رسیدن به خودشناسی به میزان خواست و تلاش انسان وابسته است

جهان‌بینی؛ چه جمله پرمعنایی، رسیدن به خود!
بسیار سپاسگزار خداوند هستم که گرچه آزمونی پیش‌ روی من قرار داده، اما همراه با آن، صبر و کلید رهایی نیز عطا فرموده است؛ این کلید نه‌تنها سلامتی مسافرم را، بلکه ورود به کنگره و تجربه‌ سطحی جدید از جهان‌بینی را برایم به ارمغان آورده است.

همان‌طور که در جزوه جهان‌بینی به آن اشاره شد، رسیدن به خودشناسی به میزان خواست و تلاش ما وابسته است. من این موضوع را درک کردم که جهان‌بینی بی‌عیب و نقص، نیازمند نفس سالم و پاکیزه برای فراگیری درست است؛ باید از خواسته‌های نامعقول خود بگذرم ‌و با هوای نفس مقابله کنم و این تمام ماجرا است. سادگی یا دشواری این مسیر، تنها به دیدگاه و تلاش من بستگی دارد؛ باید با دانش و دانایی به راه خود ادامه دهم تا بتوانم با حس‌های ناب و پالایش‌شده، تجربه‌هایی شیرین به‌دست آورم. درابتدای مسیر، ماهیت خواسته‌هایم را مشخص کنم و با داشتن دانایی، بتوانم کار درست را از نادرست تفکیک کنم تا با درکی بهتر به خواسته‌های معقولم برسم و به آرامشی شیرین دست‌یابم. باید مراقب نیروهای بازدارنده باشم، نیرویی که بسیار با آن درگیر هستم؛ دقیقاً در لحظاتی که همه‌چیز در آرامش پیش‌ می‌رود، ناگهان یک مانع قوی و بزرگ، سد راهم می‌‌شود و حاصل زحمات من را در معرض نابودی قرار می‌دهد.

در مواقعی‌ که حس‌وحال خوبی دارم، انرژی کافی‌ برای شکست آن نیرو را نیز دارم؛ تنها کاری که لازم است انجام دهم، این است‌ که قدم اول را با انرژی کافی بردارم و آن انرژی را در طولانی‌مدت حفظ کنم تا به اوج یک حال خوب و باکیفیت برسم. می‌دانم که اگر تسلیم شوم و جلوی نیروهای بازدارنده کم بیاورم، باید بهای سنگینی را بپردازم. زمان، هزینه‌ای گران است که با هیچ‌چیز قابل‌ جبران نیست؛ باید با فکرکردن درباره این موضوع که با تسلیم‌شدن، انرژی بسیار زیادی از من سلب می‌شود و بازیابی آن به‌راحتی نخواهد بود، جلوی نیروهای بازدارنده را بگیرم و آن‌ها را مهار کنم.

امیدوارم که بتوانم با خدمت‌کردن و گرفتن آموزش‌ها، به‌زودی به دانایی مؤثر برسم و در مرحله عمل، ترس و ناامیدی خود را مهار کنم، خواسته‌ها و نیازهای معقولم را به‌سرانجام برسانم، به آن‌ها جامه عمل بپوشانم و درنهایت نیروهای مکمل را جایگزین نیروهای بازدارنده کنم. به امید روزی‌که حس‌های آلوده و انرژی‌های منفی از تمام مردم جهان دور باشد تا شاهد دنیایی زیباتر، مردمانی بانشاط و امیدوار در سرزمین‌هایمان باشیم.
بگذاریم امیدهایمان، ما را رشد دهند، نه زخم‌هایمان!

نویسنده: همسفر زهرا (ح) رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون سوم)
ویرایش: همسفر رقیه رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون سوم)
ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر زینب دبیر سایت
همسفران نمایندگی وکیلی یزد