هدف ما چیست و برای چه به این دنیا آمده‌ایم

جلسه‌ پنجم از دوره سوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی محمدی‌پور قم به استادی راهنما همسفر اعظم، نگهبانی همسفر لیلا و دبیری همسفر نرگس با دستور جلسه «وادی دوم (هیچ مخلوقی جهت بیهودگی دم به حیات نمی‌نهد هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم) و تاثیر آن روی من»روز دوشنبه ۸اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خداوند را شاکرم که امروز در این جلسه حضور دارم و خوشحالم که در کنار شما عزیزان هستم. از خدمتگزاران و مرزبان شعبه تشکر می‌کنم. به‌ویژه از خانم عطیه  ایجنت شعبه که همیشه با صبوری و لبخند زیبایشان به ما انرژی می‌دهند. همچنین از مرزبانان، نگهبان و دبیر جلسه و خدمتگزارانی که نوشتارها را خواندند، سپاسگزارم.

دستور جلسه امروز با عنوان وادی دوم«هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد. هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.» است.

ما وادی اول را سپری کرده‌ایم و در مورد تفکر بود که شاید ما اشتباه فکر کردیم  و اشتباه عمل کردیم  تفکر ما باید درست شود.  در مورد خلقت صحبت شد که چگونه سازمانی است و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که باید خواسته داشته باشیم تا بتوانیم با تفکر صحیح، عمل درستی انجام دهیم.

در وادی دوم، سوالاتی مطرح شده است. چرا گاهی اوقات به پوچی می‌رسیم؟ چرا از خود می‌پرسیم که هدف ما چیست و برای چه به این جهان آمده‌ایم؟  به ویژه زمانی که مشکلات و فشارها زیاد می‌شود، به ذهن ما می‌آید. واقعاً بعضی اوقات می‌گوییم: خدایا من برای چه آمده‌ام؟ آیا فقط برای تحمل سختی‌ها و  مصیبت‌ها به این دنیا آمده‌ام؟

این سوالات برای همه ما پیش می‌آید، از جمله برای من. به نظر می‌رسد که هنوز فلسفه آفرینش را نشناخته‌ایم یا الطاف الهی و نعمت‌هایی که خداوند به ما داده، را به‌درستی درک نکرده‌ایم. ما خود را به عنوان خلیفه‌الله، اشرف مخلوقات، نشناخته‌ایم.

برخی افراد معتقدند که باید در آسایش و آرامش باشند و سختی و مشکلات معنایی ندارند. برخی دیگر نیز به زندگی پس از مرگ اعتقادی ندارند و این باعث می‌شود که زندگی برایشان بی‌معنا شود. اما ما اینجا یاد گرفته‌ایم که زمانی که انسان خلق شد، خداوند از روح خود در او دمید. این بدان معناست که ما هم روح داریم و هم نفس. موجودات دیگر فقط نفس دارند، اما روح مختص انسان است.

زمانی که به ما روح داده می‌شود، اختیار انتخاب داریم و می توانیم تصمیم بگیریم . خداوند به ما گفت: «قالوا و بلی» و ما قبول کردیم که پروردگار ما هستید. پس باید جایگاه خود را بشناسیم.

خداوند بارها گفته است که هستی و کائنات به خاطر وجود انسان آفریده شده است. در وادی دوازدهم می‌خوانیم که وقتی امواج عشق متراکم می‌شود، هستی و کائنات به وجود می‌آید. پس چطور ممکن است که بی‌هدف باشد؟ چطور می‌شود که پوچی به وجود آید؟

زمانی که به ما اختیار داده می‌شود، ما در انتخاب بین تاریکی و روشنایی قرار داریم. اگر به سمت صراط مستقیم برویم، ممکن است با مشکلاتی مواجه شویم، اما نهایتاً هدف ما دستیابی به آرامش و لذت واقعی و تعالی است.

با وجود عظمت و شکوه هستی، نمی‌توانیم بگوییم که بیهوده آفریده شده‌ایم. هر یک از ما در جایگاه خود انتخاب شده‌ایم. بارها گفته‌ام که ما انتخاب شدیم تا در کنار یکدیگر قرار بگیریم و برای فرزندانمان و مسافرانمان تکیه‌گاهی باشیم. اگر مسافری اشتباه کند، باید به آغوش ما برگردد و ما سنگ صبور او باشیم.

بهشت، جایی خاص نیست؛ بهشت همین جاست، زمانی که بتوانیم برای دیگران مفید باشیم. من بارها به رهجوهایم گفته‌ام: برای مسافران و فرزندان خود خدایی کنید و به آن‌ها عشق بورزید تا بتوانیم آن عشق را دریافت کنیم و در نهایت به آسایش و آرامش برسیم.

گارگردان دنیا خداست، مهم نیست نقش ما ثروتمند است یا تنگدست، سالم است یا بیمار مهم این است که محبوب‌‌‌ترین عالم نقشی به ما داده است که نباید، از سخت بودن نقش گله‌مند بود؛ چرا که سخت بودن نقش نشانی  اعتماد کارگردان به شایستگی بازیگر است غر نزنید، گله نکن خدا حکمت همه کارها را می‌داند  فقط به او بگو ای که مرا خوانده‌ای راه نشانم بده.

مرزبانان کشیک: همسفر بهار و مسافر محمدعلی
تایپ: همسفر سیران رهجوی راهنما همسفر عطیه(لژیون‌‌اول)
عکاس: همسفر الین رهجوی راهنما همسفر عطیه(لژیون‌‌اول)
ویرایش و ارسال: همسفر لیلا دبیر سایت
همسفران نمایندگی محمدی‌پور قم