وقتی ظرفیت بالا رود مسئولیت‌پذیری بالا می‌رود

سلام دوستان عسل هستم یک همسفر

همه موجودات در جهان دارای ظرفیت خاص خود می‌باشند؛ اما انسان تنها موجودی است که ظرفیتش قابل تغییر است. ظرفیت انسان‌ها به درونشان بستگی دارد که چقدر تزکیه و پالایش شده است و هر چقدر درون زیباتری داشته باشند و از دانایی بالاتری برخوردار باشند، ظرفیت بالاتری هم خواهند داشت. گاهی ممکن است حتی ساده‌ترین کارها که به یک شخص واگذار می‌شود خراب شود؛ مگر اینکه ظرفیت آن کار را داشته باشد. حتی اگر فردی بخواهد سالن را تی بکشد باید ظرفیت تی کشیدن را داشته باشد؛ اگر ظرفیت نداشته باشد تخریب ایجاد می‌کند؛ پس برای انجام هر کاری باید ظرفیت آن را داشته باشیم؛ اگر ظرفیت نداشته باشیم برخوردمان خوب نخواهد بود. همه ما انسان‌ها در زندگی برای یک هدف خاص و انجام یک مسئولیت پا به حیات گذاشته‌ایم؛ برای مثال یک مادر با درست انجام دادن مسئولیت خود؛ یعنی تربیت فرزند صالح می‌تواند به خانواده، به‌ جامعه و حتی به دنیا کمک بسیاری کند و برعکس این هم می‌تواند اتفاق بیفتد. اگر انسان به جایگاهی برسد که ظرفیت آن جایگاه را نداشته باشد به نقطه قبله گم‌ کردن می‌رسد. قبله گم‌ کردن به این معنا است که شخص مسئولیتی را می‌پذیرد؛ اما چون ظرفیت و دانایی لازم را ندارد، هدف یا قبله خود را گم می‌کند. هر کدام از ما می‌دانیم در هر نقطه‌ای که هستیم عین عدالت است؛ اما گاهی این موضوع را فراموش می‌کنیم و مسئولیت‌های خود را به‌خوبی انجام نمی‌دهیم و مدام دچار نق‌زدن و در پی آن درگیر حاشیه‌ها می‌شویم و این باعث می‌شود، ظرفیت ما هم پایین‌تر بیاید و از آن مسئولیتی که دوست داریم انجام بدهیم دورتر و دورتر بشویم.

سلام دوستان زهرا (مح) هستم یک همسفر

خلقت بر مبنای تعیین ظرفیت موجودات به‌وجود آمده است. تمام موجودات هستی از جامدات، نباتات، حیوانات و انسان‌ها هر کدام یک ظرفیت خاصی دارند. یک بوته بیابانی ظرفیت مخصوص به خودش را دارد و یک درخت گردو هم ظرفیت خودش را دارد و این‌ها قابل مقایسه با هم نیستند. هر موجودی ظرفیتش را خودش کسب می‌کند؛ یعنی اصل هر موجودی نفس اوست که فناناپذیر است و همان است که تعیین موجودیت می‌کند؛ یعنی نفس یک بوته بیابانی فقط برای بوته بیابانی تعیین موجودیت می‌کند نه برای یک درخت خرما. شاهکار خلقت این است که تمام خواص جمادات، گیاهان و حیوانات در انسان وجود دارد و به همین دلیل‌ است که گاهی یک انسان می‌تواند آنقدر پست باشد که مانند یک حیوان رفتار کند و به دیگران آسیب و زیان برساند. ظرفیت از ظرف می‌آید؛ یعنی ظرف هر کسی چقدر است؛ ظرف یک انسان ممکن است به اندازه یک لیوان و ظرفیت بعضی‌ها هم به اندازه یک دریا باشد. باید به اندازه ظرفیت هر شخصی به او مسئولیت داده شود؛ مثلاً به مسئول یک دبستان نمی‌توانیم مسئولیت اداره یک دانشگاه را بسپاریم؛ اگر به شخصی بیش از ظرفیتش مسئولیت بدهیم، باعث تخریب سیستم می‌شود و نابسامانی به‌وجود می‌آورد. مسئول کسی است که باید پاسخگوی کارش باشد. کسی که ظرفیتش بالا باشد، پذیرشش هم بالا می‌رود؛ در نتیجه در مسئولیتی که به او سپرده می‌شود بهتر می‌تواند عمل کند. اگر به شخصی که ظرفیت پذیرش یک مسئولیت را ندارد، مسئولیتی بدهیم باعث قبله گم‌کردن می‌شود؛ یعنی جایگاه خودش را در هستی فراموش می‌کند و به بیراهه می‌رود. قبله گم‌ کردن یعنی انسان هدفش را در زندگی گم کند. این مثال در مورد انسان‌هایی به کار می‌رود که وقتی به یک جایگاه و نقطه‌ای می‌رسند؛ حتی معبود خودشان را هم گم می‌کنند. مسئله قبله گم‌ کردن را ما در سطح جامعه به فراوانی می‌بینیم و یا حس می‌کنیم و این مصداق همان آیه‌ای است که خداوند می‌فرماید: «اِنَّ الْاِنْسانَ لِرَبِّهٖ لَک‍َنود» انسان نسبت به رب خودش هم ناسپاس است.

