تا از خود نگذری به خود نمی رسی

زندگی مانند یک نردبانی است که؛ باید پله‌پله به سوی قله‌های آن صعود کرد. در هر خانواده، از کودکان کوچک تا افراد مسن و کهنسال زندگی می‌کنند و آیا ما می‌توانیم الگوی خود را یک جوان پانزده ساله قرار دهیم؟ بی‌تردید، این‌گونه نیست، هر کس به تناسب توانایی‌های خودش می‌تواند در مسیر زندگی گام بردارد. فردی که با اضافه وزن یا اعتیاد به مواد مخدر دست و پنجه نرم می‌کند، نمی‌تواند به یکباره تصمیم به لاغر شدن یا درمان اعتیاد بگیرد؛ باید به آرامی و با صبر، سیستم بدنش را بازسازی کند و در نهایت به نتایج مطلوب دست یابد.

در هر کاری حساب شده، با دقت و به مرور زمان حرکت کنیم و هیچ موفقیتی یک‌شبه به‌دست نمی‌آید. برای پخته شدن؛ باید سختی‌ها را تحمل کنیم. دشواری‌ها، مشکلات و تجربیات زندگی، انسان را پخته و کامل می‌ کند و به مرحله تکامل می‌رسانند. من همسفر، پیش از ورود به کنگره، در جهل و تاریکی‌ها و تفکرات نادرست غوطه‌ور بودم و با آموزش‌های کنگره و راهنمایی‌های راهنمای خوبم، ذره‌ذره توانستم به سوی روشنایی حرکت کنم و به آرامش و آسایش دست یابم.

همواره در جستجوی جایی بودم و در کلاس‌های معنوی و مثبت‌اندیشی متعددی شرکت کردم؛ اما حس خوب و آرامشی که در کنگره تجربه کردم، در هیچ‌ کجا یافت نشد. در کنگره توانستم تا حدودی بندهایی را که به سبب جهل و نادانی خودم به دست و پاهایم زده بودم، باز کنم؛ زیرا در این‌جا علم درست زندگی کردن را آموختم. در واقع، زندگی یک علم است که اگر آن را با فوت و فن‌های صحیح یاد بگیریم و می‌توانیم از گذرگاه‌های سخت زندگی عبور کنیم.

من برای مشکلاتم نباید با خداوند معامله کنم و بگویم: خداوند، اگر شما فلان مشکل من را حل کنی، من عضو لژیون سردار می‌شوم یا در کنگره خدمت می‌کنم، این‌گونه نیست. در سفر اول کنگره، خداوند بزرگ‌ترین مشکل زندگی من که اعتیاد مسافرم بود، بدون هیچ چشم‌داشتی درمان کرد. در وهله نخست، من و خانواده‌ام، این آرامش را از خداوند و آموزش های کنگره دریافت کردیم و در این‌جا خودم را مدیون خداوند و کنگره می‌دانم؛ باید بمانم و در کنگره خدمت کنم، آن هم خدمت با عشق و بلاعوض و هیچ انتظاری نداشته باشم.

وقتی ما کار معنوی انجام می‌دهیم، مطمئنا بار مادی نیز با خود به همراه می‌آورد. خداوند در قرآن می‌فرماید: به من اعتماد کنید و در مال و ثروت خود انفاق و بخشش داشته باشید و نتیجه آن را خواهید دید و وعده خداوند دروغ نیست. انسان زمانی به برخی چیزها می‌رسد که از خود بگذرد تا از خود نگذری، به خود نمی‌رسی و اگر ما به مرحله دانایی و آگاهی برسیم، متوجه می‌شویم که همه انسان‌ها خوب هستند و گاهی به سبب گرفتاری‌ها، مشکلات، سختی‌ها و شکست‌هایی که تجربه کرده‌اند، رفتاری از آنها سر می‌زند؛ باید آنها را درک کنیم.

طبق تجربه‌ای که در این چند سال در کنگره داشتم، هیچ‌کس را نمی‌توان مجبور به درمان اعتیاد یا هر کار دیگری کرد؛ شخص باید خود تصمیم به درمان بگیرد. خداوند به ما اختیار داد تا راه را خودمان انتخاب کنیم و تنها هشدار داد که هر مسیری چه نتیجه‌ای در بر دارد؛ باید با دقت و تفکر تصمیم بگیریم و تلاش و کوشش و پشتکار، رمز موفقیت ما است؛ حتی زمانی که روند کار کند است، نباید مأیوس و ناامید شویم؛ باید همچون کفش مقاوم، آماده مقابله با مشکلات باشیم.

احساسات خالص درون ما به تقویت حس‌های بیرونی کمک می‌کند و افکار مثبت، زندگی ما را می‌سازد. اگر در گذشته بمانیم، افسرده خواهیم شد؛ باید از گذشته درس بگیریم و در زمان حال زندگی کنیم و از زندگی لذت ببریم.

در پایان، از آقای مهندس و خانواده محترمشان و راهنمای گرانقدرم، همسفر میترا کمال تشکر را دارم و امیدوارم در مسیر سبز کنگره مستدام باشند.

منبع: سی‌دی نردبان 
نویسنده: همسفر معصومه (علی)، رهجوی راهنما همسفر میترا (لژیون اول) 
رابط خبری: همسفر معصومه (علیرضا)، رهجوی راهنما همسفر میترا (لژیون اول)
ویرایش: همسفر آی‌سودا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوم)
ثبت و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی تخت جمشید شیراز