وادی امید و امیدواری

همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون هفتم)
وادی دوم می‌گوید: هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. اگر ما فکر کنیم که اصلا برای چه به دنیا آمده‌ایم، متوجه می‌شویم که ما اصلا رقمی نیستیم و این نشان‌دهنده‌ فرو رفتن در ناامیدی و از دست رفتن اعتماد به نفس و عدم تلاش برای سلامتی و رهایی است. با عملی کردن وادی اول، به وادی دوم می‌رسیم؛ یعنی از تفکر با کمک آموزش می‌توانیم مسیر درست خودمان را طی کنیم و توانایی‌های خودمان را پیدا کنیم، قدم به سوی موفقیت بزاریم و نتیجه آن افزایش اعتماد به نفس و امید به زندگی می‌شود. من زمانی‌که وارد شعبه شادآباد شدم، این وادی برای من کاملا صادق بود و من هیچ امیدی نداشتم و احساس بیهودگی می‌کردم اما با خواندن این وادی احساس امیدواری کردم و متوجه شدم که اگه وادی اول را خوب تو زندگیم پیاده کنم، به درستی تفکر کنم و اندیشه اشتباهی نداشته باشم هیچ زمانی احساس ناامیدی نخواهم کرد. ما با درست زندگی کردن، در صراط مستقیم قدم گذاشتن و دوری از ضدارزش‌ها می‌توانیم انسان مفید و خوبی باشیم. ان‌شاءالله با آموزش‌های کنگره بتوانیم در زندگی امیدوار باشیم و امیدواری را به دیگران آموزش بدهیم. از راهنمای خودم همسفر فهیمه و راهنمای مسافرم مسافر محمد سپاسگزارم که امید را در من و مسافرم زنده کردند تا بتوانیم سفر خوبی داشته باشیم.

همسفر سکینه رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون هفتم)
پرودگارا من را شکر‌گزار خودت و از یاد‌کنندگان خویش و ستایش‌کنندگان خود قرار بده؛ آمین. خداوند متعال را سپاسگزارم که روزی من قرار داد تا درمورد وادی دوم مشارکت کوچکی داشته باشم. همان‌طور که از تیتر وادی پیدا است، وادی دوم وادی امید و امیدواری است. تیتر وادی به ما می‌گوید که هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. در این وادی چیزی که مهم است این است که ما در اثر تفکر غلط و یا حرکت در مسیر ضدارزش‌ها برای خود مشکلاتی را به‌وجود آورده‌ایم و در اثر تفکرات غلط و يا حرکت در مسیر ضد ارزش‌ها در ساختار جسم خود تخریب ایجاد نموده‌ایم که خود را به‌صورت انواع و اقسام بیماری‌های جسمی و روانی نشان داده است. ممکن است بعضی از ما در اثر مشکلات، مسائل گوناگون و در اثر پیشرفت بیماری‌های جسمی و روانی تصور کنیم که‌ همه چیز تمام شده است، دیگر زندگی به پایان رسیده، زندگی برای ما اهميت ندارد يا اصلا رقمی نيستيم و بی‌دلیل به دنیا آمده‌ایم که‌ این یک توجیه برای بیشتر فرو رفتن در تاریکی، ناامیدی و نشان از دست دادن اعتماد به نفس ما است؛ همچنین تسلیم شدن در مقابل نابودی محض و عدم تلاش برای سلامتی و رهایی است. اگر به هستی نگاه کنیم، خواهیم دید که امکان ندارد چیزی پیدا کنیم که به جهت بیهودگی قدم به حیات گذاشته باشد و اگر به چیزی رسیدیم و تصور کردیم که خداوند او را  بی‌جهت خلق کرده است، مطمئن باشیم که ما فلسفه وجودی او را درک نکردیم و حکمت خلقت آن موجود را درک نکردیم. وقتی انسان پا به هستی گذاشت، خداوند او را در یک دو راهی قرار داد؛ یکی راه تاریکی و دیگری راه روشنایی. ما باید بدانیم در این جهان بدون پناه و پشتیبان نيستيم و یک نیروی عظیم و شگفت‌انگیز به نام قدرت‌مطلق و یا خداوند وجود دارد که پشتیبان و یاری‌رسان ما است و ما را حمایت می‌کند. برای اینکه ما از این حمایت برخوردار باشیم، باید از ضد ارزش‌ها دوری کنیم، به ارزش‌ها بپردازیم، خود را به آرامی تزکیه و پالایش کنیم و به صراط مستقیم و فرمان عقل نزدیک کنیم، به آرامی سازندگی را در قسمت جسم، روان و جهان‌بینی به‌وجود بیاوریم. در پایان خداوند متعال را شاکرم که مرا در مسیر کنگره۶۰ قرار داد تا با آموزش‌های ناب آقای مهندس دژاکام و استادان از ناامیدی به سوی امیدواری قدم بردارم و آرامش و آسایش داشته باشم. از همسفر زهرا ممنونم که این خدمت را به من واگذار کردند و به خدمتگزاران سایت نیز خداقوت عرض می‌کنم و از همه این عزیزان تشکر و قدردانی می‌نمایم.

رابط خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون هفتم)
عکاس: همسفر دیبا رهجوی راهنما همسفر فریده (لژیون پانزدهم)
ویراستاری و ثبت: همسفر مبینا رهجوی راهنما همسفر فریده (لژیون پانزدهم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی شادآباد