هفته همسفر برای من فقط یک مناسبت در تقویم نیست؛ هفتهایست برای دیدن آدمهایی که سالها دیده نشدند. آدمهایی که کنار اعتیاد زندگی کردند، نه با اعتیاد. کنار درد ایستادند، نه در مرکز توجه. همسفر کسی است که شاید اسمش در نسخهها نوشته نشد؛ اما روحش در تمام مسیر درمان جاری بود. کسی که بارها زمین خورد، بارها ترسید و بارها گریه کرد؛ اما نرفت، ماند و ایستاد.
من یاد گرفتم همسفر بودن یعنی
اول خودت را درمان کنی تا بتوانی شاهد درمان دیگری باشی. یعنی بفهمی محبت بدون آگاهی میتواند به اندازه بیمهری مخرب باشد. یعنی یاد بگیری رها کردن گاهی عمیقترین شکل دوست داشتن است.
در کنگره60 فهمیدم همسفر، نجاتدهنده نیست؛ آگاه شونده است. قربانی نیست؛ مسئول است. سایه نیست؛ نور است. نوری آرام، بیادعا و مداوم. هفته همسفر،
هفته قدردانی از زنها و مردهاییست که شاید صدایشان لرزید اما ایمانشان نه. کسانی که یاد گرفتند، بهجای کنترل، دوربین روی خودشان بیندازند، بدون ترس و با شجاعت. از روی صندلی قربانی بلند شوند و خودشان باشند. من به همسفر بودنم افتخار میکنم، چون امروز میدانم من فقط همراه یک مسافر نیستم؛ من بال پروازش هستم. پرواز از تاریکی به روشنایی.
با سپاس از بنیان کنگره60، جناب آقای مهندس دژاکام و سیستمی که همسفر را از حاشیه به متن زندگی بازگرداند. هفته همسفر مبارک تمام دلهایی که بیصدا جهان را جای بهتری کردند.
نویسنده: همسفر مژگان رهجوی راهنما همسقر اکرم (لژیون اول)
ویرایش: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون دوم) دبیر سایت
ارسال: راهنمای ویلیام همسفر گندم رهجوی راهنما همسفر شهناز (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ستارخان
- تعداد بازدید از این مطلب :
14