طبق آیه شریفه که می‌فرماید: «خَلَقَ الْاِنسانَ فی کَبِد» همانا انسان در رنج آفریده شد. این آیه را برای خودمان یک الگو قرار بدهیم و بدانیم که اگر مشکل و رنجی هست، فقط برای ما نیست؛ بلکه برای همه انسان‌هاست به‌عبارتی هر چه بامش بیش برفش بیشتر؛ بنابراین وقتی مشکلی پیش می‌آید به یاد اشعار حافظ شیرازی می‌افتیم که می‌گوید:
یوسف گمگشته باز‌آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور
ای دل غم‌دیده حالت به شود دل بد مکن
وین سر شوریده باز‌آید به سامان غم مخور
شاعر اشاره به این دارد که اگر مشکلی و رنجی هست، برای آزمایش و تجربه ماست و روزی هم به پایان می‌رسد و درست مثل یک معلم به ما درس می‌دهد. نباید گله و شکایت کنیم و بگوییم: چرا من؟ این‌ها گذرا هستند؛ باید صبر کردن را یاد بگیریم و بدانیم که در هر نقطه‌ایی که قرار می‌گیریم می‌تواند به دو دلیل باشد: یا داریم تقاص پس می‌دهیم یا داریم آموزش می‌بینیم. در حالت دوم، یعنی حتی در تقاص هم برای ما آموزش هست. ما نباید به هنگام مشکلات غمگین باشیم؛ بلکه باید تلاش و کوشش خود را در راه صراط مستقیم زیاد کنیم و این تلاش باید هم روحی باشد و هم جسمی و آن‌قدر ادامه بدهیم تا آن سیاهی شب را با فکر و عقل خودمان به روشنایی روز تبدیل کنیم.
ما در این جهان خاکی دارای سه حلقه خردسالی، جوانی و میان‌سالی هستیم و اگر در حلقه سوم دنبال مادیات و مال‌اندوزی باشیم و خودمان را تکامل نبخشیم، از حلقه‌ها حذف می‌شویم و به مرحله چهارم نخواهیم رسید. والدین بایستی فرزندان خود‌شان را طوری تربیت کنند و پرورش دهند که متعادل، سالم و صالح بوده و احساس مسئولیت داشته باشند. والدین نباید تسلیم خواسته‌های محض فرزندان خود باشند.
ویرایش: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر نازی (لژیون چهاردهم) دبیر سایت
ارسال: همسفر گندم رهجوی راهنما همسفر شهناز (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ستارخان
- تعداد بازدید از این مطلب :
87