دستور جلسه این هفته : وادی چهارم وتاثیر آن روی من

بسم الله الرحمان الرحیم

دستور جلسه این هفته :  وادی چهارم وتاثیر آن روی من

در مسائل حیاتی به خداوند مسئولیت دادن یعنی سلب مسئولیت از خویشتن

یکبار دیگر نوبت به وادی چهارم رسید ، طبق معمول در مقدمه مروری داریم بر اهمیت وادی ها ؛

مسئله جهانبینی در مثلث درمان اعتیاد در کنار دو ضلع دیگر یعنی جسم و روان ، از جایگاه و اهمیت فوق العاده ای برخوردار است، آن قدر مهم است که با اطمینان میگوییم که اگر این ضلع به تعادل نرسد یعنی تفکرات ،دیدگاه ها ، و نگرش فرد از حالت افیونی بودن و معتادگونه زمان اعتیاد خارج نشود ، درمان اعتیاد روی نخواهد داد. وقتی در پروسه درمان اعتیاد بر اساس پروتکل DST ، جسم ، روان و جهانبینی به تعادل میرسد ، گویی آن شخصیت و آن شخص قدیم مرده است و شخص دیگری متولد شده است و یک دگردیسی کامل اتفاق افتاده و دیگر اثری از اعتیاد در او مشاهده نمی شود . ممکن است خیلی ها اعتیاد او را در گذشته باور نکنند و این یعنی درمان اعتیاد .

بنیان کنگره 60 صریحا می گویند درمان اعتیاد یعنی اینکه اگر یه هرویینی شب را در انبار هرویین بخوابد و یا در لابراتوار هرویین سازی کارکند  ،  فکر مصرف هرویین نداشته باشد و راحت در آنجا بخوابد یا کار کند . اگر در کنگره 60 صحبت از درمان قطعی اعتیاد می شود ، منظور تغییر در این حد و اندازه است نه اینکه تصور شود فرد در گذشته مواد مخدر مصرف می کرده و حالا مصرف نمی کند ، خیر ، اتفاقی که در پروسه درمان قطعی اعتیاد می افتد بسیار فراتر و بزرگتر از این نقطه تفکر است .  به عبارتی کمترین تخریب اعتیاد وابستگی هر روز به مصرف مواد مخدر است . بسیاری اعتیاد را فقط در همین مصرف روزمره می بینند ؛ اما این بخش کوچکی از تخریب اعتیاد است؛

ضلع جهانبینی مثلث درمان اعتیاد ، همانند ضلع جسم و روان ، بار بسیار سنگینی را در این پروسه بر دوش می کشد در واقع بخش اعظم تغییرات مورد نظر، از عملکرد ما بر روی این ضلع حاصل می شود . مولفه آموزش که یکی از اضلاع مثلث دانایی می باشد در به تعادل رساندن جهانبینی نقش ویژه ای دارد و اگر بخواهیم کاملتر بگوییم ، به طور کلی دانایی زیر بنای جهانبینی ماست ؛ هر قدر مثلث دانایی ما گسترش می یابد مسائل بیشتری در حیطه دانایی موثر ما قرار می گیرد و جهانبینی ما نیز از سطح بالاتر و سالمتری بر خوردار خواهد بود .

تمامی آموزشها ، سی دی ها ، فعالیتها ، نوشتارها و متون کنگره 60 همه و همه به نوعی در تغییر جهانبینی ما نقش دارند اما بعضی از آنها کنتراست یا درخشش وجایگاه خاصی در پروسه تعادل جهانبینی بر عهده دارد که در راس آنها می توانیم به چهارده وادی کنگره 60 اشاره کنیم .

وادی ها به سان ستونهایی هستند که زیر بنا و فندانسیون جهانبینی ما را می سازند ، وادی ها قوانینی هستند که ما چه بخواهیم و چه نخواهیم در جهان ما حاکمند ؛ وادی ها از تعالیم کلام الله هستند و راه و روش درست زندگی کردن را به ما می آموزند ، زندگی سالم و روان با کمترین کنش یا چالش و اصطکاک.

وادی اول تا چهارم ، مبانی فکری ما را با اصلی ترین قوانین بازی زندگی وفق می دهند و هماهنگ می کنند در واقع ما را آماده می کنند تا حرکت درست و اصولیمان را برای درمان اعتیاد و در ادامه زندگی ، آغاز نماییم .

وادی اول جایگاه تفکر و درست فکر کردن را به ما می آموزد . وادی دوم ، پوچی و ناامیدی که یکی از وحشتناکترین عوامل بازدارنده محسوب می شود را از بین می برد . دقیقاً زمانی که مقدمات حرکتمان را مهیا می کنیم و منتظریم که دیگران به کمک ما بیایند ، وادی سوم خیالمان را راحت می کند که هیچکس به اندازه خود تو به فکر تو نیست . منتظر کمک دیگران نباش و این بار را خودت به تنهایی بایستی حمل کنی و در نهایت به زمین بگذاری .

