مسئولیت فقط منحصر به انسان است

انسان موجودی است که با سایر مخلوقات تفاوت‌های اساسی دارد، یکی از تفاوت‌های انسان با سایر موجودات در ظرفیت و مسئولیت است. هیچ موجودی در این عالم مسئول نیست تنها انسان مسئولیت دارد؛ به‌عنوان‌مثال حیوانات به‌حکم غریزه و طبیعت درونی خود مأموریتی دارند و به بهترین نحو انجام می‌دهند؛ هیچ اشتباهی نمی‌کنند و در قبال مأموریتی که انجام می‌دهند مسئول نیستند.

مسئولیت فقط منحصر به انسان است؛ زیرا انسان موجودی است که اختیار کامل دارد. به واسطه قدرتی که دارد، اولاً در هر جایگاهی قرار دارد عین عدالت است و خودش را مسئول کارهای خویش می‌داند؛ چون تنها انسان است که مورد سؤال قرار می‌گیرد. چرا چنین کاری را کردی؟ این چرا همان مسئولیت است و کسی که باید پاسخگو باشد مسئول است، پس هر سخنی که انسان بگوید و هر حرکت کوچکی که انجام می‌دهد یک مسئولیت است.

ظرفیت هر انسانی بستگی به سطح علم، دانش و آگاهی فرد دارد این‌که در انسان چگونه ظرفیت به وجود می‌آید به دو عامل اصلی بستگی دارد، یکی منابع آموزش و دیگری تکرار و تمرین آن است. در وادی چهارم آمده است که مسئولیت خودمان را گردن کسی نیندازیم؛ به طور مثال مسئولیت من در کنگره این است که باید شکرگزار آن باشم، قوانین را زیر پا نگذارم، از موقعیت خود به نحو خوبی استفاده کنم، نباید معکوس عمل شود و اگر غیراز این باشد قبله گم‌ کردن است؛ باید ظرفیت و مسئولیت داشته باشم یا این‌که مسئولیت من مادر، در مقابل همسر و فرزندانم چیست؟

یکی از بزرگ‌ترین مسئولیتی که خداوند به دوش هر انسانی گذاشته مسئولیت و ظرفیت مادر نسبت به فرزندان و همسر است که یک روز در غیاب مادر خانواده همسر از وظایف و مسئولیت آن بر نخواهد آمد و ظرفیت آن در خور پدر خانواده نیست. قدرت مطلق برای مادر خانواده ظرفیت و مسئولیت قرار داده است. بعضی از انسان‌ها ناخودآگاه از مسئولیت فرار می‌کنند و مسئولیت‌پذیری‌شان پایین است. مورد بعد اعتمادبه‌نفس پایینی دارند؛ یعنی نمی‌توانند مسئولیتی را بپذیرند، به‌آرامی از آن موضوع رد می‌شوند.

مسئولیت‌پذیری انسان‌ها باعث رشد و ترقی و پیشرفت می‌شود. باعث می‌شود که فعالیت بیشتری داشته باشند ارتباط بیشتری را می‌گیرند در نتیجه مسئولیت‌پذیری بالایی دارند. بزرگ‌ترین مسئولیتی که به دوش هر انسانی گذاشته شد مسئولیت انسان بودن است. اگر ما بتوانیم برای راه‌های خود دلیلی درست و منطقی پیدا کنیم ظرفیتمان افزوده می‌شود و می‌توانیم احساس مسئولیت کنیم؛ اما اگر دلیل کارهایی که باید انجام بدهیم را ندانیم نمی‌توانیم نسبت به آن مسئول باشیم.

کسی که ظرفیت نداشته باشد کم‌ترین مسئولیتی هم که به او داده شود حالش خراب می‌شود. ظرفیت مسئله‌ای است اکتسابی و تنها راه آن کسب آموزش است. تمام مسئولیت‌ها می‌تواند در ما تحول ایجاد کند و اگر ظرفیت نداشته باشیم ممکن است خیلی از کارها خراب شود. پذیرش مسئولیت درست به همین شکل است؛ یعنی ظرفیت و تحمل ما برای پذیرش آن محدود است. حالا یکی مسئول اداره یک‌خانه است یکی مسئول یک  شرکت و دیگری مسئول یک شهر است.

نویسنده: همسفر محبوب رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر فرشته رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
ارسال: همسفر میترا دبیر سایت
همسفران نمایندگی پردیس