در مسیر درمان اعتیاد، وادی چهارم کتاب عشق؛ همچون خورشیدی می‌درخشد و توهم سپردن امور حیاتی به خدا را به عنوان نقابی برای فرار از مسئولیت افشا می‌کند. مهندس دژاکام با شجاعت می‌فرمایند: «در مسائل حیاتی به خدا سپردن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن.» این سخن، سنگ بنایی است که سه گره به هم تنیده مسئولیت، قدرت و شخصیت را باز می‌کند و چگونگی تبدیل انسان طلبکار به انسان مسئول را از مسیر شکستن زنجیرهای روانی واکاوی می‌کند.
در زندگی روزمره، با چالش‌ها و مسائل متعددی روبه‌رو هستیم که هر کدام می‌توانند بر کیفیت زندگی ما تأثیر بگذارند. مفهوم کلیدی وادی چهارم به ما یاد آوری می‌کند که در مواجه با مسائل حیاتی، باید به خداوند توکل کنیم؛ اما این توکل نباید به معنای سلب مسئولیت از خویشتن باشد. وادی چهارم در کتاب عشق، با شعار «در مسائل حیاتی، سپردن مسئولیت به خدا، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن.» هسته فلسفه درمان اعتیاد را باز می‌کند.
این وادی تأکید می‌کند که انسان در قبال حیات خود مسئول است و واگذاری این مسئولیت به خداوند، نوعی فرار از پذیرش واقعیت و نشانه نفس اماره است. مهندس دژاکام با الهام از قرآن «لیس للانسان الا ما سعى» انسان را موجودی مختار می‌دانند که تقدیرش را با اعمال خودش رقم می‌زند.
گره مسئولیت، چرخه معیوب شانه خالی کردن است که ریشه‌های طلبکاری دارد. فرد مصرف‌کننده مسئولیت اعتیاد خود را به عوامل بیرونی خدا، جامعه و خانواده نسبت می‌دهد. این همان گره مسئولیت است، حلقه‌ای بسته که در آن فرد با سپردن امور به خدا، خود را از تلاش معاف می‌کند و در مواجه با شکست، خدا و جبر زمانه را مقصر می‌داند و در باتلاق افسردگی و ناتوانی فرو می‌رود. ما خدا را با غول چراغ جادو اشتباه گرفته‌ایم! سلب مسئولیت، گره قدرت را تشدید می‌کند و فرد احساس می‌کند، کنترلی بر زندگی ندارد و در دایره بسته درماندگی گرفتار می‌شود. این همان نقطه تولد پوچ در وادی دوم است.
خداوند ابزار لازم عقل، جسم و اختیار را به انسان داده است؛ اما اجرای مسئولیت را به خود او واگذار کرده است، مانند بیماری که دارو دریافت می‌کند؛ اما مصرف منظم آن با خودش است. با پذیرش علت‌های اعتیاد که خودت مواد مصرف کردی؛ پس خودت باید حل کنی، شروع از مسئولیت‌های کوچک، شرکت در کارگاه‌ها و خدمت در جلسات کنگره۶۰، بازسازی سیستم ایکس درونی با پذیرش مسئولیت آغاز می‌شود.
کنگره۶۰ به ما می‌گوید: «با حرکت راه نمایان می‌شود»؛ پس ما برای رسیدن به درمان، باید از مرحله شعار عبور کنیم و اقدام را آغاز کنیم، مانند عقابی که برای تولد دوباره، ناخن‌ها و منقار کهنه را می‌ساید، فرد مصرف‌کننده نیز باید مسئولیت خویشتن خراب و ویران خود را بپذیرد، حتی اگر دردناک باشد. با شرکت در کارگاه‌های آموزشی، فرامین را آموزش ببیند و اجرایی کند. وادی چهارم تمرین مرزبندی با طلبکاری و سپس با خدمت خالصانه ظرفیت مسئولیت‌پذیری را افزایش می‌دهد.
مسئولیت، جوهره انسانیت است. وادی چهارم با شفاف‌سازی مرز وظیفه انسان و وظیفه خدا، طلبکاری را می‌شکند. در نهایت وادی چهارم این نکته حیاتی را یادآوری می‌کند، توکل به خداوند، نباید به معنی سلب مسئولیت از خویشتن باشد؛ باید با کوشش و تلاش، وظایف خود را به انجام رسانیم و سپس با اتکا به خداوند به آرامش دست یابیم. این رویکرد، کلید موفقیت و راهنمای ما در مسیر رشد و تعالی خواهد بود. وادی چهارم با شمشیر بران خود، زنجیرهای پوسیده سلب مسئولیت را پاره می‌کند.
مهندس دژاکام تأکید می‌کنند: «خداوند کشتی‌ساز است، نه کشتی‌ران!» مسئولیت‌پذیری، دروازه‌ای به سوی آزادی حقیقی است، آزادی که نه با فرار از خویش، بلکه با فتح قله‌های نفس مطمئنه حاصل می‌شود. انسان درمان شده، با کنار گذاشتن توقعات نابجا، بال‌های خود را در آسمان کرامت انسانی می‌گشاید و پیام‌آور رهایی است.
منابع: کتاب‌ها «عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر» و «عشق (وادی چهارم)» و سی‌دی‌های: گره مسئولیت، گره قدرت، مسئولیت و شخصیت، مسئولیت و ظرفیت، سی‌دی‌های وادی چهارم
نویسنده و تایپ: همسفر حمیده رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون نوزدهم)
ویرایش: همسفر راحله رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون نوزدهم)
عکاس: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوازدهم)
ویراستار: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون هجدهم) دبیر سایت
ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر فریناز نگهبان سایت
همسفران نمایندگی میرداماد اصفهان
- تعداد بازدید از این مطلب :
144