به طور کلی کار دیده بانی نگاه به آینده است

به نام قدرت مطلق الله

پنجمین جلسه از شصت و ششمین دوره سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره۶۰ ویژه مسافران آقا در نمایندگی پرستار با استادی: دیده بان محترم آقای علی اشکذری ، نگهبانی: ایجنت مسافر حامد دبیری: مسافر رضا با دستور جلسه: « جشن هفته دیده بان » در روز چهارشنبه مورخ هفدهم اردیبهشت ماه 1404 رأس ساعت 17 برگزار گردید.

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان علی هستم یک مسافر.

خیلی خوشحال هستم که امروز این سعادت هست در خدمت شما دوستان باشم انشالله که بتوانیم با کمک همديگر جلسه خوبی را برگزار کنیم.
دستور جلسه، هفته دیده بان یا گرامی داشت یکی از جایگاه های کنگره ۶۰ است.
 اصولا در کنگره برای جايگاه ها خیلی ارزش قائل هستیم.
به خاطر همین در کنگره طوری برنامه ریزی شده که برای همه ی جايگاه ها، گرامی داشت داشته باشیم تا بتوانیم حس قدر شناسی خودمان را به آن جایگاه انجام بدهیم.
به طور کلی حس قدر شناسی  وقتی تقویت می‌شود که یک سری مسائل تغیر می‌کند  و یک طور دیگر می‌شود.
من  اگر نسبت به راهنمایم قدرشناس نباشم ، نمیتوانم چیزی از او یاد بگیرم، چون  مسئله پیوند است، پيوند روح است.
اول باید این دوتا روح با همديگر هم حس بشوند بعد بتوانند با هم پيوند بخورند در غیر این صورت به هم  پیوند نمیخورند.
ما نمی‌توانیم پرتقال را به سیب پيوند بزنیم ،چون هم حس نیستند اینها  از همديگر آموزش نمیگیرند،از همديگر یاد نمی‌توانند بگیرند،چون حسشان با هم متفاوت است، ولی انواع توت ها به هم پیوند می‌خورند، انواع پرتقال ها به هم پیوند می‌خورند و چیزهایی که با همديگر هم حس هستند می‌توانند پیوند بخورند، این قانون کلی است.
در انسان ها نیز همین قانون بر قرار است  تا بتوانند به هم پیوند بخورند.
به خاطر همین ما داخل کنگره برای جایگاه ها ارزش قائل می‌شویم.
مثلا جایگاه مرزبانی می آید تمام بستر کنگره را آماده می‌کند، من فقط می آیم، مینشینم، یک چای هم می‌خورم و میروم ولی وقتی دقت بکنم میبینم گروه مرزبانی از ساعت ها قبل می آیند و تا چندین ساعت بعد در کنگره می مانند.
به هر حال هر کسی در هر جایگاهی که هست  دارد به ما خدمت می‌کند و برای ما ارزش قائل می‌شود.
اگر من برای او ارزش قائل نیستم یعنی من این ارزش را نتوانستم بپذیرم.
اگر کسی یک ماشین قشنگی  را ببیند و با کلید یک خطی را به آن بزند هیچ وقت صاحب چنین ماشینی نمیتواند بشود چون حسش طوری است که ارزش این ماشین را نمیداند ولی اگر ببیند و لذت ببرد می‌تواند آن هم یک روز صاحب آن ماشین شود.

در کنگره هم اینچنین است، ما به جایگاه ها که احترام می‌گذاریم به همان اندازه هم پیشرفت میکنیم.
من در مورد جایگاه صحبت میکنم نه در مورد خودم.
ما اینجا همه به هم احترام می‌گذاریم چون بحث سر جایگاه است که جایگاه خیلی مهم است و ما سعی می‌کنیم که جایگاه ها را حفظ کنیم، به جایگاه ها بها بدهیم این جایگاه ها هستند که به من خدمت می‌کنند، که من رشد بکنم تا بتوانم تغیر کنم و فرصت‌ برایم درست می‌کنند. همه این کارها در قسمت جایگاه هاست.
کلا جشن هایی که داخل کنگره می‌گذارند برای این است که جایگاه ها دیده بشوند که متوجه بشویم کسانی هستند به ما کمک می‌کنند و بر اساس کمک  آنها هست که کنگره  رشد می‌کند و همه‌ ما مدیون یکسری جايگاه ها در کنگره هستيم.
همانطور که جناب آقای مهندس می فرمایند اگر یک درجه افسری را روی درخت ببینیم باید به آن احترام  بگذاریم.
بحث جايگاه ها درون کنگره حالا به این صورت‌ است.

مسائل مرتبط به پارک‌ها مربوط به بنده می‌شود، البته قبلاً در قسمت تازه واردین خدمت می‌کردم که هم اکنون از پایه و صفر برنامه پارک‌ها را منظم نمودم و خدمت می‌کنم،
نزدیک به ۸۰ - ۹۰ پارک وجود دارد که بسیار خوش می‌گذرد و صبح‌ های جمعه در فضای سبز و شاداب به بچه‌ها خدمت میکنم،
البته یک سری از مسایل وجود دارد که باید قانونمند گردد،
به طور کلی کار دیده بانی نگاه به آینده است و هر صحبتی که می‌کنیم درباره اکنون و آینده است،
در گذشته هر اتفاقی که افتاده بی‌اهمیت است و گذشته است و تمرکز و برنامه‌ریزی ما برای آینده می‌باشد.
قوانینی که در شورای دیده‌بانی مطرح می‌شود فقط برای نگاه به آینده است اگر مشاهده می‌کنید که مسائل کنگره به خوبی پیش می‌رود به خاطر نگاه به آینده است.

تاریخچه شعبه پرستار نیز بسیار شنیدنی می‌باشد که با دو نفر دیگر از پارک پرستار شروع کردیم، زمانی بود که آکادمی پلمپ گردیده بود و قرار گذاشتیم که سه‌شنبه‌ها در اینجا برنامه اجرا کنیم، قسمت همسفران را نیز همسرم به عهده گرفته بود و تعداد مراجعه کنندگان به قدری زیاد شده بود که از توان ما و گنجایش پارک خارج شده بود و تصمیم گرفتیم جای مشخصی را پیدا کنیم، در ابتدا در منطقه چهار صد دستگاه مستقر شدیم و سپس به این منطقه کنونی مهاجرت کردیم،
البته ساختمان به این گونه نبود مسقف نشده بود و دارای چند اتاق و حیاط بود که آهسته آهسته این قسمت مسقف شد و بعدها سقف آن ارتفاع گرفت و به این شکل فوق العاده زیبا درآمد،
فکر می‌کنم که این شعبه بعد از آکادمی اولین نمایندگی کنگره ۶۰ بود که راه‌اندازی شد،
سپس شعبه حسنانی را راه اندازی کردیم و همزمان ورزش تیر و کمان را پایه گذاری کردیم.
از اینکه به صحبت‌های من توجه نمودید سپاسگزارم.

عکاس:مسافر مرتضی لژیون نهم

تایپ و ویراست:مسافر علی لزیون ششم

بارگزاری:مسافر مرتضی لژیون نهم

وبلاگ نمایندگی پرستار