در این مقطع ، ناخودآگاه به سمت خداوند می رویم و با خود فکر می کنیم حالا که هیچکس به فکر مانیست و کسی به ما کمک نمی کند ، پس خداوند خودش به ما کمک می کند و مشکلات ما را حل می کند ، می گوییم خدایا خودت کمک کن ، خودت درستش کن ، یه کاری کن من اعتیادم را بزارم کنار ، قول می دهم بنده خوبی باشم و ...  اما بلافاصله وادی چهارم مطرح می شود :
در مسایل حیاتی ، به خداوند مسئولیت دادن ، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن .

این قانون به ما می فهماند که در مسایل حیاتی ، مسئولیت به عهده خود ماست و خداوند در این خصوص مسئولیتی ندارد . او این مسئولیت را به ما محول کرده است و تمام ابزارها ، اختیارات تام ، و توانایی لازم را به ما داده است . خداوند کارش را به بهترین شکل ممکن انجام داده است و بقیه امور با ماست . برای درمان اعتیاد نه از طرف انسان ها و نه از طرف خداوند ، مسئولیت درمان اعتیاد ما پذیرفته نمی شود . این مسئولیت فقط و فقط به دوش ماست .

وقتی از مسایل حیاتی صحبت می شود یعنی هر مسئله ای که به زندگی  ما و حیات ما مربوط می شود . مسایل و مشکلات جسمی و فیزیکی ما مثل از کار انداختن سیستم ایکس و یا ورزش نکردن ، مسایل کار و زندگی ما ، مشکلات روزمره ما ، مسئولیت های ما ، همه و همه در حیطه مسایل حیاتی ماست . اگر به دلیل جهل و نادانی و خارج شدن از صراط مستقیم ، مصرف مواد مخدر و یا هرچیز دیگری ، گرفتاری ها و مصائبی برای ما به وجود آید ، این ما هستیم که مسئول اصلاح آن ها هستیم نه خداوند . خداوند معجزه و نعمت زندگی و حیات را و تمام امکانات آن را به ما داده است . خداوند بهای سنگین و انرژی زیادی را صرف ما کرده است و بعضی انسانها با پررویی کامل این انرژی ها را به باطلاق می ریزد و نابود می کند و جالب اینکه طلب کار هم هست و می خواهد که خداوند مشکلاتش را حل کند .

وادی سوم و چهارم ، روحیه طلب کاری زمان اعتیاد و مصرف که می توان گفت در مصرف کنندگان مواد مخدر عمومیت دارد را از بین می برند . معمولاً یک مصرف کننده زمانی که می خواهد اقدام به درمان اعتیاد خود کند ، روحیه طلب کاری عجیبی دارد و خیلی جدی باور دارد حالا که او می خواهد اعتیادش را درمان کند ، پس زمین و زمان باید به کمک او بیایند و ناز او را بخرند . اما این دو وادی خیال او را راحت می کنند که خبری از این چیزها نیست . خودت هستی و خودت . باید تمام سختی کار را بپذیری . این مشکلات را مردم و خداوند برای تو به وجود نیاورده اند که حالا بخواهند از تو رفع مشکل کنند . خودت مواد مخدر مصرف کردی و به اعتیاد رسیدی ، خودت این مشکلات و گرفتاری ها را به وجود آورده ای و خودت هم باید حل کنی .

اگر مصرف کننده مواد مخدر این مسئله را پذیرفت و در مقابل این قانون سر تعظیم فرود آورد و با توان خودش حرکت کرد ، و همه مشکلات را با جان و دل پذیرا شد و منتظر کمک نماند و درمان اعتیادش را در صدر تمام خواسته هایش گذاشت  و به قول معروف برادری خودش را ثابت کرد ، آن گاه نوبت به شعبده بازی عجیب هستی و خلقت می رسد .

آن شعبده بازی که بارها و بارها نگهبان کنگره 60 به آن اشاره کرده اند ، اگر مصرف کننده مواد مخدر سختی ها را پذیرفت و حرکت کرد ، سر از سادگی و شیرینی در می آورد حتی انسانها و خداوند در موارد متعدد به او کمک می کنند و به یاری او می شتابند .
اما این مسئله زمانی اتفاق می افتد که ما با تمام وجود روی توان خودمان حساب و حرکت کنیم ، منتظرکمک نباشیم و بانیروی خود پیش برویم ، آنگاه آنها خواهند آمد ،اما تا زمانی که کاری انجام نداده ایم و حرکتی نکرده ایم و سختی ها را نپذیرفته ایم ، کمکی نخواهد شد، این شعبده بازی بگونه ای نیست که بخواهیم نقش آنرا بازی کنیم و بخواهیم به صورت ظاهری حرکت نماییم و در نهایت باز منتظر کمک خداوند باشیم ،  نه سیستم خداوند سیستمی است که بتوان برای آن نقش بازی کرد ، بایستی با راستی ، درستی و صداقت تمام ، سختی ها را پذیرفت و به گونه ای حرکت کرد که گویی هیچ وقت کمکی در کار نخواهد بود ، شاید آن روز مشمول رحمت خداوند شویم و اگر آنرا درک کردیم و مجذوب رحمت خداوند شدیم ، به ارتقاء می رسیم .

به قول اساتید کنگره 60 وقتی فرمانهای الهی انجام شوند و مشق ها درست نوشته شوند، رسیدن به سلسله جبال حتمی است .

با احترام  ، مسافر علی خدامی