جلسه هشتم از دوره دوم کارگاههای آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶٠ نمایندگی کیش با استادی همسفر انسیه، نگهبانی همسفر اعظم و دبیری همسفر بهاره با دستور جلسه «وادی دوم (هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمینهد؛ هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.) و تاثیر ان روی من» روز دوشنبه ۸ اردیبهشتماه ۱۴٠۴ ساعت ۱۶:٠٠ برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:
تشکر میکنم از همسفر اعظم که امروز من را برای این جایگاه انتخاب کردند. از صبح زود که بیدار شدم یک حس خیلی خوبی داشتم مطمئنا برای استادی امروز بود. دستور جلسه وادی دوم است که میگوید: هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خودمان به هیچ فکر کنیم. این جمله که در ابتدای سیدیها و ابتدای جلسه گفته میشود که خداوندا ما از جهل و ناآگاهی خود به تو پناه میبریم جمله بسیار ارزشمندی است؛ چون بسیاری از مشکلاتی که برای خودمان به وجود میآوریم همه از روی ناآگاهی و جهل ما است. من همیشه در زندگی خیلی خودم را مقصر اتفاقات و مشکلات پیش آمده میدانستم و دائما خودم را سرزنش میکردم و حس پوچی و بی ارزش بودن میکردم.
من با آموزشهایی که از کنگره و حضور در جلسات گرفتم توانستم این حس پوچی و مقصر بودن را از خودم دور کنم و دیگران را متوجه کنم هر فرد خودش مسئول انجام کارهای خودش است؛ حتی اگر من در اتفاقی هم سهیم باشم؛ اما تصمیم نهایی به عهده هر فرد است. در زندگی انسان بر اساس تفکرات و تصمیمهای اشتباه ممکن است وارد مسیر ضد ارزشها و تاریکیها شود و تخریبهای بسیاری را برای خودش به وجود بیاورد که این تخریبها باعث به وجود آمدن انواع بیماریهای جسمی و روانی میشود و در تفکرات و اندیشه انسان اثر میگذارد و در ذهن خود شروع به سوال پرسیدن میکند که من چرا اصلا به دنیا آمدهام؟ چرا من دچار این مشکل شدهام؟ چرا همه بدبختیها برای من هست؟ و از این قبیل سوالات که به راحتی وارد یاس و ناامیدی میشود.
در واقع انسان بعد از وارد شدن به حیات زمینی بر سر دو راهی روشنایی و تاریکی قرار میگیرد و بر اساس اختیاری که دارد خودش انتخاب میکند به کدام سمت برود. به سمت نور و روشنایی، آگاهی، علم، تاریکی، کجی و زشتی؛ اما موضوعی که خیلی مهم هست این است که اگر به دلیل پایین بودن آگاهی وارد مسیر ضد ارزشها و تاریکیها شد، هر زمان که متوجه اشتباه و خطای خود شد، بلافاصله برگردد و نگوید از من گذشته، من دیگر فرصتی ندارم؛ چون باید انسان جرقه نور را بگیرد تا بتواند به منبع برسد. انسان زمانی که به تاریکی میرود تازه ارزش نور و روشنایی را درک میکند.
مسئله بعدی این است که بتوانیم آموزشهای نابی را که از کنگره دریافت میکنیم کاربردی کنیم، چون اگر سی دی هم بنویسیم و در جلسات هم حضور داشته باشیم تا کاربردی نکنیم به آن جهانبینی صحیح نمیرسیم؛ باید زمانی که وارد کنگره میشویم من یک اصطلاحی برای خودم دارم و همیشه میگویم که قلبمان را باز کنیم تا روشنایی را دریافت کنیم. انشاءالله که همه ما بتوانیم در مسیر درست و ارزشها حرکت کنیم و با الهام از وادی اول، تفکرات خود را صحیح کنیم و به این درک برسیم که هر مشکلی که امروز در آن هستیم به علت تصمیمات اشتباه خودمان است و این که در مشکلات تنها نیستیم و خداوند را در سختترین لحظات در کنار خودمان داریم و او هیچ وقت ما را تنها نمیگذارد. همین یاد خدا هم به دلهای همه ما آرامش میدهد و به ما کمک میکند تا به یک آرامش نسبی برسیم.

ویراستاری و ارسال: راهنما همسفر ساناز نگهبان سایت
همسفران نمایندگی کیش
- تعداد بازدید از این مطلب :
113