خدمت با عشق به کنگره

جلسه سوم از دوره بیست و ششم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی رودهن با استادی همسفر لیلا، نگهبانی همسفر فاطمه و دبیری همسفر زینت با دستور جلسه «مسئولیت و ظرفیت (قبله گم کردن)» روز سه‌شنبه ۲ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

یزدان پاک را هزاران بار شکر که یک بار دیگر به من اجازه خدمت کردن داده شد. ظرفیت از ظرف می‌آید؛ یعنی ظرف وجودی یا گنجایش. ظرف آشی را در نظر بگیرید، هر کس به اندازه میل یا گنجایشی که دارد از آن آش برمی‌دارد و می‌خورد. کسی که وارد کنگره می‌شود با ظرف کوچکی وارد می‌شود، در اول راه او نمی‌تواند خدمت کند؛ باید آموزش بگیرد یا برای مشارکت کردن استرس تمام وجودش را می‌گیرد، راهنما با گفتن این‌که با ترس‌هایت مقابله کن و در دل ترس برو و مشارکت کن و هر بار با تکرار کردن مشارکت‌ها باعث می‌شود که مسیر برای آموزش باز و نمایان شود و اگر خواسته مشارکت کردن را داشته باشم؛ باید آن را انجام بدهم و باعث می‌شود که کم‌کم به آگاهی من اضافه شود، شاید گاهی در مشارکتم تپق بزنم؛ ولی تا جایی که می‌دانم و بلدم مشارکت کنم و این را بدانم که کسی از من نمی‌پرسد و بازخواست نمی‌کند که چرا این‌طوری مشارکت کردی؟ هرچه آگاهی بیشتر باشد و دانایی بالاتر رود، بهتر می‌توانیم مشارکت کنیم.

کسی که در روز اول وارد کنگره شده ‌است، ظرف وجودی او هنوز کوچک است و برای این‌که با آموزش‌ها بتواند ظرف وجودیش را بزرگ کند؛ باید سعی کند در طی سفر با فرمان‌برداری و انجام دادن خدمتی که در حد توانش است و ظرفیتش را دارد انجام دهد. خدمت‌ها از کوچک شروع شده تا به خدمت‌های بزرگ می‌رسد. خدمت‌های بزرگ شرایط پذیرش خاص خودش را دارد. برای گرفتن خدمت به ظرفیت خودم نگاه کنم، اگر ظرفیت آن مسئولیت را نداشته باشم، هم خودم دچار بحران می‌شوم و هم برای دیگران مشکل‌ساز خواهد شد. می‌توانم ظرفیت، مسئولیت را از خدمت‌های کوچک در خودم شروع کنم و بعد از انجام دادنشان که آیا ظرفیت را در خودم می‌بینم که برای خدمت بزرگ‌تر اقدام کنم و مسئولیت‌های کوچک‌تر قدمی هستند؛ برای پذیرفتن مسئولیت بعدی، هر چقدر ظرف وجودی ما بیشتر باشد، ما بیشتر به آموزش نیاز داریم و به این صورت ظرف ما بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود و این آموزش‌ها هستند که باعث می‌شود ما رشد کنیم.

خدمت کردن یا همان قبول کردن یک‌سری مسئولیت‌ها این است که ما باید پاسخگو باشیم. ما در خانه مسئول یک خانواده هستیم. تفکر و آموزش باعث رشد ما می‌شود و این ما را برای خدمت کردن و مسئولیت‌های بزرگتر آماده می‌کند. با انجام دادن خدمت‌ها و مسئولیت‌ها ما به اعتماد ‌به‌ نفس می‌رسیم و این اعتماد به نفس هم در خانواده و هم در جامعه برای ما کار‌ساز خواهد بود و حالمان بهتر می‌شود. آقای مهندس فرمودند؛ ما برای چه زندگی می‌کنیم؟ برای چه تلاش می‌کنیم؟ ما برای این‌که بهتر زندگی کردن را یاد بگیریم. آموزش می‌گیریم که بهتر زندگی کنیم، درست زندگی کنیم، قوانین را رعایت کنیم. مسئولیت‌ها و خدمت‌ها را باید طبق آگاهی که داریم قبول کنیم نه این‌که من این خدمت را چون که دوست دارم باید به من داده شود.

در کنگره هر کس در هر جایگاهی که است، عین عدالت است و نباید دچار منیت شویم؛ چرا که منیت باعث می‌شود من هدف و قبله‌ام را گم کنم، قبله گم کردن هم باعث می‌شود از هدف دور شویم، از نور دور شدن و به سمت تاریکی حرکت کردن و رفتن است. خداوند و خانواده دوباره به واسطه کنگره به من داده شده است و من به پاس این نعمت که به من داده شده؛ باید خدمت کنم و باید زکات نعمت و لطفی که به من شده را پرداخت کنم؛ اگر فقط آموزش بگیرم و خدمت نکنم، آن آموزش در حالت سکون هست و در حال رکود است. پله‌پله خدمت‌ها را انجام بدهیم و هر خدمتی آموزش خاص خودش را دارد. همه خدمت‌ها در کنگره ارزشمند هستند و دارای آموزش هستند. کنگره به واسطه عشق به ما داده شده است و من هم باید با عشق خدمت کنم و این انرژی را به دیگران با عشق منتقل کنم. من باید ادامه دهنده این زنجیره عشق باشم، نه قطع کننده‌ آن. ظرف وجودی باید ذره‌ذره بزرگ و بزرگ‌تر شود. به فرد خدمت‌های بزرگ به یک‌باره داده نمی‌شود، از خدمت‌های کوچک شروع می‌شود تا به خدمت‌های بزرگ برسد. همه‌ ما دارای نفس هستیم، نفس ما هم دارای خواسته‌هایی است که هم معقول هستند و هم غیر‌معقول و ظرف وجودی باید طبق خواسته‌های معقول پر و بزرگ شود.

تقدیم لوح تقدیر به دنور، راهنما همسفر مبینا

تایپ: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر نازنین (لژیون یازدهم)
عکاس: همسفر بتول رهجوی راهنما همسفر نازنین (لژیون یازدهم)
ارسال: همسفر مهدیه رهجوی راهنما همسفر سمیرا (لژیون سوم) نگهبان‌سایت
همسفران نمایندگی رودهن