انسان دانا و آگاه

مشارکت مکتوب همسفران لژیون سوم در مورد دستور جلسه ظرفیت و مسئولیت(قبله گم کردن):

همسفر عطیه:
مشارکت در مورد ظرفیت و قبله گم کردن بخواهم توضیح بدم باید بگویم که ما انسان‌ها اصولاً اگر آموزش نبینیم در جایی قرار می‌گیریم که جایگاهمان نیست. استاد امین در سی‌دی منیت می‌فرمایند که زمانی منیت سراغمان می‌آید که جایگاه خودمان را گم می‌کنیم، حالا منظور از این جایگاه، امکان دارد جایگاه مقامی باشد، جایگاه مالی باشد و یا جایگاه اجتماعی. به اعتقاد من در کنگره ۶۰ به ما آموزش داده می‌شود که در هر جایگاه و منزلتی که هستیم حواسمان به ظرفیت‌مان باشد چون ایمان داریم که اگر در مقامی باشیم و ظرفیتش را نداشته باشیم قطعاً قبله‌مان را گم می‌کنیم و زندگیمان به یکباره برمی‌گردد و همه چی خراب می‌شود. من فکر می‌کنم منیت یکی از صفات بارزی است که اگر انسان در خودش مراقب نباشد و تقویتش کند و پررنگش کند قطعاً قبله‌اش را گم می‌کند و دچار مشکل می‌شود و در مورد این قضیه مطلبی خوانده‌ام که خیلی زیبا نوشته شده بود که من زمانی مال، ثروت، حتی زیبایی، سلامتی و عزیزانم تا یک زمانی برای من هستند پس من می‌توانم قشنگ‌تر نگاه کنم که این جایگاه‌ها مال من نیست فقط نوبت من هست. در نتیجه محکم جایگاه‌ام را حفظ می‌کنم چرا که کوچک‌ترین خطایی باعث گم شدن قبله می‌شود .

همسفر فروزان:    
انسان تنها موجود مسئولیت‌پذیر در مقابل خود و دیگران می‌باشد. انسان دانا و آگاه انسانی است که مسئول رفتار و اعمال خوب و بد خود می‌باشد، یعنی مسئول صورپنهان خود که از چشم دیگران پنهان است و دیده نمی‌شود که بیانگر شخصیت اصلی مقام انسانی او می‌باشد. آگاهی و دانایی ما زمانی مشخص می‌شود که چنانچه به ما مسئولیت و وظیفه‌ای داده شد و ظرفیت و دانش و دانایی لازم را برای آن جایگاه و موقعیت نداشتیم قبول مسئوليت نکنیم تا به خود و دیگران آسیبی وارد نشود و کمتر دچار لغزش و اشتباه شویم. انسانی که مسئول و پذیرای اعمال خوب و بد خود می‌باشد یعنی به مرحله‌ای از دانایی رسیده و توانسته شاخص‌های صبوری، نقطه تحمل، انتقادپذیری، همچنان آموزش را برای رسیدن به ظرفیت مطلوب را بالا برده و در مقابل از غرور، منیت و تسلط نابه‌جا بر دیگران دوری کرده و به واسطه آن جایگاه و مقامی که بدست می‌آورد به بهترین شکل قبول مسئوليت و انجام وظیفه کند و به واسطه آن، به رشد و تکامل خود و دیگران کمک کنیم در غیر اینصورت قطعأ اگر چنانچه به آن ظرفیت و پذیرش از خود نرسیده باشیم نه تنها در انجام مسئولیت دچار لغزش، غرور، خشم، منیت می‌شویم و به واسطه آن به اصطلاح قبله را گم کرده و به بیراهه خواهیم رفت.

همسفر الهام:
قبل از ورود به کنگره دیدگاهم نسبت به موضوع ظرفیت و همین‌طور مسئولیت این بود که ظرفیت یعنی توان انجام کاری و مسئولیت هم اینکه اگر کاری را بر عهده گرفته باشم یعنی مسئولیت با من هست، اما هیچ نظری در مورد قبله گم کردن نداشتم چون اصلا تصور نمی‌کردم این مسئله ظرفیت و مسئولیت رابطه‌ای با قبله گم کردن داشته باشد. در مورد قبله گم کردن تصورم این بود کسی که ایمانش کم شده یا بی‌ایمان شده پس آن شخص قبله خود را گم کرده است، اما با ورود به کنگره ۶۰ با آموزش‌هایی که گرفتم متوجه شدم که ظرفیت و مسئولیت رابطه مستقیمی با موضوع قبله گم کردن دارد. با آموزش‌هایی که در کنگره ۶۰ گرفته‌ام متوجه شدم قبل از انجام هر کاری باید ظرفیتش در من به وجود بیاید با به وجود آمدن ظرفیت، من مسئولیت‌پذیر شده و در کار و هدف خودم موفق باشم، بارها تجربه کرده بودم که خودم بدون توجه به ظرفیتم مسئولیتی را برعهده گرفته و با شکست روبه‌رو شده بودم و علت را نمی‌دانستم.

