هر ساختار نیاز به قوانینی دارد که آن‌را مستحکم کند

اولین جلسه از دوره پنجاه و دوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره ۶۰ نمایندگی شفا مشهد، با استادی راهنمای محترم مسافر حمید، نگهبانی مسافر مجید و دبیری مسافر مصطفی با دستور جلسه "هفته دیدبان " روز سه‌شنبه 23 اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:                      

سلام دوستان حمید هستم مسافر، خداوند را شاکر و سپاسگزارم که امروز فرصت خدمت در نمایندگی را به من داد تا در این جایگاه قرار گرفته و آموزش ببینم از نگهبان جلسه، ایجنت محترم، لژیون مرزبانی و راهنمای لژیون چهاردهم تشکر می‌کنم که امروز فرصت خدمت در این نمایندگی را به من دادند.
حضور در نمایندگی‌هایی که قبلاً خودت در آن بودی و لژیون داشتی حس خاصی دارد ما جزو اولین لژیون‌هایی بودیم که به نمایندگی شفا آمدیم؛ بعد از حدود ۶ سال که در فرهنگ‌سرای الهیه بودیم و مکانی خاصِّ خودمان نداشتیم و معمولا با مسئولین فرهنگسرا و موضوعاتی درگیر بودیم و این نمایندگی، اولین نمایندگی‌ای بود که به همت تک‌تک اعضاء، رهن و اجاره شد و به‌عنوان اولین نمایندگی که خاصِّ خودمان در خراسان بزرگ داشتیم و تا به امروز که به لطف خدا، همت و تلاش تک‌تک اعضای نمایندگی‌های خراسان، بیستمین نمایندگی استان خراسان هم در حال ساخت است و به‌زودی افتتاح خواهد شد و این نشان‌دهنده اتحاد، همدلی و همبستگی تک‌تک ما خراسانی‌ها است. از صمیم قلب آرزو می‌کنم که شاهد رشد، ارتقاء و پیشرفت کنگره۶۰ در خراسان بزرگ باشیم و شاهد تأسیس نمایندگی‌های بیشتر برای کمک به انسان‌هایی که همدرد خودمان هستند و گرفتارند باشیم.
دستور جلسه "هفته دیده‌بان" است و یک‌شنبه جشن باشکوهِ دیده‌بان در نمایندگی شفا برگزار شد، در سایت خبر را بازدید کردم و از آن حسی که از طریق عکس‌ها و مطالب انتقال داده شد لذت بردم.
در نمایندگی‌هایی که جشن برگزار شده بار مسئولیت، روی دوش استاد سبک‌تر است و دیده‌بان محترم تشریف آورده‌اند و توضیحات جامع و کاملی را بیان فرموده‌اند، جشن هم برگزار شده است.
با آموزشی که منِ رهجو در کنگره گرفته‌ام سعی کردم صددرصد توان خودم را برای شکرگزاری و قدردانی به‌پاس زحماتی که دیده‌بانان محترم برای تک‌تک ماها می‌کشند بگذارم.
بنا به‌رسم کنگره دستور جلسات در سه روز از هفته (یک‌شنبه، سه‌شنبه و پنج‌شنبه) ثابت است و باید دررابطه‌با این موضوع صحبت شده و به اشتراک گذاشته بشود و همه ما آموزش بگیریم و تا سال آینده توفیق حضور در این جشن را داشته باشیم. پیشنهاد می‌کنم دوستانی که مشارکت می‌کنند از حس، حال و برداشت خودشان از جشنِ دیده‌بان در روز یک‌شنبه هم بگویند و خودم هم سعی می‌کنم به‌اندازه زمانی که دارم در مورد برداشت خودم مشارکت داشته باشم.
جناب آقای مهندس و استاد امین در جهان‌بینی بیان فرمودند: کنگره۶۰ پلی است میان دوزخ و فردوس با ۱۴ ستون مستحکم از قوانین (وادی‌ها) جاری در هستی که برای بناشدنش تلاش‌های سهمگینی کشیده شده است، تلاش هزاران ساله در میان حلقه‌های آفرینش.
وادی‌ها در کتاب عشق آمده، ۱۴ تا وادی، ۱۴ تا راه و ۱۴ تا قانونِ درست زندگی‌کردن هستند و کنگره۶۰ روی این ۱۴ وادی استوار و بنا شده است برای اینکه منِ مسافر سفری داشته باشم از تاریکی به روشنایی، از قهر به مهر، از ترس به شجاعت و از نفرت به‌طرف عشق. این در صور پنهان کنگره۶۰ و مسیری و راهی که برای کنگره۶۰ انتخاب شده است و در جهان‌بینی هم ما یاد می‌گیریم در علم جهان‌بینی ما دنبال فراگرفتن و یادگرفتن قوانین زندگی هستیم و با ‌یادنداشتن و بلد نبودن این قوانین، کلی گرفتاری و مشکلات برای خودمان به وجود آوردیم که اول جلسه هم هر بار خوانده می‌شود بزرگ‌ترین دشمن انسان جهل و ناآگاهی‌ای است که درون خودش است.
