یکی از مواد مخدر پرمصرف در سال‌های اخیر، شیشه است. این ماده به شکل دانه‌های ریز، شبیه خرده‌شیشه یا تکه‌های یخ دیده می‌شود و در اروپا و آمریکا بیشتر با نام آیس شناخته می‌شود. مهمترین ترکیب شیشه، آمفتامین است؛ ماده‌ای که سابقه تولید و مصرف آن به پیش از جنگ جهانی دوم بازمی‌گردد. در طول جنگ جهانی دوم، آمفتامین به‌عنوان دارویی برای رفع افسردگی و افزایش انرژی سربازانی که به‌صورت شبانه‌روزی درگیر نبرد بودند، استفاده می‌شد.
با گذشت زمان و آشکار شدن عوارض خطرناک و خاصیت اعتیادآور آن، استفاده از این ماده به‌عنوان دارو کنار گذاشته شد. در ادامه، تولیدکنندگان مواد مخدر از این ترکیب در تهیه مواد مخدر صنعتی استفاده کردند که از جمله اولین و مهمترین آن‌ها می‌توان به اکستازی اشاره کرد. شیشه از جمله موادی است که عوارض آن بسیار شدید و خطرناک است. مصرف‌کنندگان در ابتدای مصرف ممکن است تا ۴۸ ساعت نخوابند. در این مدت، دچار توهمات شدید، خیره‌شدن به یک نقطه برای ساعات طولانی و رفتارهای بی‌پروا می‌شوند.
برخی در حالت توهم با تصور پرواز، خود را از ارتفاعات پرتاب کرده است. پس از پایان اثر ماده، فرد دچار خستگی مفرط می‌شود و ممکن است تا دو روز در خواب عمیق شبیه بیهوشی فرو رود. پس از بیداری نیز با علائمی مانند سردرد شدید، بی‌قراری، لرزش و حرکات غیرارادی در اندام‌هایی مانند دست و سر مواجه می‌شود. در این حالت، بسیاری از مصرف‌کنندگان برای کاهش علائم، دوباره مصرف می‌کنند که به مرور وابستگی شدید به شیشه پیدا می‌کنند.
از مهمترین آسیب‌های طولانی‌مدت مصرف شیشه اختلال در عملکرد دریچه پروستات، آسیب‌های جدی به کبد، بروز جوش‌های پوستی، تضعیف قوای جنسی، بوی بد دهان، خرد شدن دندان‌ها، ترک‌خوردگی پوست و نوک انگشتان می‌باشد. برخی افراد به‌اشتباه تصور می‌کنند شیشه حاوی مرفین نیست؛ بنابراین اعتیادآور هم نیست؛ اما از دیدگاه کنگره۶۰ هر ماده‌ای که تعادل طبیعی بدن را برهم بزند و مستقیماً بر سیستم ایکس اثر بگذارد، یک ماده مخدر محسوب می‌شود. مصرف‌کنندگان شیشه پس از مدتی دچار بدبینی شدید می‌شوند و اطرافیان خود، حتی همسر را دشمن تلقی می‌کنند.
کنگره۶۰ معتقد است که اعتیاد، مسمومیت مزمن نیست بلکه جایگزینی مزمن است، یعنی مواد مخدر خارجی جایگزین مواد شبه‌افیونی طبیعی بدن شده‌‌است. روند درمان باید به‌گونه‌ای باشد که این جایگزینی به تدریج برعکس شود. در کنگره، این فرایند درمانی حدود ۱۰ تا ۱۱ ماه به طول می‌انجامد. بر اساس تجربیات کنگره۶۰، تنها دارویی که می‌تواند اعتیاد به شیشه را به‌طور کامل درمان کند، داروی OT است. شیشه باعث افزایش شدید ترشح دوپامین در بدن می‌شود. این در حالی است که مصرف تریاک دوپامین را تا ۴ برابر حالت طبیعی افزایش می‌دهد؛ اما شیشه این عدد را به ۱۱ تا ۱۴ برابر می‌رساند.
افزایش بیش‌ازحد ترشح دوپامین، می‌تواند منجر به بروز بیماری‌هایی مانند اسکیزوفرنی شود؛ در حالی که کاهش آن منجر به افسردگی می‌شود. در مقایسه‌ای تکان‌دهنده، شیشه می‌تواند در کمتر از یکماه فرد را دچار تخریب شدید کند؛ درحالی‌که هروئین ممکن است در طول ۱۰ سال چنین اثری داشته باشد. بنیان‌گذار کنگره۶۰، شیشه را نه یک ماده مخدر بلکه ماده‌ای مخرب می‌داند و مصرف‌کنندگان آن را به دیوانگان شاخ‌دار تشبیه کرده است. ایشان سال‌ها پیش هشدار داده بودند که در آینده، شاهد یک سونامی شیشه خواهیم بود.
نویسنده: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر شیوا رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون دوم)
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی چرمهین
- تعداد بازدید از این مطلب :
121