بلیط ورود به کنگره، تحمل سختی‌های اعتیاد

جلسه پنجم از دوره اول کارگاه‌های آموزشی عمومی همسفران و مسافران کنگره‌۶۰ ویژه جشن همسفر نمایندگی امام‌قلی‌خان به استادی راهنمای تازه‌واردین همسفر سمیه، نگهبانی راهنما همسفر سحر و دبیری راهنما همسفر جمشید با دستور جلسه «هفته همسفر، نقش همسفران خانم و آقا در درمان اعتیاد مسافران» روز سه‌شنبه ۹ دی‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خدا را شاکر و سپاسگزارم که در این جایگاه قرار گرفته‌ام و خدمت می‌کنم. بنده به نوبه‌ خود این هفته‌ باشکوه و خجسته را به اولین همسفر کنگره۶۰ خانم آنی بزرگ، خانم آنی کماندار، خانم شانی و استاد امین تبریک عرض می‌کنم؛ همچنین به تمامی همسفران در شعب کنگره مخصوصاً همسفران نمایندگی امام‌قلی‌‌خان و همسفران کوچکی که همراه پدر و مادر عزیزشان می‌آیند و از آموزش‌ها بهره می‌گیرند شادباش می‌گویم.

دستور جلسه امروز نقش همسفر در درمان اعتیاد مسافران است. حضور یک همسفر با مسافر در کنگره نشان‌دهنده‌ میزان پیوند محبت، عشق و علاقه‌ آن‌ها نسبت به یکدیگر است، به‌خصوص اگر مسافر، همسر باشد. به‌راستی او آن‌قدر زندگی و مسافر خود را دوست داشته که با او هم‌قدم و همراه شده است. همه‌ ما همسفران در بدو ورود، فقط برای همراهی و درمان مسافران خود آمدیم و هیچ نیت دیگری نداشتیم و توجیه حال خراب خود را همان ترکش‌های اعتیاد همسر و مسافران خود می‌دانستیم.

یک فرزند چه انتظاری غیر از محبت از پدر و مادر خود دارد؟ او دوست دارد زمانی که بیرون از خانه است در بین دوستان و همکلاسی‌های خود از آن‌ها به افتخار یاد کند. متأسفانه در بعضی از خانواده‌ها پدر مصرف‌کننده که حال بسیار خرابی دارد به این مسئله مهم هیچ توجهی نمی‌کند و همه‌ بار‌ مسئولیت را به طور کامل بر دوش مادر خانواده می‌گذارد. فرزندی که نیاز به حضور پدر در مدرسه دارد؛ چرا باید خجالت بکشد و به مادرش التماس کند تا او به جای پدر به مدرسه برود؟ او نگران این است که دوستان و معلمان او را ببینند و سرافکنده شود. او وقتی می‌بیند بچه‌های دیگر با ذوق و شوق به پدران خود افتخار می‌کنند حالش خراب می‌شود و غصه می‌خورد.

آقای مهندس تدبیر زیبایی را که به‌کار برده‌اند این است که در تولدها، عکس‌های قبل و بعد از درمان مسافران را در برد می‌زنند و این بدین معنا است که ای مسافر، روز اولی که به کنگره آمدی را به یاد داشته باش و ببین چه حال زار و خرابی داشتی و حالا چگونه شدی؟ من نمی‌خواهم مسافران را سرزنش کنم یا جبهه بگیرم؛ بلکه آمده‌ام، زبان دردو‌دل همسفرانی باشم که با عشق مسافران خود را در طول درمان همراهی می‌کنند. شاید این صحبت‌ها نقطه‌ تفکری برای مسافرانی که به شعبه می‌آیند؛ ولی سفرشان را بعد از مدتی خراب و ناتمام می‌گذارند ایجاد کند.

بنده زمانی که در لژیون DST حضور داشتم شاهد همسفران تازه‌واردی بودم که بعد از چند جلسه که به شعبه می‌آمدند، احوالشان خوب و خوش به‌نظر می‌رسید و به راهنمای خود بازخورد می‌دادند که چه‌قدر مسافر ما خوب شده و خوب سفر می‌کند؛ ولی متأسفانه بعضی از آن‌ها در ادامه راه خسته و ناامید می‌شدند و تغییری نمی‌کردند؛ چون مسافر آن‌ها خوب سفر نمی‌کرد. درست است که راهنمایان در لژیون‌ها از همسفران می‌خواهند که حال خود را با حال مسافران خود گره نزنند؛ ولی آیا مسافران می‌توانند خود را به‌جای همسفران تصور کنند؟ مگر می‌شود در خانواده‌ای که اعضاء آن در یک فضای مشترک زندگی می‌کنند، کاری به یکدیگر نداشته باشند و همدیگر را دوست نداشته باشند؛ چرا آن‌ها با هم به کنگره می‌آیند؟ چرا در راه درمان سعی و تلاش می‌کنند؟ زیرا همدیگر را دوست دارند.

