ظرفیت انسان‌ها به‌‌اندازه دانایی او است

هفتمین جلسه از دوره سیزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره‌۶۰، ویژه مسافران نمایندگی ملایر، با استادی مسافر یزدان، نگهبانی مسافر بهرام و دبیری مسافر علی، با دستور‌جلسه «ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن، نق زدن، حاشیه) روز یک‌شنبه ۲۶ فروردین ماه ‌۱۴۰۳ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان یزدان هستم یک مسافر، خدای بزرگ را شاکرم که توانستم در این جایگاه قرار بگیرم و از شما عزیزان آموزش بگیریم و از راهنمای گرانقدرم آقای علی ترکاشوند تشکر می‌کنم که اجازه دادند من امروز در این جایگاه خدمت کنم.

ظرفیت؛ یعنی حداکثر خروجی یک صنعت یا کارخانه یا ... است یا چیز دیگری که در یک زمان مشخصی در یک شرایط عالی انجام می‌شود. ظرفیت یک تعریف عمومی است و همه‌جا کاربرد دارد؛ در مورد انسان‌ها؛ ظرفیت یعنی اندازه؛ یعنی گنجایش و مثال ساده‌ای که همیشه در کنگره استفاده می‌کنیم همین مثال لیوان است که می‌گوییم ظرفیت لیوان به طور مثال ۲۰۰ سی‌سی است اگر ۲۵۰ سی‌سی درونش آب بریزیم خوب این لبریز می‌شود و از تعادل خارج می‌شود و اینجا لیوان مقصر نیست من هستم که بیش از ظرفیت این می‌خواهم آب وارد این لیوان کنم. 

در مورد انسان‌ها هم همین است‌؛ هر‌کسی یک اندازه مشخصی دارد؛ ظرفیت انسان به اندازه دانایی او است. هر کدام از ما در هر جایگاهی که هستیم دقیقا باید همان‌جا باشیم و مسئولیتی که به ما دادند طبق آن ظرفیت ما است و اگر بیش از آن باشد از تعادل خارج می‌شویم. برای مثال یک قطره آب برای یک مور حکم یک سیلاب را دارد ولی برای یک موجود بزرگتر یک قطره است . سوخت تریلی را اگر به هواپیما بزنیم نه تنها کاری انجام نمی‌شود بلکه یک باری هم به بارش اضافه کردیم. در مورد مسئولیت در دنیای امروز یکی از ویژگی‌های شخصیتی پایداری که در ذهنیت دیگران می‌تواند اثر بگذارد همین مسئولیت‌پذیری است. ولی گاهی عمل به اصول آن برایمان سخت می‌شود و نمی‌توانیم آن را انجام بدهیم و همه انسانها در زندگی خودشان مسئولیت دارند و گاهاً بعض‌ ها هیچ مسئولیتی ندارند و این به این معنی نیست که بی‌مسئولیت هستند و می‌تواند مسئولیت جسم و جان خودشان را بر عهده داشته باشند و اگر بیش از آن ظرفیتی که دارند به آن‌ها مسئولیت بدهیم به انسان‌ها تخریب وارد می‌شود. 

در کنگره با آموزشی که گرفتیم می‌توانیم ظرفیتمان را بزرگ کنیم و راهش این است که دانایی‌مان را زیاد کنیم و از جهلمان کم کنیم. ما زمانی که وارد کنگره می‌شویم اول به این برخورد می‌کنیم که می‌گویند؛ اول ندانی را باید بدانیم؛ یعنی اول باید بدانیم که حداقل در زمینه اعتیاد هیچی نمی‌دانیم و آن‌موقع است که می‌توانیم آن ظرفیت وجودمان را خالی کنیم؛ گنجایش خودمان برای کسب اطلاعات بیشتر بالا ببریم.

مسئولیت؛ یعنی متعهد بودن؛ یعنی مؤظف‌بودن در برابر آن‌چیزی که نسبت به آن تعهد داریم و باید منتظر پیامدهای آن باشیم. مسئولیت در کنگره باید بر‌اساس ظرفیت ها داده می‌شود. یکی ظرفیتش در حد یک کاسه است و یکی در حد یک حوض است. همه‌ی ما باید حضور افراد حاشیه‌دار را در زندگیمان بپذیریم و در انجام آن رسالتی که داریم می‌شود با این افراد برخورد خوبی داشته باشیم؛ باید یک رفتار دوستانه داشته باشیم. 

در کنگره ما یاد می‌گیریم که با القا دادن حس خوب به آن شخصی که نق می‌زند و دائما غر می‌زند. وقتی وارد این جمع پر انرژی می‌شود آن غر زدن کاهش پیدا می‌کند. باید آن نگاه منفی‌مان را راجع‌به این افراد کم کنیم و با یک نگاه مثبتی نگاه کنیم.

در مورد خودم بگویم؛ من خودم جزء آن افرادی بودم که دائما نق می‌زدم؛ یعنی نق زدن من یک حالت مزمنی شده بود که همیشه از زمین و زمان طلبکار بودم و وقتی که وارد کنگره شدم فهمیدم که علت همه‌ی شکستها و نق زدن‌هایم این است که من مسئولیت کارهای خود را نپذیرفتم. پذیرش مسئولیت در زندگی فقط لطفی است که آدم می‌تواند به خودش کند و اینجا من متوجه شدم که مسئولیت همه‌ی اشتباهاتم را باید بپذیرم تا بتوانم به آن تعادل لازم برسم.

تایپ و عکس : مسافر علی اسدی
ویراستاری و ارسال: راهنمای‌تازه‌واردین بهمن مشفق
مسافران نمایندگی ملایر