سلام دوستان مرضیه (رح) هستم یک همسفر

اصل خلقت در این است که ظرفیت و مسئولیت‌های هر موجودی تعیین شود که هر موجودی چقدر جوابگو است و اینکه هر موجود چقدر آن مسئولیت را می‌پذیرد و در نهایت مسئله قبله گم‌ کردن است که اصطلاحاً به این معناست که انسان هدفش را گم کرده است. فرد خوبی بودن مرحله‌ای است که باید فرد به تزکیه و پالایش برسد. اگر ظرفیت فردی کم باشد و بیش از ظرفیتش به او مسؤلیت بدهیم، سرریز می‌شود و تخریب به‌وجود می‌آید؛ ولی اگر مسئولیت به‌ اندازه ظرف هر کس باشد، به‌خوبی انجام می‌شود. حال این سؤال پیش می‌آید که چگونه ظرفیت خودمان را بالا ببریم؟ باید ذره‌ذره با کار کردن روی خودمان و با علم و آگاهی، شعور و فهمیدن، تجربه و تفکر این کار را عملی بکنیم. ظرفیت یک مرتبه بالا نمی‌رود، تدریجی بالا می‌رود. وقتی ظرفیت بالا رفت، مسئولیت‌پذیری هم بالا می‌رود و اگر غیر از این باشد قبله فرد گم می‌شود. برداشت من این بود که هر فرد برای رشد و پیشرفت شخصی باید ظرفیت خودش را بالا ببرد و این کار یک‌باره انجام نمی‌شود؛ باید با جهان‌بینی درست که در زندگی به کار می‌گیریم و آگاهی، معرفت و شعور خودمان سعی کنیم به صورت تدریجی ظرفیت و نقطه تحمل خودمان را بالا ببریم. قبل از همه‌ این‌ها پذیرش است که من تا مشکلات و گره‌های وجودی خودم را نپذیریم، نمی‌توانم کاری از پیش ببرم.

سلام دوستان مرضیه (رض) هستم همسفر

ظرفیت یعنی یک ظرف تا چه اندازه‌ای گنجایش دارد و مسئولیت از ریشه سئل، سؤال و مسئول می‌آید؛ یعنی کسی که مورد سؤال قرار می‌گیرد و بایستی در قبال مسئولیت خود پاسخگو باشد. مسئولیت یعنی وظایفی که بر عهده ما گذاشته شده و بایستی در مقابل سؤالاتی که در ارتباط با آن مطرح می‌شود پاسخگو باشیم. رابطه نزدیکی بین ظرفیت و نقطه تحمل ما و مسئولیت‌های ما وجود دارد. در وضعیت تعادل، هر کدام از ما درست در جایی هستیم که باید باشیم؛ یعنی امکانات،  توانایی‌ها و مسئولیت‌هایی داریم که مطابق با ظرفیت ماست و اگر مسئولیت ما اندکی از ظرفیت یا گنجایش ما بیشتر شود، از نقطه تعادل خارج می‌شویم. قبله گم کردن تعبیری از همان خروج از وضعیت تعادل یا به‌هم ریختن است. هر انسانی دایره ظرفیتی دارد؛ اگر از این دایره خارج شود در وجودش تخریب ایجاد شده و نشان‌ می‌دهد که ظرفیت در او شکل نگرفته است و دچار حاشیه می‌شود. برای بالا بردن ظرفیت خود و در رابطه با مسئولیت و در حاشیه قرار نگرفتن باید آموزش کافی، تجربه و تفکر را دریافت نماییم و دانایی خود را به دانایی مؤثر تبدیل کنیم. در راه ارزش‌ها حرکت کنیم و مسئولیت کارهای خود را به عهده بگیریم و ظرفیت آن را فراهم کنیم که هیچ زمانی دچار قبله گم کردن نشویم و در صراط مستقیم حرکت کنیم.

رابط خبری: همسفر مرضیه (رح) رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون پنجم)
عکاس: همسفر مرضیه (رض) رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون پنجم)
ارسال: همسفر شهناز رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون چهارم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی سهروردی اصفهان