سپاس از راهبری که نور را به زندگی ما بازگرداند

دوازدهمین جلسه از دوره پنجم جلسات لژیون سردار همسفران کنگره۶۰ نمایندگی دانیال اهواز به استادی اسیستانت همسفر شهلا، نگهبانی پهلوان همسفر مهوش و دبیری دنور همسفر فاطمه روز دوشنبه ۱۷ آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۵:۱۵ با دستور جلسه «هفته بنیان» آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

تشکر می‌کنم از عزیزانی که به من فرصت دادند تا در این جایگاه قرار بگیرم. تبریک می‌گویم هفته‌ی بنیان را خدمت جناب مهندس و خانواده‌ محترم ایشان، که اگر نبودند و اگر آن اتفاق بزرگ در ۱۵ آذرماه سال ۷۶ شکل نمی‌گرفت، امروز هیچ‌کدام از ما به این شکل در اینجا حضور نداشتیم. به خانواده‌ بزرگ کنگره۶۰ تبریک می‌گویم؛ از بابت این حضور، از بابت این فرصتی که در اختیار ماست تا حال خوب داشته باشیم و بتوانیم خدمت کنیم و حال خوبی را که نصیب ما شده است به دیگران نیز انتقال دهیم. از این بابت، خداوند را سپاسگزارم. دستور جلسه‌ این ماه، لژیون سردار هفته‌ بنیان است. همه‌ ما شاید بهتر از هرکسی در بیرون از این درب‌ها بدانیم و درک کنیم که سال‌ها افراد به دنبال راه درمان اعتیاد بودند و نمی‌یافتند. هرچه صحبت بود و هرچه روش وجود داشت، همه درباره‌ ترک کردن بود؛ اینکه شخص را ببرند و سم‌زدایی کنند، به کمپ ببرند، خون او را عوض کنند، ابالفضل‌درمانی کنند و بسیاری از روش‌های مرسوم دیگر و ما به‌ خوبی می‌دانیم که هیچ‌کدام از این روش‌ها سرانجام خوبی نداشتند. به قول آقای مهندس: شخصی بعد از ۲۰ سال برای ترک آمده بود و آقای مهندس به او گفتند: «تو ۲۰ سال خماری کشیده‌ای.» واقعا همین‌طور است. من خودم به چشم دیدم که مسافرم بارها می‌خواست درمان شود و همان‌طور که در بیرون می‌گفتند، فقط کافی بود اراده کند! مسافرم همان اراده‌ای را که می‌گفتند داشت؛ دو، سه ماه ترک می‌کرد اما بازگشت اتفاق می‌افتاد، چون جسم او پاسخگو نبود، چون صورت‌ مسئله پیدا نشده بود.

آقای مهندس در بهمن ۷۵ حرکتی را آغاز کردند و از ماه مبارک رمضان الهام گرفتند؛ مواد مخدر مصرفی خود را نظم دادند تا در نهایت در ۱۵ آذرماه ۷۶ به درمان و رهایی رسیدند. به قول خودشان در پایان کتاب «۶۰ درجه»، این اتفاق «باوری در ناباوری» بود؛ برای خودشان، خانواده‌شان و برای ما نیز همین تجربه در روز رهایی تکرار می‌شود. با خود می‌پرسیم: آیا همه‌چیز تمام شد؟ آیا واقعا به همین راحتی بود؟ این فقط در کنگره۶۰ و با روش DST و داروی OT امکان‌پذیر بوده و انجام شده است. ما اینجا هستیم تا این صدای رهایی را به تمامی اعضای کنگره۶۰ و همه‌ی کسانی که می‌گویند درمان وجود ندارد و مصرف‌کننده باید تا آخر عمر در اعتیاد بماند، منتقل کنیم؛ اما در کنگره۶۰، آقای مهندس ثابت کردند که با روش DST می‌توان فرد را با هر میزان مصرف و هر سال تخریب، به درمان، رهایی و حال خوش رساند. بنیان یعنی ریشه؛ و ریشه‌ این درخت، ریشه‌ی سیستم کنگره۶۰ را که نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که آقای مهندس هستند و می‌بینیم این ریشه چقدر قوی‌ست؛ برای هر موضوعی در این سیستم تفکر شده است. همین لژیون سرداری که امروز در آن نشسته‌ایم و هر ماه در تمام شعب کنگره۶۰ برگزار می‌شود، حاصل سال‌ها اندیشه است. در سی‌دی اخیر، آقای مهندس فرمودند: شخصی در ورزش خواسته بودند ۲۰ میلیون تومان به ایشان بدهند و ایشان قبول نکردند. گفتند اگر آن ۲۰ میلیون را می‌گرفتیم، امروز این ساختمان‌ها و مکان‌هایی که به نام کنگره۶۰ و با پول خود اعضا خریداری شده‌اند، وجود نداشت. همین گلریزان ماه گذشته با چه شکوهی برگزار شد؛ افراد با جان و دل و با هرآنچه داشتند در سبد بخشش گذاشتند و مشارکت خود را به حداکثر رساندند تا سهمی در رهایی‌ها داشته باشند.

