ما در این دنیا مالک هیچ چیز نیستیم

در سی‌دی غیب  استاد امین بیان می‌کنند، وقتی انسان حرکت می‌کند معنی سکون را بیشتر می‌فهمد. من در زندگی متوجه شدم دو تا دیدگاه متفاوت وجود دارد. انسانی که فکر می‌کند باید خودش کارهایش را برنامه ریزی کند و به خواسته هایش به هر قیمت برسد. جهان‌بینی ابزاری هست که کمک می‌کند که مشکلاتم رو پیدا کنم و برطرف کنم و به خواسته هام برسم.   من فکر می‌کردم جهان‌بینی ابزاری بود که از تاریکی‌ها خارج شوم و به خواسته‌هام برسم. آیا خداوندی هست که هستی را آفریده و از من شناخت بیشتری دارد آیا برای من برنامه خاصی دارد؟ آیا نیروهای مافوقی وجود دارد؟  من این نیروها و خداوند را در محاسباتم حساب نمی‌کردم و ترس‌ها و دلتنگی‌هام عمیق می‌شد.

آن کس که فقط خودش فکر می‌کند هنوز به آن درجه از ایمان نرسیده و همیشه در تلاش و جنگ است و وقتی موفق می‌شود ذوق مرگ می‌شود و وقتی شکست می‌خورد دق‌مرگ می‌شود. کسانی ایمان و توکل می‌توانند پیدا کنند که نگاهشان را از خودشان بردارند و انسان های دیگر را ببینند و دیگران برایشان مهم و با اهمیت باشند. چون می‌فهمد خودش بازیگری از یک صحنه تئاتر هست اگر دیگران خراب کنند او هم خراب می‌شود. به قول آقای مهندس اگر دست‌های آسمانی بروند کنار انسان ظرف چند هفته خودش را به نابودی می‌کشد. پس به غیر از ما یک سیستم و ساختاری وجود دارد.

در قران کریم می‌گوید تو تلاش خودت را انجام بده، تو مامور به تلاش هستی مامور به نتیجه نیستی. بعضی از خواسته‌ها شاید به صلاح تو نباشد. خداوند در آفرینش به تلاش ما و حس ما نمره می‌دهد که آیا فقط خودت مهم هستی و یا به دیگران هم اهمیت می‌دهید!

ما در این دنیا مالک هیچ چیز نیستیم اگر بخواهیم مالک چیزی باشیم بدبخت می‌شویم. مالک اصلی کسی است که جای تو را مشخص می‌کند و فرمان می‌دهد. اگر به این نتیجه برسیم استرس‌ها کم می‌شود و به آرامش بیشتری دست پیدا می‌کنیم و کیفیت زندگیمان بهتر می‌شود. وظیفه من این است که در سکون نباشم تلاش و کوشش خودم را انجام بدهم و نتیجه آن با خدا است که تو را کجا قرار بدهد. انسان‌هایی موفق هستند که تلاش در جهت درست انجام بدهند و یک چشمشان به آسمان و یک چشمشان به زمین باشند.
در نهایت، انسان خیلی وقت‌ها فکر می‌کند که فقط خودش هست و لاغیر و یک وقت‌های هم فکر می‌کند یک جهانی یک مافوقی هست و این تفاوت ایمان داشتن و نداشتن هست.
اصلا خوشحال بودن یعنی بنده بودن برای اینکه خداوند خیلی نعمتها را به انسان داده اگر این نعمت‌ها برای انسان ارزشمند است و از آن‌ها خوشحال است بنده شکر گزاری است پس بنده بودن همان شکر الله است.

منابع: اپلیکیشن دژاکام
تایپ: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر حمیده (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر صدیقه رهجوی راهنما همسفر حمیده(لژیون دوم)
ویرایش و ارسال: همسفر معصومه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ساوه