در مسیر کنگره ۶۰ در آموزش گرفتن علم جهان‌بینی در سی‌دی نوشتن ها بدنبال فرا گرفتن این قوانین و چارچوب‌ها هستیم که بتوانیم گره‌های زندگی خودمان را باز کنیم که اگر درست یاد بگیریم که جذب و درکش کنیم و در نهایت کاربردی کنیم می‌توانیم در این مسیر موفق باشیم. همین موضوع دقیقاً در صور آشکار کنگره ۶۰ واضح و مشخص است و برای اینکه یک مسافر آمده و در این بستر قرار بگیرد نیاز به یک ساختار و بستر دارد. هر ساختاری نیاز به قوانینی دارد که این بنا و ساختار را مستحکم در کنار هم نگه دارد تا خللی بر آن وارد نشود. روز به روز کنگره 60 گسترده‌تر می‌شود، روز به روز فضا اضافه می‌کند و به اعضا اضافه می‌شود و نمایندگی‌ها اضافه می‌شوند تا شیرازه‌های این ساختار از هم نپاشد و دچار مشکل نشود و به رشد و ارتقاء خودش ادامه بدهد. از لحظه ورودم به کنگره در سال ۹۲، نمایندگی الهیه تنها هفت لژیون داشت. الان فقط در یک نمایندگی شفا ۱۵ یا ۱۶ لژیون وجود دارد.
این پیشکسوتان و بزرگان ما هستند که باعث استارت کنگره در خراسان شد. در کل کشور هم همین گونه است، شماره عضویت من ۱۳۷۶۵ یعنی ۱۳ هزارمین نفر بودم که عضو کنگره شدم و کارت برای من صادر شد. الان کارت‌های رهجوهای خودم که می‌آید فکر می‌کنم به ۲۰۰ هزار تا رسیده است.
پس این ساختار هم اگر این قوانین خط و مشق و مسیر درستی نداشته، مستحکم نمی‌شد. خیلی از انجیوهای دیگر را دیده‌ایم و شنیده‌ایم که بخاطر همین قوانین یا ساختار مستحکمی که نداشته از هم پاشیده است.
شاید نیتشان هم واقعاً خیر بوده و خیلی بیشتر از ما هم کار کرده باشند، مسائل و مشکلات بیشتری هم داشتند ولی نتوانستند حفظ بقا و در نهایت رشد و توسعه را ادامه بدهند. کنگره ۶۰ از ابتدا فرد محور نبوده یعنی نگاه آقای مهندس دژاکام از روز اول فرد محور نبوده یعنی نگاه نگاهی بوده که برای ساختار باید برنامه‌ریزی بکنیم و ساختار باید به گونه‌ای باشد که اگر روزی من هم نبودم از هم نپاشد. اینها همه برمی‌گردد به همان وادی اول اولین ستون مستحکمی که در کنگره وادی اول با وادی دوم است. برای اینکه این ساختار حفظ و تثبیت شود و روز به روز بزرگ و رشد کند، افرادی انتخاب شده‌اند و جایگاهی با ‌عنوان دیده‌بان تعریف‌شده است.
از اسمش مشخص است، مسئول دیدن، مسئول اینکه نظارت کنند و مشکلات را ببینند و در جایی که لازم است قوانین خاصی را وضع کنند تا به این ساختار خللی وارد نشود. حدود ۲۷ سال پیش کنگره تاسیس شده است اگر اشتباه نکنم حدود ۴ سال پیش آقای مهندس فرمودند: ما به تعداد14 نفر دیده‌بان که در نظر گرفته بودیم رسیدیم و اکنون مشغول خدمت هستند. یعنی بعد از 20 سال، این نشان‌دهنده اهمیت موضوع و کار دیده‌بان است. می‌توانستند همان اول 14 نفر را به عنوان دیده‌بان انتخاب کنند که به این‌صورت نبوده است و آقای مهندس فرمودند: اولین دیده‌بان را خودم انتخاب کردم چون یک نفر بودم و انتخاب سومین دیده‌بان با مشورت و همفکری ما دو نفر انجام شد، چهارمین دیده‌بان با سه نفر دیگر مشورت، رای گیری، نظارت و انتخاب کردند و الی‌آخر. بعد از بیست سال که کنگره شکل‌گرفته بود چهارده تا دیده‌بان انتخاب شدند که دوره آن‌ها چهار ساله است. آقای مهندس فرمودند: بعضی از دوستان دیده‌بان‌های اصلی هستند که وظایف اصلی بر عهده آن‌ها است، ساختار و شالوده اصلی کنگره هستند و عوض نشدند ولی خیلی‌ها بعد از دوره چهارساله عوض‌شده‌اند. خوبی کنگره این است که هیچ جایگاهی دائمی نیست، هیچ‌چیزی برمبنای فرد نیست. همهِ نگاه و مسائل بر مبنای جمع بودن است و برمبنای این اصل که تکامل در جمع صورت می‌گیرد است. به همه این‌ها فکر و نگاه شده است.
