ما در قالب جسم باید به هسته درون خویش نیز نظر کنیم.

هشتمین جلسه از دور اول جلسات لژیون سردار مسافران لژیون الیگودرز با دستور جلسه 《 وادی چهارم و تأثیر آن روی من 》با استادی پهلوان، مسافر  بهرام، نگهبانی مسافر نعمت و دبیری مسافر نعمت در روز پنج‌شنبه ۳۱ خرداد ماه ۱۴۰۳ رأس ساعت ۱۵:۳۰ آغاز به‌کار کرد.

سخنان استاد:

خیلی خوشحالم که امروز در خدمت شما دوستان هستم. از نگهبان جلسه آقای نعمت سپاسگزارم، که این مسئولیت را به من سپردند و من در لژیون الیگودرز حضور دارم.

دستور جلسه امروز لژیون سردار: وادی چهارم «در مسائل حیاتی؛ مسئولیت سپردن به خداوند یعنی سلب مسئولیت از خویشتن».

زمانی‌که راجع به انسان و خداوند صحبت می‌کنیم، قطعاً باید یک مرزی را بین آن‌ها مشخص کنیم و برای آن باید یک شناختی از انسان و خداوند داشته باشیم.  همان‌طور که در کتاب ۶۰ درجه آمده است یکی شناخت انسان و دیگری شناخت خداوند است که باعث موتور حرکتی در انسان می‌شود و اینکه انسان در مسیر تکاملی خود بتواند حرکت کند و مراحل را طی کند.

در قرآن مجید که کتابی انسان‌ساز است و ویژگی‌های انسان را مورد نقد و بررسی قرار داده است گفته شده، که انسان موجودی است که با مخلوقات دیگر بسیار متفاوت است و انسان را اشرف مخلوقین نامیده است. یعنی مخلوقی است که می‌تواند به بالاترین درجات رسیده و کوه‌ها و آسمان‌ها و دریاها را به تسخیر خویش درآورد و ممکن است به پایین‌ترین درجات یا اسفل السافلین سقوط کند و به دلیل این ویژگی‌ها در کتاب مقدس، انسان مورد مدح و ستایش بسیار قرار گرفته است.

خداوند مسئولیت خطیر و  سنگینی را بر دوش انسان قرار داده که امانتی گرانبها است. زمانی‌که  انسان جانشین خداوند بر روی زمین شد خیلی کارها باید انجام بدهد که صفات انسان، نمونه بارزی از صفات خداوند است. انسان دارای دو ویژگی خوبی و بدی است که می‌تواند مسیر ضد ارزش‌ها را طی کند و یا در مسیر ارزش‌ها قدم بردارد؛ اما به راستی، انسان با این ویژگی‌ها و با این مسئولیتی که خداوند بر دوش او گذاشته است، آیا می‌تواند در حیاتی‌ترین مسائل خود، مسئولیتش را بر دوش خداوند بیاندازد؟ قطعاً خیر؛ زیرا انسان  ویژگی دارد که نه تنها نباید بار مسئولیت خود را بر دوش خداوند بیندازد، بلکه در این هستی رسالت بسیار مهمی بر دوش او قرار داده شده است که جانشین خداوند در زمین باشد و قرار است که آینه تمام نما از خداوند باشد و صفات او را منتقل کند و اولین صفت خداوند، صفت بخشندگی و مهربان بودن است. این‌ها ویژگی‌هایی است که من به عنوان یک انسان، باید در خود به وجود آورم.  از طرفی در خیلی از مسائل نیز ما نباید تقلید کورکورانه داشته باشیم و مسائل را بدون شناخت و معرفت قبول کنیم که اگر چنین شود به معنی آن است که از زیر بار مسئولیت شانه خالی کرده‌ایم.

