ما در کنگره یاد می‌گیریم که در مقابل یکدیگر مسئول هستیم

دومین جلسه از دوره شصت و یکم سری کارگاه‌های آموزشی- خصوصی خانم‌های مسافر نمایندگی آکادمی، با استادی همسفر شادی، نگهبانی مسافر سیما و دبیری مسافر فاطمه، با دستور جلسه «وادی چهارم و تأثیر آن روی من» روز سه‌شنبه ۷ تیرماه ۱۴۰۱ راس ساعت ۱۱:۳۰ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:
سلام دوستان شادی هستم یک همسفر
در ابتدا تشکر می‌کنم از راهنمای عزیزم که اجازه دادند در این جایگاه قرار بگیرم تا خدمت کنم. دستور جلسه امروز وادی چهارم است، متن وادی می‌گوید: «در مسائل حیاتی مسئولیت دادن به خداوند یعنی سلب مسئولیت از خویشتن».
این وادی به ما آموزش می‌دهد که ریشه همه مشکلات ما در وجود خودمان است و مسئولیت آن نیز بر عهده ماست. تمام وادی‌هایی که در کنگره آموزش می‌گیریم، برگرفته از کلام خداوند است که راه و روش درست زندگی کردند را به ما می‌آموزد.

ما پله‌پله وادی‌ها را پشت سر گذاشتیم و به وادی چهارم رسیدیم، این وادی به ما می‌آموزد که مسئولیت مشکلات خودمان را به‌هیچ‌عنوان نمی‌توانیم به گردن هیچ‌کس حتی خداوند بیندازیم. این‌طور نیست که ما برای حل مسائل و مشکلاتمان تلاش و کوشش نکنیم و بگوییم این خواست خداوند یا تقدیر من است که در تاریکی و سیاهی باقی بمانم، باید قدم برمی‌داشتم و به کنگره می‌آمدم و برای رسیدن به درمان و حال خوش تلاش می‌کردم.
خاطره‌ای دارم راجع به همین موضوع، مدتی قبل مسافرم به من پیام داد که حالم خوب نیست، پریشان هستم، چه، کارکنم؟ به او گفتم: باید برای حال خوش خودت تلاش کنی.
کسی که می‌خواهد مشکلاتش را به گردن این‌وآن بیندازد، همانند کسی است که برای گذر از رودخانه، منتظر است تا آب آن خشک شود که محال است آب رودخانه خشک شود، باید خودش تلاش کند و در دل مشکلات برود.
من این وادی را خیلی روی خودم کار کردم و هنوز هم در تلاش هستم تا بتوانم به‌طور کامل مسئولیت اعمال خودم را به دوش بکشم و اگر کار اشتباهی کردم مسئولیت آن را بپذیرم.
ما در کنگره یاد می‌گیریم که در مقابل یکدیگر مسئول هستیم. هرقدر جایگاه افراد بالاتر می‌رود، این مسئولیت سنگین‌تر می‌شود. مثلاً من که در سفر دوم هستم و به آگاهی نسبی رسیده‌ام، اگر در مسیر ضد ارزش‌ها حرکت کنم و یا حرمت‌های کنگره را زیر پا بگذارم، قطعاً نسبت به افرادی که در سفر اول هستند و در ابتدای راه می‌باشند، بیشتر تنبیه می‌شوم، یعنی هرچقدر آگاهی ما بالاتر می‌رود، مسئولیت ما نیز سنگین‌تر می‌شود.

نکته دیگری که اینجا وجود دارد، این است که ما باید مسئولیت‌پذیری را یاد بگیریم، اما نپذیرفتن مسئولیت اعمال دیگران را نیز باید یاد بگیریم، اشتباهی که خود من قبلاً انجام می‌دادم، خیلی وقت‌ها از روی محبت و عشق و علاقه، می‌خواستم مسائل و مشکلاتی که مسافرم به وجود آورده بود، حل کنم؛ زیرا فکر می‌کردم با این کار از او حمایت می‌کنم، درصورتی‌که این کار من دوستی خاله‌خرسه بود، به خاطر همین بود که یک مشکل هزاران بار تکرار می‌شد و ما همیشه در تکرار تاریخ بودیم. چون من اجازه نمی‌دادم مسافرم از اشتباه خود درس بگیرد و با این کار هم به خودم لطمه می‌زدم و هم به مسافرم. زمانی متوجه اشتباهم شدم که به کنگره آمدم و یاد گرفتم چطور باید عمل کنم. آیا این کار من سلب مسئولیت از مسافرم نبود؟
پس ما اینجا خط و خط ‌کشی مسئولیت‌هایمان را یاد می‌گیریم، مرز مسئولیت‌ها را می‌آموزیم که حداقل و حداکثر مسئولیت من در قبال خودم و اطرافیانم چیست؟ دانستن این مطالب همه با آموزش قابل یادگیری است. خداوند را شکر می‌کنم، زیرا کنگره به‌خوبی این مسائل را برای ما شکافته است و قدردان زحمات کنگره هستم.
تا زمانی که ما مسئولیت‌پذیری را آموزش نگیریم، نمی‌توانیم به درمان و حال خوش برسیم و هر کسی باید وظایف خودش را تنها خودش انجام بدهد.

آزمون داخلی دوره پنجم آمادگی آزمون کمک راهنمایی سال 1401

گردآوری و تایپ: همسفر شادی- نمایندگی آکادمی
ویرایش: مسافر خاطره
بازبینی: همسفر فاطمه
عکس: گروه عکاسی نمایندگی آکادمی
ارسال: مسافر مهرانا