دلنوشته‌ای برای دیده‌بان

 "به نام قدرت مطلق الله"

سلام دوستان مجتبی هستم یک مسافر؛
قبل از ورود به کنگره۶۰ همیشه این سؤال را از خودم می‌پرسیدم؛ که بابتِ چه کاری به لعنت خدا دچار شده‌ام؟!
همیشه عدالت خداوند را زیر سؤال می‌بردم و خودم را یک قربانی می‌دانستم. چرا باید ناخواسته در این دنیایی که سراسر رنج و سختی است قرار بگیرم.‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌مسائل و مشکلات زندگی، در کنار دیدگاه غلط و نبود آموزش صحیح و حقیقی باعث می‌شد روز به روز بیشتر در باتلاق پوچی و ناامیدی فرو بروم و شاهد نابودی خودم باشم، امّا با ورودم به کنگره60 و پایان سفر اوّل کم‌کم متوجه شدم که دیدگاه درستی نسبت به زندگی و هستی نداشتم. انگار کنگره60 قبل از اینکه من چیزی بپرسم، پاسخ تمام سؤالاتم را آماده کرده بود، وجود آموزش جهان‌بینی در کنار الگوهایی که قبل از من این مسیر را طی کرده بودند باعث می‌شد من هم به تلاش خودم برای بهتر شدن و پیشرفت ادامه بدهم.

الگوهایی مثل دیده‌بانان که از دل تاریکی بیرون آمده بودند و پس از تحمل سال‌ها رنج و سختی، حالا خودشان چراغ راه بودند. ستون‌هایی نه از آجر و سنگ و آهن، بلکه از عشق و محبّت و معرفت و عمل سالم که بدون هیچ مزد و منتی وجود خود را صرف خدمت به سایر انسان‌های در بند اهریمن کرده‌اند. حالا شاید بهتر می‌فهمم که مشکلات لعنت خداوند نیستند، بلکه تماماً رحمت پروردگارند برای پیشرفت و تعالیِ انسان‌ها. با تمام وجودم قدردان زحمات این عزیزان هستم و از صمیم قلبم هفته دیده‌بان را تبریک عرض می‌کنم امیدوارم من هم بتوانم ذره‌ای هر چند کوچک از این یَدِ واحده باشم.

^{دلنوشته: راهنمای محترم مسافر مجتبی لژیون یازدهم
ارسال خبر: مسافر احمد لژیون یکم
نگهبان سایت: مسافر عادل لژیون یکم
مرزبان خبری: مسافر جلال
تهیه و تنظیم: گروه سایت امین قم}