استاد سردار می‌فرمایند: ما در قالب جسم، باید به هسته درون خویش نیز نظر کنیم تا بتوانیم از طریق مسائل علمی و کاوش در صور پنهان   درون خویش را شناسایی کنیم؛ زیرا جایگاه انسان بسیار ویژه است. توکل کردن، وجود نور امید در درون انسان است. خداوند  خطاب به انسان می‌فرماید: تو به واسطه توکل کردن بر من، خودت هم باید حرکت کنی و تلاش خود را در حد بالا انجام دهی و  نتیجه‌اش را به من بسپاری؛ یعنی ما نباید از حرکت کردن و تلاش کردن دست برداریم و بگوییم به خداوند توکل می‌کنیم؛ زیرا خداوند یک جایگاهی به ما داده است و ما در مقابل آن جایگاه پاسخگو هستیم، مانند جایگاه‌های که در کنگره به ما داده می‌شود؛ اگر زمانی کار برای ما سخت شد آن را رها نکنیم، باید تمام سعی و تلاش خود را به کار ببندیم و سپس نتیجه‌اش را به خداوند بسپاریم.  در قرآن کلمه ایمان، همه جا با معرفت و شناخت آمده است؛ یعنی همان اندازه که خداوند به ایمان اشاره نموده، از علم نیز گفته شده است. ما قرار است که با علم و آگاهی و نگاه کردن به درون خودمان مسائل را بپذیریم؛ یعنی هر جایی که ما چیزی را بدون آگاهی بپذیریم و بدون معرفت قبول کنیم، ممکن است دیگران به عقیده و اندیشه ما توهین کنند و افکار ما را دگرگون سازند.

اما زمانی که ما با تفکر و تعقل به چیزی ایمان آورده‌ایم و به باور آن رسیده‌ایم دیگران نمی‌توانند در آن خللی ایجاد کنند. انسان دو ویژگی دارد؛ می‌تواند به درجات بالا یعنی اشرف مخلوقات برسد و در مسیر تکاملی خویش مراتب دانایی را طی کند و یا در مسیر خواسته‌های نفس اماره خویش قرار گرفته و به درجات پایین‌تر سقوط کند؛ یعنی انسان می‌تواند با تفکر و تعقل و در مسیر دانایی قرار گرفتن، الهاماتی را در این راه کسب می‌کند و به درجات بالایی برسد و دیگر از خواسته‌های نامعقول خود دست بردارد و به قول آقای زرکش واسطه‌های خود را،  در جهت منافع و سعادت دیگران تغییر دهد. حال انسان با قدرت اختیار و انتخابی که دارد می‌تواند هر یک از این دو راه را انتخاب نماید و در این مسیر قدم بردارد و قطعاً در مقابل این انتخاب و مسیری که انتخاب کرده است مسئولیتی نیز به عهده خود اوست؛ چه درگیر خواسته‌های نفسانی و شهوانی و قدرت خود باشد و یا خواسته‌های خود را تغییر داده و در مسیر دانایی و تکامل قرار گرفته و در مرحله نفس نیز ارتقا پیدا کرده و به نفس مطمئنه دست پیدا کند. در هر دو حالت، در قبال سرنوشت خویش مسئول است و در مسیری که  تلاش می‌کند از آن بهره‌مند می‌شود.

انسان موجودی جاریست و ممکن است در هر یک از این مراحل، تغییر کند و از آن مرحله بازگشت کند؛ همان گونه که می‌آید و از نفس اماره عبور می‌کند ممکن است در یک مرحله‌ای دوباره به همان مرحله قبل سقوط کند؛ اما چیزی که به ما کمک می‌کند در مراحل نفسانی، به مرحله قبل بازگشت نکنیم بخشندگی است؛ زیرا صفت بخشندگی ما را به خداوند نزدیک‌تر می‌کند و باعث می‌شود که ما در مراحل نفسانی به مرحله پایین‌تر سقوط نکنیم فردی که تا چندی قبل تمام ثروت و پول خود را در جهت منافع خود و خانواده خود می‌خواست امروز از آن مال و ثروت خود در جهت آسایش و آرامش دیگران نیز استفاده و انفاق می‌کند. از مال خود می‌گذرد و از آن در جهت منافع دیگران بهره می‌گیرد به عنوان مثال: سرپناهی برای دیگران در نظر بگیرد یا کمک به ساخت یک نمایندگی کند تا دیگران هم بیایند و  در آن نمایندگی دانش کسب کنند و هر کدام از آن‌ها در رهایی دیگرانی که در بند دام اعتیاد هستند سهیم باشند؛ این اشخاص دیگر به مراحل قبل بازگشت نخواهد داشت.

