اهمیت فرهنگ حرمت

اولین جلسه از دوره چهارم سری جلسات لژیون سردار، نمایندگی بروجرد با دستور جلسه "حرمت در کنگره۶۰ چرا رابطه کاری، مالی و خانوادگی در کنگره ممنوع است؟" با استادی پهلوان مسافر احمد، نگهبانی مسافر احمد و دبیری مرزبان مسافر امیر در روز پنجشنبه ۱۲ تیر ماه ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۵:۴۵ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد
سلام دوستان، احمد هستم مسافر
بسیار خوشحالم که امروز می‌توانم در شعبه‌ی بروجرد حضور داشته باشم همچنین از ایجنت شعبه تشکر می‌کنم که این فرصت را در اختیار من قرار دادند تا خدمت کنم و از شما آموزش بگیرم.
ما انسان‌ها وقتی می‌خواهیم در کنار هم زندگی کنیم، به دو مسئله‌ی اساسی قانون و حرمت نیاز داریم. قانون، مقرراتی است که وضع شده و ما باید از آن‌ها پیروی کنیم. اگر بخواهیم از قانون تَخَطی کنیم، با مجازات رو‌به‌رو خواهیم شد؛ اما حرمت، احترام قلبی و ارزشی است که در دلِ انسان‌ها جا دارد. مثل: حرمت پدر و مادر، حرمت استاد، حرمت کنگره‌۶۰ و حتی حرمت طبیعت.
اگر قانون رعایت نشود، شخص مجازات خواهد شد؛ ولی اگر کسی حرمت‌شکنی کند، اعتبار و اعتمادش را از دست می‌دهد.
اگر ما فرهنگ حرمت را در جامعه رواج دهیم، نیاز به قانون نداریم. ما وقتی در کنگره‌۶۰ حرمت‌ها را رعایت می‌کنیم، خود به خود قانون اجرا می‌شود؛ یعنی رهجو می‌داند که باید سی‌دی بنویسد یا یک ربع قبل از شروع جلسه، در شعبه حضور داشته باشد.
ما می‌بینیم در پارک‌ها و اردوهای کنگره‌۶۰، هیچ‌گونه منازعه‌ای وجود ندارد و این فقط به خاطر آموزش‌های ناب کنگره‌۶۰ می‌باشد.
تمام برنامه ریزی که برای کنگره‌۶۰ شده توسط جناب مهندس که متفکر، دانشمند و تئوریسین بزرگی هستند، انجام شده است و ما بسیار خوش شانس هستیم که در زمانی زندگی می‌کنیم که جناب مهندس، حضور دارند. انشاالله که سایه‌ی ایشان مستدام باشد تا بتوانیم از وجود ایشان بهره ببریم.
یکی از پارامترهایی که در کنگره‌۶۰ مورد بحث و آموزش قرار می‌گیرد، ریشه‌یابی مسائل است؛ یعنی زمانی که می‌خواهیم کاری انجام دهیم، باید کنکاش و جستجو کنیم که چرا این کار را انجام می‌دهیم؟ جناب مهندس می‌فرمایند: وقتی کسی صحبت می‌کند، توجه کنید که انتهای حرف او چیست؟
همان‌طور که در وادی‌ها خواندیم، این کار بازی در آگاهی است؛ یعنی ما باید همه چیز را در آگاهی متوجه شویم. زمانی که ما مصرف کننده‌ی مواد مخدر بودیم، بازی ما در ناآگاهی بود. همیشه نشئه یا خمار بودیم و در دو حالت، تصمیم‌های ما اشتباه بود؛ چون با تعادل کارها را انجام نمی‌دادیم.
خوشبختانه در کنگره‌۶۰ فهمِ بخشش را به ما آموزش دادند؛ یعنی به ما می‌گویند: اگر چیزی را می‌بخشید، برای کنگره‌۶۰ نمی‌بخشید. درست است که در راه رضای خداوند بخشش می‌کنیم؛ ولی بیشتر حال خوبش نصیب خود ما می‌گردد؛ یعنی فکر نکنید برای کنگره‌۶۰ کاری کردید و این فهمِ بخشش است.
در سی‌دی حسابگرانه گفته شد که وقتی انسان می‌خواهد یک کار خیر را انجام دهد، سه گزینه در مسیرش قرار می‌گیرد. یکی احساس‌گرانه است که همیشه با شکست رو‌به‌رو می‌شود. یکی حسابگرانه است و دیگری عاقلانه. کار ما در کنگره‌۶۰ اگر بر اساس حسابگرانه بود، هیچ کدام از ما اکنون این‌جا نبودیم. همه‌ی ما در بهشت کنگره‌۶۰ زندگی می‌کنیم، حال همه‌ی ما خوب است و این فقط به خاطر بخشش است. بخشش فقط مادیات نیست، زحمت‌هایی که در کنگره‌۶۰ کشیده می‌شود نیز بخشش است و خداوند سریع الحساب است.
جناب مهندس می‌فرمایند: ما پول را نمی‌دهیم که سریعاً عوض آن را ببینیم؛ ولی خداوند سریعاً جواب ما را می‌دهد و امکان ندارد چیزی پنهان بماند. کسی که به اندازه‌ی وسعش به کنگره‌۶۰ کمک می‌کند، برای او مسئله‌ی معنوی مطرح است و به قول معروف، اَبدال یا تبدیل شده و تغییر پیدا کرده است. کسانی که سرمایه و پول دارند؛ ولی کمک نمی‌کنند، هیچ‌گاه حال خوب را تجربه نخواهند کرد.
می‌دانیم که انسان، جزئی از وجود پروردگار عالم است، منتهی در مقیاس قطره در مقابل اقیانوس؛ یعنی هر صفتی که در وجود خداوند است، در انسان نیز وجود دارد. بخشش در درون همه‌ی انسان‌ها هست، فقط باید از قوه به فعل تبدیل شود که این کار در کنگره‌۶۰ صورت می‌گیرد.
ما روزی، رزق و برکت داریم که معنی آن‌ها با هم متفاوت است. ما اگر بتوانیم پول خود را در راه خیر هزینه کنیم، آن زمان است که خداوند به آن پول برکت می‌دهد.
از این‌که به صحبت‌های من توجه کردید، سپاسگزارم.

تایپ و ویراستاری: مسافر کریم لژیون چهارم
عکس: مرزبان محترم مسافر مصطفی
بارگزاری: همسفر حسین لژیون سوم