هیچ‌کس بیشتر از خودمان دلسوز ما نیست

جلسه هشتم از دوره سی و هشتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی ابوریحان با استادی همسفر نرگس رهجوی راهنما همسفر معصومه، نگهبانی همسفر شهرزاد و دبیری همسفر زهره با دستور جلسه: «وادی سوم (باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند) و تأثیر آن روی من» ساعت ۱۶:۰۰ روز سه‌شنبه 1 خردادماه ۱۴۰۳ برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:

خدا را شکر می‌کنم که امروز در این جایگاه قرار گرفتم تا آموزش بگیرم. از راهنمای عزیزم خانم معصومه تشکر می‌کنم که این فرصت را در اختیار من گذاشتند و از خانم شهرزاد عزیز تشکر می‌کنم که اجازه این خدمت را به من دادند.

یکی از موضوعات مهم که در کنگره به ما آموزش داده می‌شود موضوع جهان‌بینی است. آقای مهندس برای این منظور ۱۴ وادی را برای ما پایه‌گذاری کردند که هر کدام دید ما را نسبت به جهان پیرامونمان تغییر می‌دهد.

در وادی اول با تفکر آشنا شدیم و یاد گرفتیم برای ساختن یک زندگی سالم و حل مشکلاتمان باید فکر کنیم و به این نکته توجه داشته باشیم که به هر چه فکر کنیم عین همان اتفاق می‌افتد، پس باید مواظب افکارمان باشیم.

در وادی دوم یاد گرفتیم که خداوند هیچ‌کدام از مخلوقاتش را بیهوده نیافریده؛ از یک کرم گرفته تا موجود با عظمتی چون انسان، هر کدام از ما ارزش و جایگاه خاص خودمان را داریم و دارای استعدادهایی هستیم که باید آنها را پیدا و شکوفا کنیم.

وادی سوم که یکی از زیباترین وادی‌های کتاب عشق است به ما می‌گوید: «باید دانست؛ هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند». این وادی به ما می‌گوید: باید بدانی و بفهمی که هیچ موجودی به‌اندازه انسان به خودش فکر نمی‌کند. این قانون را در تمام مسائل خانوادگی، عاطفی، روحی و مسائل مربوط به یک شرکت و یا کارخانه و حتی یک کشور می‌توانیم گسترش دهیم. نمونه آن تأسیس کنگره ۶۰ توسط آقای مهندس است که از ابتدا تاکنون از هیچ‌کس توقع کمک نداشتند و از هیچ نهاد دولتی و یا سازمان مردمی و یا کشور خارجی کمکی دریافت نکردند. ایشان می‌فرمایند: «ما از وقتی روی خودمان حساب کردیم به اینجا رسیدیم. به این دلیل به اینجا رسیدیم که فهمیدیم هیچ‌کس بیشتر از خودمان دلسوز ما نیست». من هم به‌عنوان رهجوی کنگره باید سعی کنم این وادی را در زندگی عملی کنم و در تمام سطوح زندگی مسئولیت‌پذیر باشم.

بعضی از افراد هستند که دچار استرس هستند یا کابوس می‌بینند. من خودم تجربه این موضوع را داشتم و به مشاوران زیادی مراجعه کردم؛ اما هیچ‌کدام از آن‌ها نتوانستند آرامش را به من برگردانند. آقای مهندس به ما می‌گویند: «در بیرون هیچ خبری نیست. کسی که بیماری روحی و روانی دارد خودش باید به خودش کمک کند و زاویه دیدش را عوض کند». با گرفتن آموزش باید دیدگاه خود را نسبت به زندگی عوض کرد.

خدا را شکر می‌کنم به‌خاطر وجود کنگره و آموزش‌های ناب آقای مهندس که راه‌ورسم زندگی‌کردن را به من یاد می‌دهند؛ از ایشان و خانواده محترمشان سپاسگزارم.

مرزبانان کشیک: همسفر غزاله و مسافر محسن
عکاس خبری: راهنما همسفر سمانه (لژیون ششم)
ویراستار: همسفر شهرزاد رهجوی راهنما همسفر مرجان (لژیون پنجم)
تایپ: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون دهم)
ارسال: همسفر آذر رهجوی راهنما همسفر سمانه (لژیون ششم)
همسفران نمایندگی ابوریحان