مولانا می‌فرماید: ( آن نفس که عاشق شد، اماره نخواهد شد ) نیکوترین کاری که ما در این حلقه از هستی می‌توانیم انجام دهیم بخشندگی است؛ زمانی‌که سرنوشت تک تک افراد برای ما مهم شد به این معنی است که ما وارد مرحله عشق و بخشندگی شده‌ایم، گرچه شاید ما خود نیز متوجه نشویم و در زندگی روزمره خود به آن توجه نکنیم که این داستان همان هیزم شکنی است که استاد امین در سی‌دی موسی به آن اشاره کرده است؛ آیا می‌دانید چند درصد افراد بیرون از کنگره حالشان خوب است و در حال خوش زندگی می‌کنند و چند درصد از این انسان‌ها با حال خراب زندگی را سپری می‌کنند؛ اما اگر شما به اعضا کنگره نگاه کنید خواهید دید که بدون آنکه زور اضافه بزنند زندگی می‌کنند و چه چیزی از این با ارزش‌تر است؛ البته شاید ما در ظاهر اول این را در نیابیم و نفهمیم، اما یک گذرگاه‌ها و تنگناهای سختی است که ما می‌فهمیم چقدر تغییرات در ما حاصل شده است و در قبال مشکلات و حل آن‌ها چقدر صبورتر و آرام‌تر شده‌ایم.

ما در این هستی برای تکامل و ارتقا آمده‌ایم و نیامده‌ایم که فقط حال ما و زندگی ما خوب باشد؛ قرار است که ما کارهایی را انجام دهیم و یک سری سختی‌ها را پشت سر بگذاریم. در کنگره به واسطه آموزش‌ها، یاد می‌گیریم که سرنوشت دیگران هم برای ما مهم است آن‌وقت است که دیگر نمی‌توانیم بی‌تفاوت باشیم و یاد می‌گیریم که باید به تلاش خود بیفزاییم تا به رسالتی که در این هستی بر عهده ماست عمل کنیم. ما دریافتیم که به واسطه اینکه نماینده خداوند در زمین هستیم، نه تنها نباید از زیر بار مسئولیت خود شانه خالی کنیم بلکه باید در مقابل سایر انسان‌ها نیز مسئول باشیم و احساس کنیم مسئولیت تک‌تک اعضاء کنگره و حتی همسایگانمان نیز برایمان مهم است و در قبال دیگران بی‌تفاوت نباشم و زمانی‌که انسان به این درجه رسید هم به خودش و هم به اطرافیانش اجازه می‌دهد که از موهبت‌های زندگی بهره‌مند شوند.

یک نکته دیگر هم اضافه کنم، در رابطه با تعهدی‌هایی است که دوستان قبول کرده‌اند خوشبختانه آمار تعهدی‌های شما خیلی بالا نیست و این خوب است، اما تا زمانی که تعهدی نداریم و حرفی نزده‌ایم، مسئولیتی متوجه ما نیست اما زمانی که حرفی زده شد آن گفته برای ما رهن و مسئولیت ایجاد می‌کند و ما باید در برابر گفته خود مسئول باشیم؛ زیرا ما آمده‌ایم تا تکامل پیدا کنیم و برویم و این گفته یک ریسمان و یک بند به پای ما می‌بندد که باید به آن عمل کنیم و پایبند آن باشیم.

یک روز من به یکی از دوستان گفتم که به مسافران و رهجویانی که خودشان را در رهن نگه‌داشته‌اند زنگ بزند، زیرا باید از این بند رهن آزاد شوند، شاید فراموش کرده‌اند و ما باید به آن‌ها یادآور شویم، شاید مبلغ زیاد نباشد؛ اما خیلی مهم است که از این مرحله عبور کنیم تا به تکامل برسم. شاید شخصی در شرایطی باشد و نتواند به تعهدی خود عمل کند خوب اینجا دیگر آن دِین از او سلب می‌شود. امیدوارم که همه ما به تعهدی که داریم عمل کنیم.

ان‌شاء‌اله در جلسه بعد که به هر دلیلی در خدمت شما دوستان بودم به امید خدا شعبه خودتان را ساخته باشید و در یک مکان آبرومند جلساتتان را برگزار کنید؛ زیرا دوستان زیادی که اینجا هستند در خمین بودند و من همه آن‌ها را می‌شناسم و می‌دانم پتانسیل و قابلیت آن را دارند که جایگاهی بالاتر از این داشته باشند.
از اینکه به حرف‌های من توجه کردید از همه شما سپاسگزارم

تایپ: مسافر مصطفی
ویرایش: مسافر احمد
عکس: مسافر مصطفی
تنظیم و ارائه: مسافر احمد

مسافران لژیون الیگودرز