همسفر مائده:
به نظر من ما زمانی باید مسئولیتی را بپذیریم که ظرفیتش را داشته باشیم. اگر از نظر وجودی آمادگی لازم را نداشته باشیم، هیچ وقت ‌نمی‌توانیم آن مسئولیت را به خوبی انجام دهیم. اگر این آمادگی وجود نداشته باشد، کوچیک‌ترین شکست و یا مسئله‌ای موجب رنجش و دلسردی ما می‌شود. درحالی که اگر ما ظرفیت کافی داشته باشیم به آن استقامت خواهیم رسید و هیچ مانعی نمی‌تواند ما را از مسئولیت خود دور کند. به همین دلیل است که در کنگره ۶۰ هم همه‌چیز ترتیب و الگوی خود را دارد و شما باید طبق همان الگو عمل کنید. برای رسیدن به درجه استادی و یا راهنمایی لازم است که شما از مراحل دیگری گذر کنید، تا کم‌کم ظرفیت لازم در شما شکل بگیرد، تا بتوانید مسئولیت استادی و راهنمایی را به نحو احسنت انجام دهید. اگر بدون انجام هیچ خدمت قبلی، شما را در جایگاه مرزبانی قرار دهند، شما با سیل عظیمی از مسئولیت های کوچک و بزرگ رو‌به‌رو می‌شوید و ممکن است جا بزنید و فکر کنید که توان انجام این‌کار را ندارید. پس ظرفیت اهمیت بسیار زیادی دارد. هیچ وقت نمیتوان آب دریا‌ها را در یک لیوان ریخت، زیرا ظرفیت لازم را ندارد. انسان هم همین‌گونه است، اگر می‌خواهد فراتر برود و چیزهای بیشتری بیاموزد، لازم است ابتدا به آن ظرفیت برسد، وگرنه اگر با حجم عظیم اطلاعات روبه‌رو شود، نه تنها نمی‌تواند از آن‌ها استفاده کند و ذخیره کند، بلکه دچار سرریز می‌شود و هرآنچه که آموخته بود را هم از دست می‌دهد.

همسفر زهرا:
وقتی انسان به نماز می‌ایستد باید رو به قبله باشد در واقع هدف انسان مشخص است یعنی کعبه و خانه خدا است. قبله گم کردن یعنی هدف را گم کردن، این اصطلاح برای مصرف‌کننده به کار می‌رود چرا که هدفش را گم کرده است. وقتی برای درمانی اقدام می‌کند و به کنگره ۶۰ می‌آید و درمان می‌شود به هدفش که درمان اعتیاد است رسیده است. اگر من بخواهم ‌ظرفیت بالایی داشته باشم باید مسئولیت قبول کنم. ظرفیت انسان‌ها با هم متفاوت است و انسان با کسب تجربه و تفکر و آموزش می‌تواند ظرفیتش را بالا ببرد و بعد از ظرفیت نوبت به مسئولیت می‌رسد. حتما باید ظرفیت داشته باشیم تا مسئولیت قبول کنیم وگرنه قبله خود را گم می‌کنیم. اگر یک لیوان آب را در نظر بگیریم مقدار معینی آب در خود جای می‌دهد اگر بیشتر از گنجایش آب داخل لیوان بریزیم سر ریز می‌شود یعنی گنجایش ندارد. به امید روزی که با بالا بردن ظرفیت در وجود خودم بتوانم صفات خوب و ارزش‌ها را نه فقط در صور آشکار بلکه در صور پنهان نیز پذیرا باشم.

نویسندگان: همسفران لژیون سوم
ویرایش و ارسال: همسفر هنگامه رهجوی راهنما همسفر عطیه(لژیون سوم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی ارتش