همه می‌دانیم که تکامل در جمع اتفاق می‌افتد؛ ولی چگونه است که همسفر در لژیون سعی می‌کند که حالش خوب شود؛ ولی مسافر برای خوب شدن حال خود و خانواده‌اش تلاش نمی‌کند. آقای مهندس تدبیر زیبای دیگری که انجام داده‌اند این است که برای همه‌ همسفران و مسافران لژیون‌هایی را در نظر گرفتند و راهنمایانی را انتخاب کردند. آن‌ها کسانی هستند که همه‌ این راه‌ها و فراز و نشیب‌هایی که در مسیر زندگی بوده را تجربه کرده‌اند و آن‌ها را به خوبی می‌توانند در اختیار دیگران قرار دهند. آقای مهندس معتقدند که آموزش‌هایی که برای مسافران و همسفران درنظر گرفته می‌شود؛ باید از یک منبع و به یک شکل باشد.

خوشبختانه یک چیز خوبی که هست آقای مهندس می‌‌فرمایند: آموزشی که به مسافر‌ها داده می‌شود با آموزشی که به همسفران داده می‌شود یکسان است، پس خواهش می‌کنم اگر مسافر‌ها و همسفران مشکلی دارید و مانع سفر درست شما می‌شود این مطلب را با راهنمای خود مطرح کنید و همان‌طوری که در وادی سوم گفته شده از نظر مشورتی افراد باتجربه استفاده کنید؛ ولی تصمیم نهایی را خود شما بگیرید و مشکل خود را با هم‌ لژیونی خود مطرح نکنید؛ چون آن‌ها خود مشکلات زیادی دارند و ممکن است راه‌حلی به شما بدهند که یک گره به گره‌های شما بیفزایند، پس آن افراد باتجربه همان راهنما‌هایی هستند که اگر ما با آن‌ها صادق باشیم و حق مطلب را ادا کنیم به ما کمک می‌کنند و ما را به درمان و رهایی می‌رسانند.

مسافر‌هایی که همسفر ندارند سعی کنند همسفران خود را راضی کنند و به کنگره بیاورند و ببینند که طی کردن این مسیر با همسفر چه حس و حال خوبی دارد. کسانی که همسفر ندارند و به کنگره می‌آيند، در اثر کسب آموزش در آن‌ها اختلاف فاز به وجود می‌آید که این اختلاف باعث ایجاد مشکلاتی بین مسافر و همسفر می‌شود و اگر سعی کنیم همسفران را راضی کنیم که به کنگره بیایند و با این مکان آشنا شوند، در ابتدا فکر می‌کنند؛ باید اشتباه مسافر خود را به عهده بگیرند؛ اما نمی‌دانند که اگر در کنگره حضور داشته باشند می‌توانند روی خود کار کنند و با کسب آگاهی در مورد اعتیاد بال پرواز مسافر خود شوند و نقش مکمل را برای مسافر خود داشته باشند. خیلی خوشحال هستم که در این مسیر قدم گذاشتم.

همیشه برای من سوال بود که چرا مسافر‌هایی که به رهایی می‌رسند همسفران آن‌ها می‌گویند تشکر می‌کنم از مسافرم که به واسطه اعتیاد ایشان من در کنگره قدم گذاشتم؟ تا این‌که در یکی از صحبت‌های استاد امین که ایشان در جلسه همسفران حضور داشتند و از ایشان سوال شد که چرا آموزش‌های کنگره برای عموم آزاد نیست و فقط افراد خاصی می‌توانند این آموزش‌ها را دریافت کنند؟ در پاسخ استاد امین گفتند: به دست آوردن هر چیزی بهایی دارد؛ اگر شما بخواهید به سینما بروید؛ باید بلیط تهیه کنید و اگر قرار باشد به مجلس عروسی بروید؛ باید کارت دعوت برای شما فرستاده شود یا پیوند محبتی بین شما برقرار باشد تا بتواند در آن مجلس حاضر شوید و بهای این بلیط و ورود به کنگره، قرار گرفتن در تاریکی اعتیاد است.

این‌که مسافر‌ها به دلیل همان ورود به تاریکی اعتیاد رنج‌ها و سختی بسیاری کشید‌ه‌اند. همین‌طور که می‌دانید درد شکافنده فهم است و به همین‌خاطر با جان و دل این آموزش‌ها را می‌توانند برای خود عملی کنند. من هم خداوند را شاکر و سپاسگزارم که اگر مسافر من به اعتیاد روی آورد؛ این مسیر برای من باز شد و ما توانستیم وارد کنگره شویم، در این مسیر من خیلی بیشتر از مسافر خود بهره بردم درست است که ایشان به رهایی رسیدند؛ اما به دلیل مشغله کاری مدتی از کنگره فاصله گرفتند. همه آموزش‌هایی که من گرفتم و خدمتی که انجام می‌دهم و حال خوشی که دریافت می‌کنم را مدیون مسافر خود هستم و به ایشان افتخار می‌کنم و در آخر این‌که استاد امین فرمودند: در کنگره 4 جشن اصلی داریم و این جشن‌ها به خاطر این است که ما قدر و اندازه داشته‌های خود را بدانیم و تشکر و قدردانی را یاد بگیریم.

تصاویری از برگزاری جشن همسفر

مرزبانان کشیک: همسفر زهره و مسافر علی
تایپیست: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون دهم)
عکاس: همسفر ملیحه رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون چهاردهم)
ویرایش و ارسال: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون نهم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی امام‌قلی‌خان