شخصی که در مورد موضوعی اطلاعات کافی ندارد صلاحیت قضاوت کردن ندارد.

جلسه اول از دوره پنجم کارگاه‌های آموزشی لژیون سردار نمایندگی پاکدشت با استادی راهنمای محترم مسافر سجاد، نگهبانی مسافر علیرضا، دبیری مسافر حسن و خزانه داری مسافر غلامحسین با دستور جلسه« قضاوت و جهالت» چهارشنبه ۱۸ تیرماه 1404 ساعت 15:30 آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

سلام دوستان سجاد هستم مسافر
دستور جلسه قضاوت وجهالت: من وقتی به گذشته خودم نگاه می‌کنم میبینم هر‌جایی که در شرایطی قرار گرفتم شروع کردم به قضاوت کردن چه خودم و چه اطرافیانم، مطمئنا نتیجه‌ای که حاصل شد نتیجه زشت و آزار دهنده‌ای بود و هر اطلاعاتی که از اطرافم داشتم محدود و جزئی بود.
در این چند روز در رابطه با دستور جلسه فکر می‌کردم که درون خودم هم مشکل داشتم به هرکاری دست می‌زدم و هر راهی را که می‌خواستم در نظر بگیرم می‌دیدم که نمی‌شود، یا به مشکل می‌خوردم یا از مسیر خارج می‌شدم و نتیجه‌ای نیست که باب میل من باشد و دلیل آن همین جهل و ناآگاهی که نسبت به خودم داشتم بود. وقتی به کنگره آمدم دیدم من خودم را هم نمی‌شناسم به همین دلیل نمی‌توانم قضاوت درستی از خودم داشته باشم و در کنگره فهمیدم کسی که در مورد چیزی که اطلاع کافی ندارد نمی‌تواند نظر بدهد و اگر هم بخواهد نظر بدهد خیلی با احتیاط این کار را می‌کند، چون قضاوت کردن و نظر دادن آگاهی و دانایی می‌خواهد.
در سی دی قدرت بخشش آقای مهندس می‌فرماید، آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است، یعنی اگر محبتی درون من شکل نگیرد مثل یک ظرف خالی هستم.
همینطور از آقای زرکش شنیدم که ما وقتی بخواهیم به محبت و عشق برسیم باید از دروازه بخشش عبور کنیم، بخششی که تمنا و تقاضایی نداشته باشیم مثلا  من این پول را می‌بخشم که پسرم این راهی را که من رفتم را نرود یا بلای بر سرم نیاید همه این‌ها پشتش یک درخواستی است و تا وقتی این‌ها وجود دارد من به محبت واقعی نمی‌رسم، ولی زمانی که هیچ خواسته‌ای در قبال بخشیدن نداشته باشم معنی محبت واقعی را درک کرده‌ام.
از اینکه به صحبت های من توجه کردید سپاسگذارم.

تایپ: مسافر عقیل لژیون ۷

ویراستاری و بارگذاری: مسافر رضا لژیون ۱۲