لژیون یک فضای درمانی غیرمستقیم است.

دخانیات سال‌ها است که در زندگی بشر ریشه دوانده و به یکی از عادت‌های فراگیر و البته مهلک تبدیل شده است. از سیگار گرفته تا قلیان، این مواد با ظاهری فریبنده و احساس آرامش موقت، فرد را به دامی گرفتار می‌کنند که بیرون آمدن از آن آسان نیست. بر اساس گزارش‌های جهانی، مصرف دخانیات سالانه جان بیش از ۸ میلیون انسان را می‌گیرد. در ایران هر سال حدود ۷۰ هزار نفر به طور مستقیم یا غیرمستقیم در اثر مصرف سیگار و قلیان جان خود را از دست می‌دهند، اما در میان این بحران‌ها، سازمانی در ایران به نام کنگره ۶۰ ظهور کرده که نه‌تنها در زمینه درمان اعتیاد به مواد مخدر، بلکه در ترک دخانیات نیز رویکردی علمی، انسان‌محور و آرام دارد. در این مقاله تلاش می‌شود با نگاهی دقیق به پدیده دخانیات و بررسی نقش کنگره ۶۰، تحلیلی جامع ارائه شود. همچنین بخش‌هایی از مقاله به نگاه و تجربه شخصی و تحلیل جهان‌بینی موضوع اختصاص خواهد یافت.

دخانیات؛ وابستگی جسمی یا فرار روانی؟ وقتی درباره دخانیات صحبت می‌کنیم تنها درباره نیکوتین یا دود حرف نمی‌زنیم؛ بلکه درباره وابستگی‌ عمیق صحبت می‌کنیم که ریشه در ذهن و روان انسان دارد. بسیاری از مصرف‌کنندگان دخانیات معتقد هستند این مواد نوعی تسکین‌دهنده اضطراب، کاهش‌دهنده استرس یا راهی برای فرار از مشکلات روزمره هستند. همین باور غلط و البته متداول باعث شده که مبارزه با دخانیات بسیار دشوارتر از آن چیزی باشد که به نظر می‌رسد. در نگاه من، مصرف دخانیات یک نوع درمان فوری و ناپایدار برای دردهای مزمن روانی است. انسان مدرن که در معرض فشارهای زیاد اجتماعی و اقتصادی است، به‌جای مراجعه به روان‌درمانی یا خودشناسی، سیگار را انتخاب می‌کند؛ چراکه سریع‌تر در دسترس‌تر و بی‌زحمت است، اما این تصمیم هزینه‌های سنگینی دارد از بیماری‌های قلبی و تنفسی گرفته تا مرگ زودهنگام.

نگاهی به کنگره ۶۰ مرز میان اعتیاد و رهایی، کنگره ۶۰ سازمانی مردم‌نهاد است که در سال ۱۳۷۸ توسط مهندس حسین دژاکام پایه‌گذاری شد. فلسفهٔ اصلی این سازمان بر پایه سه اصل جسم، روان و جهان‌بینی بنا شده است. یعنی اعتیاد فقط یک موضوع جسمی نیست؛ بلکه یک مسئله روانی و حتی فلسفی است که باید به‌صورت جامع درمان شود. متد درمانی کنگره ۶۰، موسوم به Dezhakam Step Time، مبتنی بر کاهش تدریجی و منظم مصرف مواد با استفاده از داروی OT  Opium tincture است. این روش نه‌تنها برای مواد مخدر مؤثر بوده، بلکه برای ترک دخانیات نیز مورداستفاده قرار گرفته است. اینجا است که موضوع لژیون ویلیام ال وایت اهمیت پیدا می‌کند. لژیون ویلیام ال وایت جایی برای گفت‌وگو، رهایی و تجربه در کنگره ۶۰ است که افراد سیگاری در لژیونی خاص به نام ویلیام ال وایت تحت آموزش و درمان قرار می‌گیرند. روش DST برای ترک سیگار نیز به کار گرفته می‌شود.

کاهش تدریجی مصرف سیگار و جایگزینی آن با آدامس نیکوتین‌دار یا حتی روش‌های ذهنی، رفتاری و جهان‌بینی. در این لژیون افراد یاد می‌گیرند که  وابستگی خود را بشناسند و بپذیرند در برابر وسوسه مقاومت کنند و عادت‌ها را تغییر دهند نه فقط مصرف را. در حقیقت لژیون یک فضای درمانی غیرمستقیم است جایی که افراد با گفت‌وگو، اشتراک تجربه، مطالعه متون آموزشی و داشتن راهنما مسیر درمان را طی می‌کنند. این رویکرد انسانی و عمیق به نظرم چیزی فراتر از ترک سیگار است. اینجا ما شاهد تبدیل انسان‌ها به نسخه‌ای آگاه‌تر از خودشان هستیم. موفقیت‌های اثبات‌شده و آمارها دروغ نمی‌گویند تا کنون در سال جاری، بیش از ۵۵۰ نفر تنها در یک بازه کوتاه در کنگره ۶۰ موفق به ترک سیگار شده‌اند. این عدد هر روز در حال افزایش است و آنچه مهم‌تر از عدد است کیفیت زندگی این افراد پس از ترک است. افراد پس از ترک، از بازگشت انرژی، تمرکز، خواب راحت، اعتمادبه‌نفس و آرامش روانی گزارش می‌دهند.

این‌ها نه فقط نتایج ترک دخانیات بلکه نتایج رشد شخصی و درونی است. رهایی یعنی شناخت. در مسیر زندگی‌ام با افرادی مواجه شدم که سال‌ها با سیگار زندگی کردند و بعد از آشنایی با کنگره ۶۰ توانستند ترک کنند. جالب است که همه آن‌ها از یک نقطه مشترک سخن می‌گفتند، شناخت خود. سیگار را ترک کردند؛ اما مهم‌تر اینکه فهمیدند چرا به آن نیاز داشتند. من معتقدم که درمان واقعی، نه در حذف ماده بلکه در پاسخ‌دادن به سؤال‌های وجودی‌ است. من چرا نیاز به فرار دارم؟ من از چه چیزی می‌خواهم خودم را پنهان کنم؟

دخانیات یک اعتیاد ساده نیست یک هشدار وجودی است. مصرف دخانیات، یک زنگ خطر است نشانه‌ای از خستگی روان، ناآرامی درونی و بی‌توجهی به خود. راه درمان آن، نه پاکت‌های گران‌قیمت نیکوتین و نه جملات انگیزشی بی‌اساس؛ بلکه شناخت ریشه‌ای اعتیاد، تقویت روان و حمایت اجتماعی مستمر است. کنگره ۶۰ با فراهم‌کردن این فضا راهی متفاوت و انسانی برای ترک دخانیات ارائه داده که می‌تواند الهام‌بخش سیاست‌گذاران، پزشکان و حتی خانواده‌ها باشد.

منابع: سایت کنگره ۶۰، مقالات منتشر شده در بخش لژیون ویلیام وایت، کتاب عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر 
رابط خبری: مسافر زهرا رهجوی راهنما همسفر طاهره (لژیون ویلیام)
نویسنده: مسافر زهرا رهجوی راهنما همسفر طاهره (لژیون ویلیام)
ویراستاری و ارسال: همسفر مونا دبیر سایت
همسفران نمایندگی البرز کرج