در این مسیر پر از درس و تجربه. دلم می‌خواهد با شما از ظرفیتی بگویم که مثل ریشه‌ای عمیق، وجودمان را شکل می‌دهد. ظرفیت، از ظرف می‌آید؛ هر ظرفی گنجایشی دارد، و ما انسان‌ها هم در برابر مسائل زندگی، ظرفیتی منحصربه‌فرد داریم. اگر از این ظرف پا فراتر بگذاریم، آرامش‌مان به هم می‌ریزد، مثل دریاچه‌ای که طوفان، سکونش را می‌شکند.
در کنگره ۶۰، هر جایگاهی ظرفیتی می‌طلبد. مثل درختی که باید ریشه‌هایش به اندازه شاخه‌هایش قوی باشد. راهنما، مرزبان، ایجنت، یا حتی کسی که تازه به رهایی رسیده، باید ظرفیتی درخور آن جایگاه داشته باشد. کسی که تا دیروز در تاریکی اعتیاد بود و امروز نور رهایی را لمس کرده، باید قلبش آن‌قدر بزرگ باشد که این تغییر را تاب بیاورد. راهنما باید صبر و حکمت هدایت را در خود پرورش دهد، و مرزبان باید شانه‌هایش برای مسئولیت شعبه قوی باشد.
اما اگر ظرفیتی کمتر از مسئولیت باشد چه؟ گاهی کسی بار سنگینی را برمی‌دارد که هنوز برایش آماده نیست. آن‌وقت ممکن است کم بیاورد، یا در برخورد با دیگران، راه را گم کند. در کنگره به این می‌گوییم «قبله گم کردن»؛ وقتی منیت یا رفتارهای نادرست، جای ارزش‌ها را می‌گیرند. برای همین، ما در کنگره یاد می‌گیریم که با دانش، آگاهی، تفکر و تجربه، ظرف وجودمان را بزرگ‌تر کنیم. مثل کوزه‌ای که هر بار با آموزش، دیواره‌هایش را محکم‌تر می‌کنیم تا حال خوش خدمت را در آن نگه داریم.
و اما مسئولیت... مسئولیت یعنی پاسخگو بودن، یعنی آماده بودن برای هر پرسشی که از ما می‌شود. هر که بار سنگین‌تری بردارد، باید آماده پاسخ‌های بیشتری باشد. مثل نوری که هرچه روشن‌تر است، بیشتر دیده می‌شود.
بیایید در این مسیر، با عشق و آگاهی، ظرفیت‌مان را بالا ببریم و مسئولانه قدم برداریم، تا حال خوش کنگره، همیشه در قلب‌مان جاری باشد.
نویسنده: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر سمانه (لژیون هشتم)
رابط خبری: همسفر ریحانه رهجو راهنما همسفر سمانه (لژیون هشتم)
ارسال: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی باغستان کرج
- تعداد بازدید از این مطلب :
53