پنجمین جلسه از دور اول سری کارگاه‌های آموزش خصوصی مسافران کنگره ۶۰ نمایندگی بیرجند، با استادی مسافر احمد، نگهبانی مسافر سعید و دبیری مسافر هادی با دستور جلسه «وادی چهارم و تأثیر آن روی من» در روز سه‌شنبه هفتم تیرماه 1401 رأس ساعت 16 آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان احمد هستم یک مسافر.
از نگهبان جلسه و آقا احسان تشکر می‌کنم که این فرصت ر ا به من دادند که خدمت کنم و آموزش بگیرم. موضوع جلسه وادی چهارم و تأثیر آن روی من است. مسئولیت دادن به خداوند کار نادرستی است چون هیچ‌چیز در این هستی نیست که دارای مسئولیت، یعنی پذیرش نتیجه یا برآیند گفتار یا کردار به‌صورت یک‌طرفه باشد. همه‌چیز در این هستی دوطرفه است.
هر فردی در هر جایگاهی مسئولیت‌هایش دوطرفه است، مثل مدیر و کارمند، مثل راهنما و رهجو؛ چون مسئولیت هر فردی نسبت به فرد دیگری مشخص است و هر فردی با دانستن مسئولیت خودش دیگر نمی‌تواند از اشتباهات خودش نسبت به فرد مقابل انتظار زیادی داشته باشد. در وادی چهارم مسئولیت خداوند نسبت به انسان و انسان نسبت به خداوند مشخص می‌شود.
بعضی مواقع علت تمام مشکلات را به خداوند نسبت می‌دهیم و اولین راه میانبری که به ذهن ما خطور می‌کند، این است که می‌گوییم: چرا خدا این کار را کرد و چرا این کار را نمی‌کند که این توقع بی‌جایی است. نکته دیگر اینکه ما باید اول جایگاه خود را بشناسیم و بعد طرف مقابل خود را بشناسیم. همان‌طور که آقای مهندس گفتند شناخت صور آشکار و پنهان انسان مدنظر است و انسان تنها موجودی است که خداوند به او اختیار تام داد بعد دو راه را جلوی پای او گذاشت و گفت انتخاب با خودت است. پس نباید مسئولیت اشتباهات خودمان را بر گردن خداوند بیندازیم. این را باید بدانیم خداوند بخشنده و مهربان است و زمانی جواب دعا و نیایش ما را می‌دهد که مسئولیت خودمان را بپذیرم و قطعاً وعده خداوند تحقق پیدا می‌کند.
همان‌طور که همه‌ی ما تجربه کرده‌ایم من هم به دلیل ناآگاهی به‌طرف مصرف مواد رفتم و همیشه از خداوند و دیگران انتظار داشتم و مسئولیت کارم را هیچ‌وقت نمی‌پذیرفتم و منتظر معجزه بودم. خدا را شکر که با کنگره آشنا شدم و آموزش گرفتم که تا قبول مسئولیت نکنم، هیچ اتفاق مثبتی در زندگی‌ام نمی‌افتد و یاد گرفتم با کمال شهامت عواقب تمام تخریب‌هایی که وارد کرده‌ام را بپذیرم که خودم اشتباه کرده‌ام و با اختیار و تفکر به سمت خدا حرکت کردم تا به فرمان عقل نزدیک شوم.
مطمئناً من وقتی خودم را بشناسم به‌واسطه این خودشناسی به خداشناسی هم خواهم رسید و آن‌وقت است که از خداوند رحمان و رحیم می‌توانم کمک بگیرم. درصورتی‌که من راه درست و ارزش‌ها را پیدا بکنم، خداوند نیز من را تنها نخواهد گذاشت و به سمت نور حرکت خواهیم کرد. در پایان امیدوارم همیشه مسئولیت کاری را که می‌کنم، بر گردن بگیرم و مطمئن باشید که وقتی راه را پیدا کردیم خداوند پشت‌وپناه همه ما خواهد بود. ممنونم که با سکوت خود به سخنان من گوش دادید.
پیام مرزبان:
خدمتگزاران:
نگارش و تایپ: مسافر مهدی لژیون یک
عکس: مسافر محمدامین لژیون دو
ویرایش و ارسال خبر: مسافر حجت لژیون سه
- تعداد بازدید از این مطلب :
174