قضاوت از دور

گاهی انسان پیش از آن‌که چیزی را خوب ببیند، درباره‌اش نظر می‌دهد، پیش از آن‌که حقیقتی را لمس کند در ذهن خود آن را قطعه‌قطعه می‌کند. این همان قضاوتی ا‌ست که از دل نادانی برمی‌خیزد. نادانی تنها ندانستن اطلاعات نیست؛ نوعی خستگی ذهنی و احساسی‌ است؛ حالتی که در آن، آدمی نه‌تنها به دنبال درک نیست، بلکه از دانستن هم واهمه دارد. در این حالت، او با نگاهی محدود، دیگران را تحلیل و با تصاویری ناقص، جهان را تفسیر می‌کند. قضاوت درست در همین نقطه شکل می‌گیرد؛ وقتی اطلاعات ناقص باشد، احساس‌ها خام‌ هستند و حوصله‌ درک عمیق نیست.

انسان می‌بیند ولی سطحی؛ می‌شنود، ولی گزینشی و همین نیمه ‌دیدن‌ها او را به صدور حکم می‌کشاند؛ اما کسی که خود تصویر واضحی از زندگی ندارد، چگونه می‌تواند دیگران را ترسیم کند؟ قضاوت از دور، بدون لمس کردن واقعیت مثل توصیف مزه‌ی غذایی که هرگز آن را نچشیده‌ است. برای آن‌که فهم‌مان را عمیق کنیم، ابتدا باور کنیم که نمی‌دانیم. باید بپذیریم که نگاه ما، همیشه هم بی‌خطا نیست و این‌جا است که راه آگاهی آغاز می‌شود.

نویسنده: همسفر پویا رهجو راهنما همسفر الهه ( لژیون دهم)
رابط خبری: همسفر سمیرا رهجو راهنما همسفر الهه (لژیون دهم)
ویرایش: همسفر سمانه رهجو راهنما همسفر هدی (لژیون پانزدهم)
ویراستار و ارسال: همسفر مرضیه رهجو راهنما همسفر بهاره (لژیون دوازدهم)
همسفران نمایندگی ایمان