در کنگره۶۰، پرونده‌ی درمان اعتیاد سال‌هاست بسته شده و اکنون سخن از درمان بیماری‌هایی‌ست که هیچ درمانی در بیرون از کنگره و حتی در دنیا ندارند؛ مانند ام‌اس، صرع، سرطان و بسیاری از بیماری‌های دیگر. در بسیاری از خانواده‌ها به دلیل تغذیه‌ی نامناسب، شیوه‌ی زندگی جدید و مسائل مختلف، افراد به انواع بیماری‌ها مبتلا هستند و تنها درمان ممکن، درمان نگه‌دارنده است. اما آقای مهندس با مقالات و تحقیقات خود به دنبال درمان کامل این بیماری‌ها هستند؛ همان‌طور که یک فرد مصرف‌کننده درمان می‌شود و می‌تواند حتی در مزرعه‌ی خشخاش کار کند و وسوسه نشود؛ پس ما این موضوع را درک کرده‌ایم. می‌دانیم اگر در اینجا از بخشش و کمک سخن می‌شود، پشت آن چه تفکری نهفته است. می‌دانیم که این کمک‌ها کجا هزینه می‌شود. می‌بینیم که افراد چگونه پنجاه، شصت میلیون، حتی پانصد یا ششصد میلیون تومان کمک می‌کنند و باز هم میل دارند بیشتر ببخشند. در بیرون از کنگره چنین چیزی دیده نمی‌شود؛ فرد بیرون اگر یک تا دو میلیون به خانواده‌اش بدهد، منتظر است پول را چه زمانی پس می‌گیرند! اما در کنگره۶۰ این‌گونه نیست؛ چون اعضا اتفاقی را که در حال وقوع است، درک کرده‌اند. برای بیرونی‌ها شاید این‌طور به نظر برسد که اینجا جمعی از مصرف‌کنندگان‌اند که می‌آیند و ترک می‌کنند و می‌روند؛ اما ما می‌دانیم که در اینجا چه خبرهای بزرگیست. امروز باعث افتخار ماست که در کنگره هستیم و در آینده، وقتی کنگره به لطف خداوند جهانی شود، چقدر به خود خواهیم بالید که سهمی هرچند کوچک در این مسیر داشته‌ایم. پس این لژیون‌های سردار و جلسات مربوط به آن اهمیت فراوان دارند؛ زیرا ما موظف هستیم پیام استحکام‌بخشی به ریشه‌ی سیستم را منتقل کنیم. اگر من نباشم، شخص دیگری می‌آید و جای من می‌نشیند و صندلی‌ام پر می‌شود. چه بهتر که فرصت خود را غنیمت بشمارم، قدر آن را بدانم، از مزه‌ی آن بهره‌مند شوم و سهمی در این مسیر داشته باشم.

مرزبان کشیک: همسفر شراره و مسافر امین
عکاس: همسفر مهشید نگهبان سایت
ویراستاری و ارسال: همسفر مهشید نگهبان سایت

همسفران دانیال اهواز