وادی پنجم (در جهان ما تفكر؛ قدرت مطلق حل نيست، بلکه توام با رفتن و رسيدن، آن را كامل مي نمايد.) وادیهای اول تا چهارم، وادیهای تفکر هستند؛ یعنی به ما میگویند که چگونه فکر کنیم؟ به چه چیزهایی باید فکر کنیم؟ به چه چیزهایی نباید فکر کنیم؟ اندیشه آغاز خلق است و نباید هیچکس خود را پوچ و بیارزش پندار؛ پس میشود گفت که ما تا الان خواستههای خود را در جهان ذهنی خود ترسیم کردهایم و حال میخواهیم آنها را در جهان خاکی که به قوه فعل در بیاوریم. در این وادی یاد میگیریم که باید تفکرات خود را عملیاتی کنیم؛ چون یک فکر تا به مرحله کاربردی نرسد ارزش پیدا نمیکند. برای این کار ابتدا باید از استرس، ترس، ناامیدی به دور باشیم و به آرامش فکری برسیم و این میسر نخواهد بود؛ مگر با تزکیه و پالایش خلق و رفتار و کردار خودمان. مطمئناً به دلیل این تاریکی که افکارمان در آن فرو رفته بود، خلق و خوی و رفتارمان هم تغییر کرده است؛ چون این افکار ماست که روش زندگی ما را میسازند و میتواند به آن سمت و سوی مثبت یا منفی بدهد و نیک میدانیم که افکار درست و پالایش شده میتواند ما را به طرف آرامش و موفقیت سوق دهد.
برای تزکیه و پالایش باید پلههایی را به آرامی طی کنیم که عبارتند از:
۱- بازگشت از ضدارزشها: رفتن به طرف ضدارزشها در انسان ایجاد تخریب میکند. چند نمونه از آنها را که در همه جا به رسمیت شناخته شده است مانند: دروغ گفتن، غیبت کردن، رشوه دادن و رشوه گرفتن، نزول، کلاهبرداری که دوری از آنها لازمه یک ساختار مثبت است.
۲- خودداری کردن: بعضی اوقات یه شرایطی پیش میآید که نمیدانیم کاری را انجام دهیم یا انجام ندهیم؛ چون از منفعت یا ضرر آن برای خودمان بیاطلاع هستیم. در این شرایط باید از انجام دادن آن کار خودداری کرد.
۳- قناعت: همه ما از دامن طبیعت به وجود آمدهایم و میتواند بهترین الگو برای زندگی ما باشد؛ چون طبیعت از کمترین امکانات بهترینها را به وجود میآورد. پس ما هم میتوانیم با کمترین امکانات زندگی خوبی را برای خودمان فراهم کنیم و در عین حال باید پایههای مالی زندگیمان را مستحکم کنیم.
۴- صبر: برای رسیدن به هدفی که داریم یک دوره زمانی لازم است که باید طی شود که باید با سعی و تلاش همراه باشد تا نتیجه مطلوبی داشته باشد. گر صبر کنی زغوره حلوا سازی.
۵- تجسس، قضاوت، غیبت: ضدارزش هستند و با دوری از آنها میتوانیم به آرامش درونی نزدیکتر شویم.
۶- پسانداز: غله در انبار دانه دانه است. خیلیها گمان میکنند که پسانداز کردن فقط برای انسانهایی است که وضع مالی خوبی دارند ولی شامل همه اقشار جامعه میشود چون یک امر ضروری است.
۷- توکل، رضا، تسلیم: ما در وادی چهارم یاد گرفتیم که نباید مسئولیت کارهای خود را به خداوند بدهیم. توکل به خداوند یعنی ما در هر شرایطی سعی و تلاش میکنیم و نتیجه را به خداوند میسپاریم و از رحمت او غافل نمیشویم.
نویسنده: همسفر گل جهان رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون اول)
ویرایش و ارسال: همسفر هانیه رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ارومیه
- تعداد بازدید از این مطلب :
87