يكي از انواع موادمخدر كه امروزه از مواد پرمصرف مي‌باشد، آيس، شيشه يا كريستال است. تقریباً از سال ۱۳۸۳ شیشه در انتهای نمودارهای مصرف مواد مخدر در ایران پدیدار شد و هر سال اعداد و ارقام آن بیشتر می‌شد تا جایی‌که به عنوان یک ماده مخدر خطرناک و پرمصرف شناخته شد. مهم‌ترين تركيب اين ماده‌مخدر آمفتامين است. مصرف شیشه بیش از هر نوع ماده مخدر دیگری در مغز تخریب ایجاد می‌کند؛ به عنوان مثال تخریب بیش‌از‌حد سیستم‌های دوپامینرژیک و سروتونینرژیک در بخش‌هایی از مغز از جمله هیپوتالاموس، که مرکز کنترل احساسات و نیروی جنسی است، باعث می‌شود مصرف‌کنندگان شیشه در دو زمینه یا به قولی در دو فاز اصلی وارد توهم شوند که البته از دید خودشان توهم نیست و تصاویری که می‌بینند عین واقعیت است. قتل، جنایت و دیگر فجایع صورت گرفته به دست مصرف‌کنندگان شیشه، همگان را متوجه این موضوع نموده است که باز هم به قول مهندس دژاکام؛ شیشه آن چیزی نیست که در دسته مواد مخدر جای گیرد؛ بلکه چیزی است که در . مصرف مخدر شیشه به‌‌دلیل ترشح هورمون دوپامین در مغز و احساس لذت فوری، شدید و طولانی دربین نوجوانان و جوانان شیوع زیادی یافته است.
برخی از مصرف‌کنندگان مزمن شیشه، تصور می‌کنند که هیچ‌گاه نمی‌توانند مصرف این ماده را کنار بگذارند و این به این دلیل نیست که شیشه درمان ندارد؛ چون این باوری غلط است و کنگره۶۰ ثابت کرده است که مصرف شیشه نیز درمان دارد. این انسان‌ها نمی‌توانند مصرف شیشه را کنار بگذارند؛ زیرا در اثر تغییرات در مغز در اثر مصرف شیشه، حس لذت در آن‌ها مختل شده و فکر می‌کنند بدون مصرف مواد هیچ لذتی را نمی‌توانند تجربه کنند؛ به این دلیل احتمال افزایش مصرف در آن‌ها بسیار زیاد است. این افراد دنیای بدون لذت را نمی‌توانند تحمل کنند و نمی‌توانند تصور کنند که اگر شیشه را کنار گذاشتند، می‌توانند به زندگی عادی خود برگردند. از دیگر تصورات غلط این است که فکر می‌کنند از زمانی‌که مصرف‌کننده شیشه شده‌اند بسیار پیشرفت کرده‌اند، تبدیل به انسان‌های دانایی شده‌اند و چیزهایی را می‌فهمند که دیگران نمی‌فهمند و این مهم‌ترین دلیلی است که مصرف‌کنندگان شیشه حاضر نمی‌شوند این ماده مخدر را علی‌رغم داشتن آسیب‌های زیاد کنار بگذارند.
در جملات بالا اشاره کردیم این ماده یک روان‌گردان و محرک سیستم عصبی مرکزی با پتانسیل بالای اعتیاد است. اما این دارو در مواردی برای درمان برخی بیماری‌ها هم استفاده دارد، از جمله: اختلال کم‌توجهی، بیش‌فعالی، درمان نارکولپسی (حملات خواب)، افسردگی‌های شدید و چاقی‌های مقاوم به درمان.
خوشبختانه مصرف پزشکی قرص مت‌آمفتامین بسیار محدود است. مت‌آمفتامین، در مصارف اول و دوز های کم، با تحریک گیرنده‌های مغز؛ باعث افزایش انرژی و تمرکز، سرخوشی، کاهش اشتها و بی‌خوابی در فرد می‌شود؛ اما در دوزهای بالا می‌تواند عوارض خطرناکی مانند تشنج، خونریزی مغزی و روان‌پریشی ایجاد کند. همچنین مصرف طولانی‌مدت مت‌آمفتامین عواقب جسمی، روانی و اجتماعی بسیاری را برای مصرف‌کنندگان این ماده در پی دارد.
در آخر شیشه شاید شناخته‌شده‌ترین مواد در دنیای اعتیاد و هم ناشناخته‌ترین باشد. تاریخ پیدایش آن نیز عجیب و دردناک است و به کلی داستانی جدا از مخدرهایی مثل تریاک، شیره و ... دارد. در حال حاضر مصرف‌كنندگان شيشه بسياری در كنگره به درمان قطعی رسيده‌اند و نکته قابل توجه این است که تنها دارویی که می‌تواند اعتیاد به شیشه را به‌طور کامل درمان کند، داروی OT یا شربت تریاک است. هرچند سیستم‌های پزشکی اعتقادی به درمان اعتیاد به شیشه با استفاده از داروی OT ندارند و معتقدند که یک داروی اپیوئیدی نمی‌تواند اعتیاد به شیشه را درمان کند؛ اما دانش پزشکی در حال حاضر در این زمینه عقب مانده است. در کنگره۶۰، هزاران مصرف‌کننده شیشه با استفاده از داروی اپیوم تینکچر یا شربت تریاک درمان شده‌اند و این مسئله از نظر کنگره۶۰، یعنی درمان شیشه با OT امری ثبت و حل شده است.
نویسنده: راهنما تازه‌واردین همسفر ریحانه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
رابط خبری: همسفر الهه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
عکاس: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون ششم)
ویرایش و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دنا
- تعداد بازدید از این مطلب :
106