برای اجرایی کردن افکار از قوه به فعل نیاز داریم

از وادی اول تا چهارم روی ساختارهای فکری ما کار شد؛ چون تمام ساختارها و کارهای ما با تفکر شکل می گیرد، وادی پنجم به ما یاد می‌دهد که هرچقدر تفکر کردیم به جای خود ولی حالا باید وارد عمل شویم و به کمک آن گره‌های درونی خودمان را حل کنیم، برای اجرایی کردن افکار از قوه به فعل نیاز داریم که از اضطراب، ناامیدی و نکات منفی خارج شویم و به یک آرامش نسبی برسیم، برای این‌که یک انسان به‌هم‌ریخته تبدیل به انسان باتعادل شود فقط یک راه وجود دارد و آن هم تزکیه و پالایش است، به معنای دوری از ضدارزش‌ها و رفتن به طرف ارزش‌ها است.

برای خروج از اضطراب، نگرانی و ناامیدی؛ بایستی هفت پله را به مرور زمان طی کنیم که اولین پله، برگشت از ضدارزش‌ها است که در وهله نخست هرکسی به درون خود برود و لحظه‌ای تفکر کند به درستی می‌داند که انجام چه عملی ارزش و چه عملی ضدارزش‌ است، چند نمونه از ضدارزش‌ها مثل دروغ گفتن، دزدی کردن، رشوه گرفتن، به حریم دیگران تجاوز کردن و ... است.

 دومین پله، خودداری کردن است که گاهی برای انجام دادن کاری هرچه فکر می‌کنیم به نتیجه نمی‌رسیم که آیا این کار به نفع ما یا به ضرر ما است؟ برای همین عقل حکم می‌کند که از آن کار خودداری کنیم. 

سومین پله، قناعت است که ما بتوانیم از ساده‌ترین و کم‌ترین امکانات بهترین را به وجود بیاوریم و با برنامه‌ریزی کردن به مرور زمان پایه‌های مالی را مستحکم کنیم.

چهارمین پله، صبر است، صبر یعنی پشت سرگذاشتن و طی کردن و یا تحمل زمان همراه با تلاش و کوشش است، گاهی اوقات صبر بسیار سخت و طاقت فرسا است؛ ولی در نهایت به آن پیروزی می‌رسیم و پایان شبه سیه، سفید است.

پنجمین پله، تجسس، قضاوت و غیبت است که وقتی ما در مورد دیگران تجسس می‌کنیم، آن شخص مورد قضاوت هم قرار می‌گیرد و بعد در ادامه غیبت هم صورت می‌گیرد و همه این کارها بر اثر جهل و نادانی ما است.

ششمین پله، پس‌انداز است، یکی از نکاتی که می‌تواند مسیر زندگی ما را تا حدودی هموار نماید، پس‌انداز است که می‌تواند مادی و یا معنوی باشد، برای پس‌انداز مالی داشتن باید اگر حتی یک هفته نانی برای خوردن نداشتیم، وقتی آن را به‌دست آوردیم، عقل حکم می‌کند که نصف آن را بخوریم و نصف دیگر را پس‌انداز کنیم.

هفتمین پله، توکل، رضا و تسلیم است که ما باید در تمام مراحل زندگی تلاش و کوشش کنیم و به قدرت مطلق هم توکل کنیم، در مرحله رضا هرچه قدرت‌ مطلق مقرر می‌کند، اگر موافق ما باشد اکثراً راضی و خشنود هستیم؛ اما در مقام تسلیم ما را خواسته‌ای جز خواسته قدرت‌مطلق نیست، وقتی از دو مرحله توکل و رضا گذشتیم به مرحله تسلیم محض می‌رسیم و این مرحله برای کسانی سخت و برای کسانی سهل است، در این وادی متوجه شدیم که ساختارهای فکری خود را به ساختارهای عملی و اجرایی تبدیل کنیم.

نویسنده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر سحر (لژیون هشتم)
رابط خبری: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر‌ سحر (لژیون هشتم)
عکاس: همسفر ملیحه رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون چهاردهم)
ویراستار: همسفر پریسا رهجوی راهنما همسفر آرزو (لژیون یازدهم) دبیر اول سایت
ارسال: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون نهم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی امام‌قلی‌خان