English Version
This Site Is Available In English

رسیدن به هدف حقیقی

رسیدن به هدف حقیقی

جلسه چهارم از دوره بیست‌ و هفتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی حسنانی به استادی همسفر لیلا، نگهبانی همسفر جمیله و دبیری همسفر پروانه با دستور جلسه «ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن)» روز سه‌شنبه ۲ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.



خلاصه سخنان استاد:

از نگهبان، دبیر و راهنمایم همسفر فاطمه تشکر می‌کنم که به من اجازه خدمتگزاری دادند. دستور جلسه ظرفیت، مسئولیت و قبله گم کردن است. ظرفیت، گنجایش هر چیزی و توانایی انجام کار است و رابطه مستقیمی با اطلاعات و دانایی‌های یک فرد دارد. مسئولیت نیز به معنای پاسخگو بودن در مقابل انجام کاری است که پذیرفته‌ام. زمانی‌که ظرفیت و توانایی انجام یک مسئولیت را داشته باشم آن مسئولیت را به نحو احسنت انجام می‌دهم و به هدف می‌رسم؛ یعنی ظرفیت و مسئولیت باید در تعادل باشند؛ در غیر این صورت قبله را گم کرده‌ام؛ یعنی به هدف حقیقی خود نخواهم رسید.

آقای مهندس این دستور جلسه را مرتبط به کل هستی می‌دانند؛ چراکه همه هستی در مقابل یکدیگر مسئول هستند. پیش از ورود به کنگره از این موضوع غافل بودم که بزرگ‌ترین مسئولیت را در مقابل جسم، روح و روان خود دارم و این غفلت تخریب‌های بسیاری برای من به وجود آورد؛ مانند دلسوزی‌های بی‌مورد و احساس مسئولیت بیش از حد نسبت به دیگران که باعث ایجاد تخریب‌های فراوان در جسم من شده بود.

در کتاب «عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر» این موضوع بیان شده است: «از آنچه که بر سر ما می‌آید ما بی‌تأثیر نیستیم. از خواسته‌های مشروع خود می‌گذریم و چنان مأخوذ به آداب خویش می‌شویم که در مسئولیت‌های ما تأخیر ایجاد می‌شود.» من نیز خود را فراموش کرده بودم و بیش از توان و ظرفیت، مسئولیت دیگران را به عهده گرفته بودم و به‌جای آن‌که مسئولیت پرورش فرزندم را به درستی بر عهده بگیرم، آنچنان درگیر انجام کارهای دیگران شده بودم که به مادری رنجور، ناراحت و خسته تبدیل شده و دیگر توان کافی برای تربیت فرزند خود نداشتم و گفتگو، همراهی و رسیدگی به نیازهای فرزندم را از دست دادم. لحظاتی که می‌بایست در کنار او می‌بودم به واسطه پرداختن به امور دیگران از دست رفت.

من یک مسافر مصرف‌کننده داشتم و دلسوزی‌های بی‌پایه من نه تنها کمکی به او نمی‌کرد؛ بلکه موجب تخریب ارتباط و ایجاد فاصله بین ما می‌شد. زمانی که به کنگره آمدم و مسافرم سفر خود را آغاز کرد، به جای آن‌که با حضور مؤثر در شعبه از آموزش‌های ارزشمند کنگره بهره‌مند شوم، غرق در غصه و نگرانی بودم، به‌ویژه در روزهای شنبه که جلسات برگزار می‌شد از نیامدن مسافرم به‌ شدت رنج می‌بردم.

با گذشت زمان و در سایه آموزش‌های کنگره به این نتیجه رسیدم که غم و اندوه هیچ سودی ندارد. وقتی راهنما به من توصیه کرد که باید صبور باشم تا فرمان الهی صادر شود و بایستی مسافر خود برای درمان اقدام کند درک کردم که پشت این توصیه حکمتی عمیق نهفته است. برداشت من این بود که ممکن است مسافر من هنوز ظرفیت پذیرش مسئولیت درمان خود را پیدا نکرده است؛ بنابراین چرا باید خود را بی‌دلیل عذاب بدهم؟ آیا واقعاً من مسئول تمام اتفاقات زندگی دیگران هستم؟ همان‌گونه که آقای مهندس در یکی از فایل‌های صوتی به این موضوع اشاره کردند که توقع نداشته باشید انسان‌ها معصوم و بدون نقص باشند.

اتفاقات زندگی بر سه اصل استوار است که شامل فرمان الهی، خواست و تلاش فرد و تقدیر الهی است. بعضی از مسائل در اختیار من نیست که بتوانم آن‌ را تغییر دهم و نباید توقع چنین چیزی را داشته باشم. ما نیز باید مسافر خود را رها کنیم تا در آن‌ها نقطه تفکر به وجود بیاید. گاهی اوقات رنج‌ها برای رشد و تکامل انسان‌ها ضروری است و ممکن است من با دلسوزی‌های بی‌مورد خود کار را سخت‌تر کنم. این عین عدالت خداوند است که جایگاه هر فردی در هستی براساس عدالت است؛ پس وظیفه من به عنوان یک همسفر چیست؟

وظیفه من این است که مسئولیت خود را بشناسم و آن‌ها را مرزبندی کنم، توان خود را در نظر بگیرم، با آموزش و کسب دانایی، ظرفیت خود را افزایش دهم، در برابر مشکلات زندگی تصمیمات درست بگیرم، با تصمیم‌های نادرست خود، کار را دشوارتر نکنم، امیدوار باشم و مطمئن باشم که خداوند این تغییر و تبدیل‌ها را هیچ‌گاه بی‌پاسخ نخواهد گذاشت. اگر من برای افزایش دانایی خود تلاش کنم در مسیر آموزش به پاسخ درست خواهم رسید. ان‌شاءالله روزی نقطه تفکر مسافر من نیز بیدار می‌شود و مجدد به کنگره بازمی‌گردد؛ بنابراین بیشترین بار مسئولیت بر عهده من است؛ باید به جسم، روان و جهان‌بینی خود اهمیت و آن‌ها را پرورش دهم.

مراسم اهدای شال مرزبانی توسط اسیستانت آموزش همسفر زهرا









مرزبانان کشیک: همسفر سمانه و مسافر حمید
تایپیست: پروانه رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون چهارم) و همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون دهم)
عکاس: همسفر منیره رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون چهارم)
ویرایش: همسفر نجمه رهجوی راهنما همسفر صنم (لژیون نهم) دبیر سایت
ویراستاری و ارسال: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی حسنانی تهران

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .