لبخندی با ندای آرامش

من پس از سال‌ها غصه و نگرانی که نمی‌توانستم با کسی صحبت و نه درد و دل کرد به کنگره‌۶۰ آمدم. همیشه در لاک خودم بودم و فکر و خیال می‌کردم که پایان کار مسافرم چه می‌شود؟ هر کاری که می‌شد کردم و نشد که به آرامش برسم تا اینکه به یاری خداوند و محبت یکی از دوستان کنگره‌۶۰ به کنگره آمدیم با خودم گفتم خداوندا، اینجا کجا است که همه در آرامش و آسایش هستند وقتی به کنگره‌۶۰ آمدم همه مرا با آغوش باز و لبخند بغل کردند و از گرمای وجودشان به آرامش رسیدم و تصمیم گرفتم به هیچ عنوان کنگره‌۶۰ را ترک نکنم و تا آخر در اینجا باشم تا با مسافرم به رهایی برسیم و بعد بتوانیم به دیگران کمک کنیم اینجا همه بدون دریافت مزد، بلاعوض و انتظار کار می‌کنند و زحمت می‌کشند تا به دیگران برای رسیدن به درمان و رهایی کمک کنند.

از راهنمای عزیزم که درس زیستن به من یاد می‌دهد تشکر می‌کنم و از مرزبانان عزیز سپاس‌گزارم که تلاش میکنند فضایی ارام مهیا باشد و تشکر ویژه از جناب مهندس حسین دژاکام و استاد امین و خانواده محترم ایشان دارم که همه تک به تک خدمت بلاعوض ‌می‌کنند و هیچ توقعی ندارند من در اینجا به آرامشی رسیدم که تا کنون در هیچ کجا نتوانسه بودم ان را پیدا کنم و به آن نرسیده بودم. صمیمانه از همه تشکر می‌کنم

نویسنده: همسفر فرشته رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون اول)
ویراستار: همسفر صدیقه رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون اول)
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دلیجان