشته باشیم، قطعاً اطرافیانمان را دوست نخواهیم داشت. جبران خسارت از خانواده یعنی بیایید به خانواده خود احترام بگذاریم، در مقابل آن‌ها مسئولیت داشته باشیم و برای خواسته‌های آن‌ها ارزش قائل شویم. جبران خسارت از جامعه؛ قبل از کنگره متأسفانه می‌دیدم که شخصی دیگر یا خانواده خودم از شیشه ماشین زباله را بیرون می‌انداختند یا در مسافرت متأسفانه در طبیعت زباله می‌ریختند و یا شاخه‌های درختان را می‌شکستند که بایستی جبران خسارت کنیم. بعد از درمان و اینکه راه را پیدا کردیم تمامی این خسارت‌ها را جبران کنیم، از جامعه نگهداری کنیم تا جبران خسارت کرده باشیم و بتوانیم با تلاش و بردباری در جهت رسیدن به هدفمان حرکت کنیم؛ چون روزها مثل برق و باد می‌گذرد؛ اگر ما کوتاهی کنیم فقط حال خرابی برای ما می‌ماند. این جهان و حیات بوده و خواهد بود. پس قدر این دنیا را بدانیم و از آن به‌درستی استفاده کنیم.

در آخر به‌عنوان یک همسفر می‌گویم که باید از عمل سالم، کردار سالم، دوری از ضد ارزش‌ها و استفاده از چیزهای خوب، حس خوب بتوانم راه خودم را به‌طرف ارزش‌ها ادامه دهم. پس درحرکت استوار باشیم و چه باارزش‌تر از این‌که خداوند ما را لایق دانسته در این جمع هستیم و حرکت کردیم و مسیر مشخص شد. از خداوند سپاسگزارم و مطمئن هستم که خداوند ما را حمایت می‌کند.

گر مرد رهی میان خون باید رفت، از پای فتاده سرنگون باید رفت
تو پای در راه بنه هیچ مگو، خود راه بگویدت که چون باید رفت.

عکس: عکاس خبری همسفر بهار رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لزیون دوم)
تایپ: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون دوم)
ویراستاری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون دوم)
ارسال: راهنما همسفر زهره
همسفران نمایندگی ایران