آقای مهندس توی این وادی یاد آوری می کند که مسئولیت صفر تا صد اتفاقات زندگی و تصمیمات زندگی بر عهده خود ما است .

نهمین جلسه از دوره شصت و هشتم کارگاه‌های آموزشی و خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی ابن‌سینا با استادی  مسافر احسان ، نگهبانی مسافر بهروز و دبیری مسافر خدابخش و با دستورجلسه ( باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی کند،وادی سوم )چهارشنبه 7 خرداد ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷ آغاز بکار کرد

سلام دوستان احسان هستم یک مسافر . خدا را سپاس می گویم بابت اینکه در کنگره حضور دارم . خدا را سپاس می گویم بابت اینکه زیر سقف کنگره نفس می کشم . این توفیق به ما داده شده که بتوانیم قدم در مسیر درست و راه راستین برداریم . در مسیری که به سعادت ختم می شود و این توفیق کمی نیست ،اگر مسیر را درست برویم . رهایی من سال 96 و در آکادمی بود . آنجا سفر خیلی خوبی داشتم . آکادمی تمام انرژی های مثبتی که توی همه شعب هست وجود دارد به اضافه حضور خود آقای مهندس که آنجا را خیلی پرنورتر می کند . سعادت داشتم که آنجا سفر کردم و رها شدم . به واسطه شرایط کاری و اتفاقاتی که افتاد یک مقدار از کنگره فاصله گرفتم و دور شدم . آسیب آن دور شدن را خیلی دیدم . من که با حال خوب و راهنمای خوب رها شده بودم . وقتی فاصله گرفتم انگار قطب نما مسیر را درست نشان نمی داد . فاصله گرفتن از کنگره من را از مسیر اصلی دور کرد . یکسری اتفاقات افتاد و یکسری دوستان را دیدم و شرایطی پیش آمد که رخصت داده شده که برای خدمت برگردم . مهم ترین دلیلی که از کنگره فاصله گرفتم و آسیب زیادی دیدم این بود که خدمت نکردم . خدا را شکر قسمت شد برگردم و هر آنچه که توان دارم خدمت ارائه بدهم . انشاالله که همه بتوانیم خدمتگزار های خوبی باشیم . دستور جلسه وادی سوم می گوید که باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی کند . شاید تمام عصاره کنگره در همین یک جمله خلاصه کرد . آقای مهندس توی این وادی گوشزد می کند که مسئولیت صفر تا صد اتفاقات زندگی و تصمیمات زندگی بر عهده خود ما است . ما در زمانی که درگیر اعتیاد بودیم سالها از این مسئولیت فرار کردیم . سال ها دیگران را مقصر دانستیم . سال ها مشکلات را به گردن خانواده ، جامعه ، حکومت ، دوستان انداختیم و به هزار و یک دلیل نخواستیم که بپذیریم . تا زمانی که نپذیریم راه رهایی برای ما باز نمی شود . اولین نکته در این وادی پذیرفتن مسئولیت صفر تا صد اعمال خودمان است . تا زانو نزنیم در برابر حقیقت و تسلیم نشویم هیچ دری به روی ما باز نمی شود . هیچ اتفاق خوبی برای ما نمی افتد . زانو زدن در برابر حقیقت و پذیرش آن نسبی نیست بلکه مطلق است . یا ما می پذیریم در مسیر درست قدم برداریم یا نمی پذیریم . نمی شود که نصف کارمان در مسیر درست باشد آنجا که به نفع مان است و آنجایی که به سختی می افتیم جاده خاکی برویم . بنابراین جناب آقای مهندس اینجا به ما می گوید که باید در برابر نیروی مطلق و قادر مطلق و در برابر هوش و عظمت کائنات تسلیم مطلق بشویم . تسلیم بشویم تا پاسخ داده شود به آن خواسته . چه وقتی اذن صادر می شود . مهندس می فرمایند برای حرکت در مسیر الهی  خواسته و فرمان هر دو ضروری هستند. ما برای اینکه توی مسیر حرکت کنیم باید هم خواسته داشته باشیم هم فرمان الهی صادر شود . زمانی فرمان صادر می شود که ما به نقطه تسلیم رسیده باشیم . زمانی که به نقطه تسلیم مطلق رسیدیم در باز می شود . رخصت داده می شود که به مسیر درست برگردیم . آقای مهندس یک نکته خیلی قشنگی را می گوید و آن نکته این است ،قطع امید کردن از دیگران . یعنی فکر کنیم هیچ کس نیست و هیچکس کاری برایمان نمی کند . چرا کنگره انقدر ارزشمند است . چرا تبدیل به یک منبع نور لایتناهی شده است . چون اینجا افرادی حاضرند کار کنند و از انرژی پول توان و مالیشان به رایگان بگذرند و به دیگران خدمت کنند با اینکه می دانند عوض آن مال را کسی به آنها نقدا پرداخت نمی کند . این ارزش واقعی کنگره است . پس اولین قدم این است که بپذیریم هیچکس نیست و خودمان هستیم و خومان هستیم و خودمان . تا زمانی که این مسئولیت و این بار را از روی دوشمان نگذاریم و حاضر نشویم بپذیریم به نظر من مسیر اصلی باز نمی شود . نکته بعدی که جناب آقای مهندس می فرمایند : مسیر درمان ما تدریجی است . همانطور که ده سال یا بیست سال زمان برده که ما درگیر اعتیاد شدیم به دلایل مختلف درمان هم تدریجی است . باید حوصله کرد . باید پذیرفت . باید آنچه که راهنما می گوید با دقت گوش داد و پذیرفت . آخرین مطلب را هم بگویم که از وقت عبور نکنیم . توی این مسیری که ما داریم می رویم نیروهای بازدارنده ای که در قالب های بسیار زیبایی خودشان را به ما نشان می دهد . آقای مهندس توی سی دی ها می فرمایند هیچ منکر و هیچ خلافی رخ نمی دهد مگر اینکه جامه زهد و پارسایی برتن داشته باشد . دوستان عزیز نیروهای بازدارنده در سفر اول و در سفر دوم در کمین افرادی هستند که از مسئولیت خودشان عبور می کنند . راه اتصال دائمی به آن منبع نور اطاعت بی چون و چرا قوانین قادر مطلق است ،در واقع قوانینی است که در کنگره جاری است .و بهره گرفتن از فرشته های نورانی که همان راهمنایانی هستند که در کنگره هستند اتصال با آنها باعث می شود که ما از منبع دور نشویم . به هر حال برای همه سفر اولی ها آرزو می کنم که روز رهایی وآن حس خوب را تجربه کنند . برای کسانی که دوستدار خدمت هستند جایگاه های خدمت را آرزو می کنم . امیدوارم هرکس به قدر ظرف وجودی خودش از کنگره برداشت نماید ،امیدوارم خدا به همه ما توفیق بدهد در مسیر کنگره خدمت کنیم وقدم کوچکی در راه بهبود شرایط کنگره و خدمت به همنوعان خودمون برداریم .

تنظیم و تایپ : مسافرمحسن لژیون شانزدهم

عکس: مرزبان خبری

نگارنده : مسافر اسماعیل لژیون بیست و یکم