دستور جلسه این هفته وادی سوم است "باید دانست هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی کند." در پیام وادی میگوید: "ما با شروع زندگی در این وادی آغازی تازه داریم، آغازی که ما را به سلامتی، صلح و آرامش میرساند" مگر این وادی مرا دعوت به چه چیزی میکند که نتیجه کاربردی کردن آن ورود به دنیای صلح و آرامش است؟ یکی از بزرگترین موانع ارتباطی ما با دیگران انتظار و توقع است؛ اینکه من توقع دارم برای دیگران مهم باشم و دیگران مرا دوست داشته باشند و من و احساسات مرا درک کنند.
وادی سوم خط بطلانی بر روی همه این موانع ارتباطی میکشد و به من یادآور میشود که قرار نیست کسی بیشتر از خودم به من فکر کند. هر کس در این دنیای پر هیاهو زندگی خودش را دارد و همه در فکر رسیدن به اهداف و آرامش خودشان هستند و این من هستم که به جای تفکر و تمرکز بر روی خواستههای خودم به دنبال برآورده کردن خواستههای دیگران هستم. اگر من خودم را دوست نداشته باشم قطعاً هیچکس مرا دوست ندارد و اگر خودم را دوست نداشته باشم نمیتوانم محبت واقعی را در حق اطرافیانم داشته باشم و دوستی من دوستی خاله خرسه است.
در سیدی چالشیک آقای مهندس میفرمایند: کائنات برای دردها و رنجها ارزشی قائل نیست و هیچکس یک انسانی را که مدام از ناکامیها و رنجهایش میگوید دوست ندارد. من باید خود را دوست داشته باشم، به فکر خودم باشم و کسی که به فکر خودش باشد غیبت نمیکند، تهمت نمیزند، فکر خود را درگیر دیگران نمیکند و از زندگی خود لذت میبرد.
پیام این وادی این است که اگر امروز من دچار ضد ارزشها هستم، از حال خوب برخوردار نیستم و در رنج و عذاب قرار دارم، تنها کسی که میتواند مرا نجات دهد خودم و تفکرات من است و باید با حرکت کردن به آرامی تمام موانع را از سر راه خود بردارم و ارزشها را درون خود پرورش دهم تا به صلح و آرامش برسم.
نویسنده: راهنما همسفر افسانه (لژیون ششم)
ویرایش و ارسال: همسفر سوفیا رهجوی راهنما همسفر ثریا (لژیون چهاردهم)
همسفران نمایندگی ایمان
- تعداد بازدید از این مطلب :
191