به نام قدرت مطلق الله
مشارکت مکتوب درباره سیدی "لنگر کشتی را بکشید"
در سیدی «لنگر کشتی را بکشید»، جناب مهندس حسین دژاکام با نگاهی عمیق، انسان را به کشتیای تشبیه میکند که در دریا قرار دارد و روح انسان مانند پرندهایست که روی این کشتی سوار است. این تمثیل ساده، اما بسیار تأثیرگذار است، چراکه به ما میآموزد در زندگی، حرکت و پویایی لازمه رشد، آرامش و رسیدن به مقصد است. اگر کشتی حرکت نکند، دید پرنده محدود میشود، یعنی وقتی در زندگی درجا میزنیم یا از ترس و ناامیدی کاری نمیکنیم، افق دید ما کوتاه، تنگ و تار میشود.
در ادامه آقای مهندس بر موضوع بحران و مدیریت آن تأکید میکند. اینکه در لحظات سخت و بحرانی، فقط درجا زدن و توقف راهحل نیست. ایشان معتقدند باید لنگر کشتی را کشید، یعنی دل را به دریا زد، با توکل و تدبیر، راه افتاد و از خداوند کمک خواست. این نگاه، انسان را از جمود، سکون و ناامیدی خارج میکند. بهویژه برای افرادی که با اعتیاد دستوپنجه نرم میکنند یا در مسیر درمان قرار دارند، این پیام فوقالعاده کاربردیست.
نکته بسیار زیبایی که آقای مهندس مطرح میکنند، این است که اگر کشتی در حال حرکت باشد، حتی اگر طوفان باشد، احتمال رسیدن وجود دارد، اما اگر کشتی در ساحل بماند، زنگ میزند، پوسیده میشود و هیچ تغییری رخ نمیدهد. این به ما یادآوری میکند که گاهی فقط باید حرکت کنیم، حتی اگر مسیر مبهم باشد، چرا که در حرکت است که راه نمایان میشود، درست همانگونه که در وادی هشتم آمده است: با حرکت راه نمایان میشود.
ایشان همچنین میگویند؛ در زندگی ما هیچگاه شرایط ایدهآل به طور کامل فراهم نمیشود. همیشه کمبود، درد، بحران یا تردید هست. ولی هنر انسان مؤمن این است که با تمام این مشکلات، دل به حرکت بزند، ایمان داشته باشد، و از درون بجوشد. در واقع راهحل، در بیرون کشیدن تواناییهای درونی ماست، نه صرفاً تغییر شرایط بیرونی.
در پایان، من از این سیدی آموختم که هر زمانی که در زندگی دچار ترس، ایستایی، ناامیدی یا رکود میشوم، باید یادم باشد که لنگر کشتی را بکشم، یعنی باید از وابستگیهای ذهنی و ترسهایی که مرا در ساحل نگاه داشته رها شوم، و با ایمان، عمل سالم و تفکر مثبت، قدم در مسیر بگذارم. حتی اگر مسیر دشوار باشد، حرکت کردن همیشه بهتر از ایستادن است.
نگارش: مسافر مجید لژیون چهارم
تهیه و ارسال: گروه سایت مسافران
- تعداد بازدید از این مطلب :
55