ساختارهای ذهنی خودت را عملی کن

مشارکت همسفران لژیون چهاردهم در مورد دستورجلسه «وادی پنجم و تأثیر آن روی من»:

همسفر زهرا:

وادی پنجم می‌گوید: در جهان، تفکر، قدرت مطلق حل نیست، توأم با رفتن و رسیدن آن را کامل می‌نماید. ما در چهار وادی اول آموختیم که برای حل مسائل و مشکلات، باید تفکر درست انجام دهیم؛ چون با تفکر ساختارها آغاز می‌شود، بدون تفکر آن‌چه هست رو به زوال می‌رود؛ نباید تصور کنیم بیهوده به این جهان آمده‌ایم؛ چون هرکدام از ما برای انجام مسئولیتی به این جهان قدم نهاده‌ایم و باید آن‌را به‌درستی به انجام رسانیم. این‌که هیچ‌کس به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند؛ باید خودمان به فکر خودمان باشیم و منتظر مساعدت و کمک دیگران نباشیم، دست روی دست نگذاریم و در مشکلات و گرفتاری‌ها کارها را به خداوند نسپاریم، در مشکلات و سختی‌هایی که به هر دلیلی خودمان باعث به‌وجود‌ آمدن آن‌ها شدیم. خداوند، شانس، پدر و مادر و اجتماع را مقصر ندانیم.

اکنون وادی پنجم می‌گوید: هرچه تا الان آموختی؛ باید به مرحله عمل درآوری و استفاده‌ کنی، وگرنه آموخته‌هایت هیچ ارزشی ندارند. در بعد زمینی و فیزیکی هم‌زمان در چند جهان زندگی می‌کنیم، یکی جهان فیزیکی که در بیداری و فعالیت هستیم، دیگری جهان خواب. تمام اتفاق‌ها و مسائلی که در خواب می‌افتد، برای ما عین واقعیت است و دیگری جهان ذهن است که بسیار عظیم و قدرتمند است و یکی از شاهکار‌های خلقت همین جهان ذهنی است. وادی پنجم به ما می‌گوید: از جهان ذهن قدم بردار، ساختار‌های ذهنی خودت را عملی کن، نقشه بکش، از ذهنت به بیرون انتقال بده و اجرا کن. افرادی که در جهان ذهنی بسیار قوی هستند، نقشه می‌کشند و ساختار را تشکیل می‌دهند؛ اما قادر به اجرا‌ کردن نقشه خود در خارج از ذهن‌ نیستند. انسان در ذهن خود خالق است، مانند خداوند که شوشود را انجام می‌دهد، انسان هم باید خارج از ذهن شوشود را انجام دهد؛ یعنی همان کن‌فیکون شود.

همسفر فاطمه:

وادی پنجم قسمت اول می‌گوید: آن‌چه در جهان ذهنی خودمان داریم، ساختارهایی است که با تفکر شکل می‌گیرند؛ باید این‌ها را وارد مرحله عملی و کاربردی کنیم. وادی پنجم، یعنی به‌عمل درآوردن چیزی‌که ما به آن نیاز داریم و آن مسائلی است که به حقیقت نزدیک باشد و ما بتوانیم به شکل کاربردی از آن استفاده کنیم؛ باید در چهارچوب‌های قدیمی باشیم؛ ولی آن‌را گسترش دهیم و بازش کنیم تا بیش‌تر نتیجه بگیریم‌‌. قناعت‌ کردن، فقط صرفه‌جویی در مواد‌غذایی و پول نیست. قناعت می‌تواند در تمام سطوح زندگی نقش داشته باشد. از کم‌ترین امکانات بهترین راندمان را بگیریم که چگونه در یک فضای پنجاه متری زندگی کنیم. افرادی هستند که نمی‌توانند در فضای دویست متری هم زندگی کنند؛ چون آن‌قدر وسایل اضافی دور و بر خودشان جمع کرده‌اند که با مشکل کمبود جا مواجه می‌شوند. ما باید از حداقل امکانات بیش‌ترین بهره را بگیریم. در تمام سطوح، باید از طبیعت درس بگیریم. انسان همه چیز را از طبیعت الگوبرداری می‌کند. دانشمندان هم از طبیعت الگو می‌گیرند؛ اگر هواپیما الان اختراع شده است از پرواز پرندگان الگو گرفته شده یا مثل زیردریایی که از ماهی‌ها الگو گرفته شده است. همه از طبیعت سرچشمه می‌گیرند و طبیعی هستند.

انسان برای مهیا‌ کردن تولیدات به زمان نیاز دارد. با پشت سرگذاشتن فصل‌های مختلف، تأمین مواد اولیه و مایحتاج ازجمله: خاک، آب، درجه حرارت و هوا، انواع محصولات کشاورزی را فراهم می‌نماید. ما همیشه از خداوند، پدر و مادر شکایت می‌کنیم که برای ما چه کرده‌اند؛ ولی به فکر خودمان نمی‌رسد که ما برای آن‌ها چه‌کار کرده‌ایم؟ کشاورز از یک درخت گردو که آب زیادی نمی‌خواهد، آفت هم ندارد که سم‌زدایی کند و فقط آب می‌خواهد، سالانه دویست الی سیصد هزار یا پانصد هزار تومان گردو می‌فروشد؛ ولی ما انسان‌ها از آن چیزی‌که دریافت می‌کنیم، چه چیزی در مقابل آن می‌دهیم؟ کنگره۶۰ همه امکانات را در اختیار ما قرار داده است تا ما به حال خوب و درمان برسیم. ما هم باید در قبال این امکانات با خدمت‌ کردن در کنگره۶۰، چه از لحاظ مالی و چه خدمات دیگر دِین خود را ادا کنیم. مسئله مهمی که اشاره شد این است که ما باید چهار پله را پشت‌ سر بگذاریم: بازگشت، خودداری، قناعت و صبر. مانند طبیعت که برای مهیا کردن تولیدات خودش همیشه نیاز به زمان دارد.

رابط‌خبری: همسفر آمنه رهجوی راهنما همسفر عفت (لژیون چهاردهم)
ویرایش: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون هفتم) دبیر اول سایت
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شهرری