شیشه مرفین ندارد؛ اما شدیداً اعتیاد دارد

ماده مخدر شیشه یا کریستال با نام علمی مت‌آمفتامین در بازار سیاه به‌راحتی در دسترس جوانان است. شیشه یکی از خطرناک‌ترین مواد بوده و به بمب اتم معروف است. مهم‌ترین ماده مخدری که از آمفتامین به وجود آمد، اکستازی بود که خوشبختانه مصرف آن در کشور ما کمتر دیده می‌شود. شیشه، ترشح دوپامین را در مغز تا یازده برابر میزان طبیعی افزایش می‌دهد و به‌صورت تدخینی با استفاده از زرورق یا پایپ که وسیله مخصوص این ماده مخدر است، استفاده می‌شود. مصرف شیشه عوارض گوناگونی در صور آشکار و صور پنهان انسان دارد.

عوارض جسمی مصرف شیشه عبارت‌اند از مشکلات گوارشی، افزایش ضربان قلب و فشارخون، مشکلات گردش خون، تعریق بیش از حد، اسهال و استفراغ، بی‌اشتهایی و کاهش وزن و اختلال در زمان و مدت خواب و بیداری، بوی بد دهان، ترک‌خوردن پوست و نوک انگشتان؛ همچنین از شایع‌ترین عوارض مصرف شیشه برای مردان، اختلال در عملکرد دریچه پروستات است. تخریب‌های روحی و روانی این ماده به‌قدری زیاد است که شخص با مصرف مقدار زیاد آن، دست به رفتار غیرطبیعی می‌زند. از اثرات مخرب این مخدر، تحریک شدید و آزادشدن میزان بالایی از انرژی‌های بدن در زمان کوتاه است که خیلی زود همه آن انرژی تحلیل می‌رود و شخص مجبور به استفاده مجدد شیشه می‌شود.

سابقه تولید شیشه به جنگ جهانی دوم برمی‌گردد. در آن زمان سربازانی که مشغول جنگ بودند و یا نیروهایی که قرار بود روزهای متمادی به طور پیوسته به نبرد بپردازند و فرصتی برای استراحت نداشتند، برای بالا نگه‌داشتن سطح انرژی و نیز برای رفع افسردگی و اضطراب از شیشه استفاده می‌کردند که بعداً ممنوع شد. یک مصرف‌کننده شیشه، خود به‌تنهایی یک دیوانه‌خانه سیار است! آن‌ها خود را معتاد نمی‌دانند و توهمات شیشه به‌گونه‌ای است که بیان آن بسیار سخت است. مصرف‌کننده‌ شیشه، گاهی بلافاصله پس از مصرف، دچار بدبینی می‌شود؛ مثلاً تصور می‌کنند همه او را تعقیب می‌کنند، همه دشمن او هستند یا در تمام قسمت‌های منزل او دوربین نصب کرده‌ و مرتب او را کنترل می‌کنند. بدتر از همه این‌که فکر می‌کند همه دنیا اشتباه فکر می‌کنند و فقط او درست فکر می‌کند.

از دیدگاه کنگره۶۰ هر ماده‌ای که انسان را از تعادل طبیعی خارج کند و مستقیماً روی سیستم ایکس بدن اثر بگذارد و تخریب ایجاد کند ماده مخدر محسوب می‌شود. به علت این‌که شیشه مرفین ندارد، بسیاری از افراد جامعه تصور می‌کنند که اعتیاد ندارد؛ درصورتی‌که به فرموده آقای مهندس، این نگرش اشتباه و گمراه‌کننده است. اعتیاد به ماده مخدر شیشه، بیماری خاموشی است که درد ندارد؛ ای‌کاش درد داشت تا متوجه می‌شدیم که با بدن خود چه می‌کنیم و تلاش می‌کردیم هرچه سریع‌تر درمان شویم. شیشه مرفین ندارد؛ اما شدیداً اعتیاد دارد.

از زمانی که کراک و شیشه به وجود آمد، برای مصرف‌کننده‌های این مواد، در کنار بیماری اعتیاد هزاران مشکل دیگر مانند ضرب‌وجرح، قتل، طلاق و... نیز به وجود آمد. شیشه باعث می‌شود پیام‌های عصبی در نرون‌ها ۱۲۰۰ برابر بالاتر برود. فردی که شیشه مصرف می‌کند پر جنب‌وجوش است، تندتند صحبت می‌کند و تخریب دیگر آن عوض‌کردن جایگاه حافظه موقت در مغز است که موجب فراموشی می‌شود. در پایان به لطف پروردگار و همت بنیان کنگره۶۰، جناب مهندس دژاکام تمامی مخدرها؛ حتی شیشه به روش DST و داروی OT همراه با آموزش جهان‌بینی، قابل‌درمان است و خوشبختانه الگوهای بسیاری از مصرف‌کننده‌های شیشه داریم که اکنون بدون هیچ مشکلی به درمان و رهایی و حال خوش رسیده‌اند و سند بدون نقصی برای اثبات این پیروزی شگرف هستند که برخی از آنان؛ حتی در رشته‌های ورزشی قهرمان هستند. از آقای مهندس بسیار سپاسگزارم بابت بستری که فراهم کردند که مسافران و خانواده‌هایشان بتوانند با آموزش‌ها و عملی‌کردن آن‌ها به آرامش برسند.

منابع: سی‌دی‌های شیشه ۱ و ۲ و ۳ و سخنان آقای مهندس در جلسات آموزشی
نویسنده: راهنمای تازه‌واردین همسفر فرزانه
رابط خبری: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر مینا (لژیون دوم)
عکاس: مرزبان خبری همسفر طاهره
ویرایش و ارسال: راهنما همسفر افسون
همسفران نمایندگی نائین