جهالت پیش زمینه قضاوت

دوازدهمین جلسه از دوره دوم کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی امیرکبیر، به استادی مسافر محترم بهروز، نگهبانی مسافر احمد و دبیری مسافر علی با دستور جلسه «قضاوت جهالت» چهارشنبه ۱۸ تیر ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان بهروز هستم مسافر. در مورد دستور جلسه قضاوت و جهالت یادم افتاد که بواسطه جهالتی که داشتم چه قضاوت های بدی را انجام دادم با یکی از دوستانم مشکلی داشتم و بخاطر اینکه حق رو به خودم بدهم همه جوره ایشون رو قضاوت کردم و امروز هم در آموزش های لژیون سیگار و هم در تنهایی خودم تفکر کردم که با این همه آمد و رفت و گذشت حدود یک سال و نیم از رهایی هنوز متاسفانه هیچ مطلبی از کنگره یاد نگرفته ام . چرا؟

چون که نخواستم و همواره در زمان حضور در کارگاه آموزشی و لژیون‌ها حواسم جای دیگر بوده یا داشتم به مسائل خودم فکر می کردم . بارها اینجا و در لژیون راجع به قضاوت کردن صحبت شده ولی امروز که به این جلسه فکر می کردم که در جایگاه استادی چه مطلبی را ارائه دهم ، دیدم خودم خیلی خیلی کار دارم تا این صفت قضاوت نکردن رو از روی خودم بردارم . قضاوت نکنم ، سرم در کار خودم باشد و شاید حق با من باشد ولی باز در جایگاهی نیستم که بتوانم طرف مقابل را قضاوت کنم.

قضاوت کردن در هر جایگاهی به نا خودآگاه افراد وارد می شود و موجب گمراهی می گردد،  جناب مهندس شخصا خاطره ای را در این مورد در سخنرانی خود بیان فرمودند که کارگر باغ را برای یک عدد چاقو به اشتباه قضاوت کرده بودند. من در زمان مصرف پس از اینکه از خماری خارج می شدم شروع میکردم قضاوت کردن همراه با جهالت در مورد اطرافیان،
امیدوارم این صفت قضاوت کردن را کاهش دهم که با تمرین و استمرار و پالایش خودم و افزایش عمل به ارزش ها و دوری از ضد ارزش ها  میسر خواهد گردید.
با عمل به آموزش های کنگره۶۰ موفق خواهم شد .
امیدوارم جهالت در من ذره ذره کاسته شود تا مانع قضاوت کردن گردد.