انسان در زندگی خود همیشه هدفی را دنبال میکند. در وادی اول آموختیم که همیشه باید با تفکر درست، ساختار مناسب را در ذهن خود به وجود آورد و سپس با حرکت کردن میتوان به هدف و خواسته خود رسید، اما در ادامه مسیر نیروهای منفی و شیطان با به وجود آوردن حسهای منفی و مخرب تمام تلاش خود را میکنند تا انسان دست از کار و کوشش خود بکشد و به هدف خود نرسد و در نهایت ناامید شود.
طبق وادی دوم باید بدانیم که هیچ مخلوقی بیهوده قدم به این حیات نگذاشته و ما قطعاً در این جهان هستی رسالتی داریم که باید به آن پی ببریم. این وادی نور امید را بر دل ناامیدان میتاباند. اکثر اوقات مشکلات، انسانها را از زندگی ناامید میکند و مدام شکوه و شکایت میکنند که چرا من به دنیا آمدهام. مشکلات رحمت خداوند هستند نه لعنت، چون اصولاً مشکلات و تاریکیها برای این است که بتوان راه حل آنها را پیدا کرد و در دل تاریکیها اگر جرقه نوری دیدیم به سوی آن حرکت کنیم تا به منبع روشنایی برسیم و از گذرگاه سخت به سلامتی عبور کرده تا تبدیل به انسان کارآزموده شویم.
خدا را شکر میکنم که وادی دوم، من را با خودم آشنا کرد و آموختم اگر در این جهان هستی چیزی نیستم و جایگاهی ندارم، لااقل یک فرمانروا برای شهر وجودی خودم هستم، پس باید فرمانروای لایقی باشم و و همیشه با امیدواری به خود میگویم که پایان شب سیاه سپید است.
نویسنده: راهنما همسفر سمانه (لژیون ششم)
رابط خبری: همسفر فیروزه رهجوی راهنما همسفر سمانه (لژیون ششم)
ویراستاری و ارسال: همسفر آتوسا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ابوریحان تهران
- تعداد بازدید از این مطلب :
86