چهارده دیده‌بان انتخاب‌شده و هر دیده‌بان یک‌رشته و وظیفه تخصصی دارد مثل دیده‌بان راهنمایان، دیده‌بان راهنمایان تازه واردین، دیده‌بان روابط عمومی و جناب آقای ویلیام وایت دیده‌بان بین‌الملل کنگره۶۰ هستند و همچنین دیده‌بان خانم‌های همسفر، دیده‌بان خانم‌های مسافر، دیده‌بان اوتی و الی‌آخر. در کنار این وظایف اصلی که اگر به ساختمان سیمرغ رفتید همه دفتر‌ها، دپارتمان‌ها  مشخص‌ هستند و راهنمایان ، راهنمایان تازه واردین، ‌‌دفتر انضباطی، دفتر تحقیقات، دفتر لژیون‌های ویلیام وایت در آنجا مستقر است و می‌توانید دیده‌بانان را در آنجا ببینید.
هر دیدبان بنا به مسئولیت و وظیفه ای که دارد، 4الی 10 نمایندگی هم تحت نظر ایشان است که باید به آنها سرکشی و نظارت داشته باشد تا مسائل و مشکلات را دیده، برطرف کند و یا داخل شورای مرکزی مطرح کند. حالا برای آن مشکل اگر نیازی است قانونی وضع شود یا ترتیبی اتخاذ بشود تا آن مشکل حل شود. در این یک هفته جشن دیدبان این فرصت به منِ مسافر داده شده که هم دیدبانی که به نمایندگی ما آمده را ببینیم وبشناسم و از صحبت‌های ایشان آموزش بگیرم و در نهایت بنا به این همه زحمت، این همه مسئولیت و این همه فشاری که تحمل می‌کنند تا در کمال امنیت، در کمال آرامش، راس ساعت جلسه شروع و راس ساعت جلسه بسته بشود تا ما اینجا راحت سفر کنیم و به  حال خوش، رهایی و درمان برسیم.
حالا در این هفته این فرصت به من داده شده که در حد توان خودم با آن آموزشی که دیدم با آن جهان‌بینی که کار کردم به آن درکی که رسیدم آن تشکر و قدردان بودن و قدردانی خودم را در عمل نشان بدهم.
در کنگره۶۰ نحوه قدردانی و شکرگزاری کاملاً مشخص است و از طریق پاکت صورت می‌گیرد. نه مراسمات خاصی داریم، نه فرش قرمزی داریم و نه تجملات، چون بنا بر سادگی است بنا به این است که از مجری آن چیزی را بخواهی که بتواند اجرا کند، نه رقمی مشخص شده و نه کسی گفته باید فلان‌قدر بگذاری نه کسی گفته حتما باید بگذاری نه کسی مجبورت کرده است.
ولی آن چیزی که خودم از آموزش جهان‌بینی به آن رسیدم و آن چیزی که برداشت کردم.

جهانبینی؛ برداشت، ادراک و احساس ما نسبت به درون خودمان و نسبت به جهان پیرامون خودمان است، هراندازه این برداشت و ادراک بیشتر شود ظرفمان هم بزرگ‌تر و قدردان بودن و تشکر کردن من هم بیشتر است. مهم حس پشت آن است و اگر آن حس براساس آموزش و درک باشد خیلی قشنگ است. اگر به‌اجبار باشد نه به دل خودت می‌نشیند و نه به دل آن کسی که از او قدردانی کنید.
امیدوارم که همه ما به این درک، آگاهی و به این جهان‌بینی برسیم و در این چهار جشن که در کنگره ۶۰ مشخص‌شده (جشن‌های همسفر، دیدبان، ایجنت و مرزبان و راهنما) آن‌گونه که باید باشیم، باشیم. صد خودمان را بگذاریم و آن چیزی که در توان خودمان هست بگذاریم و این باز می‌گردد به دستور جلسه هفته گذشته که من از آن جهان‌بینی که از سی‌دی‌های بخشش، گذشت و شکرگزاری چه چیزی را متوجه شده‌ام و نهایت توان خودم را بگذارم. خیلی متشکرم از اینکه به صحبت‌های من گوش کردید.

مرزبان خبری: مسافر علی‌اصغر
عکاس: مسافر علیرضا ل۷، مسافر احمد ل۱۴
تایپ: مسافران مهراد ل۱۱، رضا ل۱، مالک ل۱۹
ارسال: مسافر مهدی